Stara pocztówka przedstawia młodą parę, po której widać, że są szczęśliwi. Jednak po chwili zauważam, że dziewczyna jest myślami gdzieś daleko a w ręku trzyma tajemniczą figurkę, którą skądś zna. Dobrą chwilę musiała sobie przypominać skąd zna ową figurkę i wtedy jak grom z jasnego nieba przyszło olśnienie. Przecież to porcelanowy góral, który stał od lat u babci na kominku. A wtedy kolejne olśnienie spadło na nią i już wiedziała o czym babcia często opowiadała, że tylko Stary Góral ma w sercu skarb.

Stara pocztówka przedstawia młodą parę, po której widać, że są szczęśliwi. Jednak po chwili zauważam, że dziewczyna jest myślami gdzieś daleko a w ręku trzyma tajemniczą figurkę, którą skądś zna. Dobrą chwilę musiała sobie przypominać skąd zna ową figurkę i wtedy jak grom z jasnego nieba przyszło olśnienie. Przecież to porcelanowy góral, który stał od lat u babci na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Ze snu wyrywa mnie dźwięk budzika. Nigdy go nie nastawiam, bo budzą mnie kroki krzątającego się co rano Leszka. Wyciągam rękę w kierunku stolika nocnego, aby wyłączyć tego „koguta”. I nagle ją dostrzegam. Stoi oparta o wazon z niezapominajkami. Kartka z malowniczo położonym schroniskiem Samotnia w Karkonoszach. Biorę ją do ręki.. Patrzę zaskoczona na drugą stronę :napis „15 maja”. Nic z tego nie rozumiem. Dziś jest dopiero 5 maja. Rozglądam się dookoła i zauważam, że wszystkie rzeczy mojej drugiej połówki gdzieś zniknęły. Zostawił mnie? Tak bez słowa wyjaśnienia? Po tylu latach? Czuję, że za moment się rozpłaczę. W głowie mętlik. I nagle zaczynam wszystko rozumieć! Przecież niezapominajki symbolizują pamięć-a więc nie chce o mnie zapomnieć, wręcz przeciwnie-zapewnia, że na zawsze pozostanę w jego sercu. 15 maja obchodzone jest Święto Polskiej Niezapominajki, a my tego dnia 4 lata temu dowiedzieliśmy się o swoim istnieniu. Doskonale pamiętam- spacer po parku, wypada mi z ręki apaszka, on podnosi, podaje z uśmiechem i już wiem, że na tym się nie skończy…Ale co ma wspólnego z tym schronisko-próbuje wrócić do rzeczywistości. Doznaję olśnienia. Przecież on wcale nie pojechał do tego schroniska. Chodzi o samą nazwę-SCHRONISKO SAMOTNIA…on po prostu potrzebuje pobyć sam z sobą, a ja mam uszanować jego decyzję. Data 15 maja oznacza powrót do otoczenia. Dziesięć długich dni w samotności…Miłość wszystko znosi, więc będę cierpliwie na niego czekała.
https://podroze.smcloud.net/t/photos/t/140247/schronisko-samotnia-w-karkonoszach_1067253.jpg

Ze snu wyrywa mnie dźwięk budzika. Nigdy go nie nastawiam, bo budzą mnie kroki krzątającego się co rano Leszka. Wyciągam rękę w kierunku stolika nocnego, aby wyłączyć tego „koguta”. I nagle ją dostrzegam. Stoi oparta o wazon z niezapominajkami. Kartka z malowniczo położonym schroniskiem Samotnia w Karkonoszach. Biorę ją do ręki.. Patrzę zaskoczona na drugą stronę :napis „15...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Nie ma go od rana. Nie odbiera telefonu. Nie logował się na facebooka. Policja nie chce przyjąć zgłoszenia. Każe czekać. S. jest dorosły, a wakacje to przecież idealna pora by zacząć życie od nowa. Taaa, jasne! Tylko kto - na miłość boską - znika na tydzień przed podróżą życia, na którą harował ponad dwa lata?

Z bezradności wyciągnęłam wszystkie kartony z szafy. Muszę czymś się zająć.
Nawet nie zdawałam sobie sprawy, ile szpargałów nagromadziliśmy przez te lata. Każda pamiątka, widokówka, bilet to wspomnienie. O nim. Z nim. To chyba dla mnie za trudne. Gdy już miałam cisnąć w kąt pudłem pełnym takich papierów, jeden z nich wydał mi się dziwnie obcy.

To była pocztówka. Nieco wyblakła i pogięta. Przedstawiała sielski widok górskiego krajobrazu na tle, którego stał drewniany budynek z wyciosanym szyldem „Schronisko Ostoja”. Schronisko, w którym nigdy nie byłam z S! Na odwrocie nie było mniej dziwnie. Tylko jedno słowo zapisane drukowanymi literami PAMIĘTASZ?, a na dole inicjały A.B. i taki dziwny symbol, który coś mi przypomina. Zaraz, to przecież nieukończony tatuaż mojego S! Ma go na klatce piersiowej!

*
A.B. to inicjały, które mogłyby należeć do każdego. Należały także do zaginionego przed laty starszego brata S. Zaginionego w tajemniczych okolicznościach. Podczas letniego obozu. W górach… Co to wszystko ma znaczyć? O czym ma pamiętać mój S.?

*
Wyszukanie adresu schroniska zajęło mi pięć minut. Spakowanie rzeczy kolejne pięć. Impuls kazał mi działać. Ruszyć w drogę. JADĘ!

Nie ma go od rana. Nie odbiera telefonu. Nie logował się na facebooka. Policja nie chce przyjąć zgłoszenia. Każe czekać. S. jest dorosły, a wakacje to przecież idealna pora by zacząć życie od nowa. Taaa, jasne! Tylko kto - na miłość boską - znika na tydzień przed podróżą życia, na którą harował ponad dwa lata?

Z bezradności wyciągnęłam wszystkie kartony z szafy. Muszę...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

 [authorPhoto]32821|Ewa Madeyska[/authorPhoto] Ewa Madeyska[authorLink]32821|Ewa Madeyska[/authorLink]
 [authorPhoto]49885|Przemysław Semczuk[/authorPhoto] Przemysław Semczuk[authorLink]49885|Przemysław Semczuk[/authorLink]
Tak będzie prościej[bookLink]4848442|Tak będzie prościej[/bookLink]
Ostatni portret Melanii[bookLink]4847360|Ostatni portret Melanii[/bookLink]

 [authorPhoto]32821|Ewa Madeyska[/authorPhoto] Ewa Madeyska[authorLink]32821|Ewa Madeyska[/authorLink]
 [authorPhoto]49885|Przemysław Semczuk[/authorPhoto] Przemysław Semczuk[authorLink]49885|Przemysław Semczuk[/authorLink]
Tak będzie prościej[bookLink]4848442|Tak będzie prościej[/bookLink]
Ostatni portret Melanii[bookLink]4847360|Ostatni portret Melanii[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam