-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel9
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant8
-
ArtykułyPaul Auster nie żyje. Pisarz miał 77 latAnna Sierant6
Cytaty z tagiem "smutki" [8]
[ + Dodaj cytat]Piłam, żeby utopić smutki, ale te dranie nauczyły się pływać.
Tej nocy przyniósł sobie do łóżka pozostałe szczeniaki, na co Lucy patrzyła z surową dezaprobatą. Chciał się do nich poprzytulać, bu ukoić smutki, ale pieski były tak zachwycone okazją do zabawy w pościeli, że Josh zaczął się śmiać wbrew sobie i całej sytuacji. Oto kolejna rzecz, jaką psy robiły dla człowieka - swoimi dzikimi wybrykami potrafiły poprawić nawet najgorszy nastrój, bez względu na wszystko.
Głupi, kto smutki prowiantuje, zamiast je o głodzie trzymać, żeby bestie zdechły jako najprędzej.
(...) wszystkie smutki, które przeżyła, przeciągnęły przez nią, gdy chodziła pod bramą Ignasia. Jak to siedziała w oknach i wypatrywała komornika, jak trzęsła się ze wstydu w sobotę, żeby Mietek nie przyniósł dwójki i jak okropnie ją bolało, kiedy ojciec uderzył matkę. (...) I płacz matki, i "Gorzkie żale", i piętna na ciele Franki. Pochmurne ranki i smutne wieczory, gdy zewsząd czyhały na człowieka złe sprawy. Nic dobrego nie stawało w jej pamięci, cała przeszłość miała barwę ciemną...
Pomyślałem o tym, jak zawsze staramy się dzielić z kimś swoje szczęście, wierząc, że stanie się dzięki temu dłuższe i jaśniejsze. Tymczasem smutkiem też można się podzielić i być może będzie nas wtedy dręczył krócej i nie tak dotkliwie.
Ty się o nic nie martw. Ty mnie tylko kochaj, a wszystko się ułoży.
Zapomnij Jasna, zapomnij, Ja zapomniałam. Wszyscyśmy zapomnieli. Po co pamiętać? Żyj, kochaj siebie, daj się kochać i kochaj innych. Cokolwiek złego Cię spotka, przemień to w dobro. Nie smuć się...
Nie chcę być natrętny, ale powiem panu, najlepiej wyrzucić z siebie, gdy coś gnębi. Musiałby człowiek być ze stali, gdyby chciał to wszystko nosić w sobie. I zaproponował:
- Może napijemy się wódki? W winie nie da się utopić smutków, będą pływać po wierzchu.