Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W czasach babilońskich, kiedy język staje się środkiem nieporozumienia, ważne jest, aby nie przeoczyć drobnych sygnałów wspólnoty.

Książka jest i pozostanie najszlachetniejszą formą rozmowy z samym sobą i innymi. Dialogiem z historią. Zabiera ona głos tylko wtedy, gdy pragniemy jej posłuchać, nie narzuca nam natrętnie swych poglądów, powtarza je, jeśli chcemy, raz i drugi, aż trafia nam do przekonania; milknie, jeśli sobie tego życzymy, mówi o wszystkim, porusza najwstydliwsze prawdy, szepce je w cztery oczy. Książka nie przerywa nam, przysłuchuje się z uwagą, uwzględnia nasze sprzeciwy, odnosi się z wyrozumiałością i cierpliwością do naszego namysłu. Umie czekać. Zastanawia, wstrząsa, uszczęśliwia, a przy tym szanuje nasze własne sądy; więcej: dopiero w związku z nimi okazuje swoją skuteczność. Książka jest tak czy inaczej dialogiem, ufnym a dobrowolnym.