cytaty z książki "Ostatni Bohater. Opowieść ze Świata Dysku"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Wielu byłoby równie tchórzliwych jak ja, gdyby tylko wystarczyło im odwagi.
W naturze rzeczy leży, że ci, którzy zbawiają świat przed pewnym zniszczeniem, nie otrzymują wielkich nagród.
Ten człowiek był tak odruchowo sprytny, że malował obrazy, które nie tylko śledziły patrzącego wzrokiem po pokoju, ale szły za nim do domu i robiły pranie.
Poprawnie sformułowany problem, zawiera swoje rozwiązanie.
Jak kto nie ma zamiaru spodziewać się niespodziewanie strzelających płomieni, to po co w ogóle gdziekolwiek się wybiera?
Jednakże strażnicy nie byliby ludźmi, za jakich ich uważam, gdyby nie potrafili znaleźć powodu, by aresztować kogokolwiek.
Jeśli nie uda nam się wrócić to i tak nie zostanie już nic dokąd nie uda nam się wrócić więc wszystko się zredukuje.
Jego marzenia senne pojawiały się ze schematem cięcia i instrukcją montażu.
Coraz więcej ambasadorów obcych państw przybywało na Niewidoczny Uniwersytet, zjawiali się też szefowie kolejnych gildii. Każdy z nich chciał się włączyć w proces podejmowania decyzji, jednak niekoniecznie przechodząc najpierw przez proces używania inteligencji.
-Żeby ginąć za czterdzieści trzy dolary miesięcznie - mówił Cohen, nie odwracając wzroku - człowiek musi być bardzo, ale to bardzo głupi albo bardzo, ale to bardzo odważny...
-A jaka to różnica? - wtrącił Rincewind podchodząc bliżej.
- O, potężny - zaczął, co było rozsądnym zagajeniem i religijnym odpowiednikiem zdania "do wszystkich zainteresowanych".
Nie ufałbym magowi, gdyby mi pokazał, jak dotrzeć pod drugą ścianę w bardzo małym pokoju.
Bardzo starymi bohaterami - poprawił historyk. - To tylko oznacza, że mają bardzo duże doświadczenie w osiąganiu tego, co zamierzyli.
Jeśli o niego chodziło, to istniały dwie rozłączne kultury: jedna prawdziwa, druga złożona z ludzi, którzy lubili maszynerię i jedli pizzę w nierozsądnych godzinach.
Po to właśnie są modlitwy: zastraszeni ludzie usiłują zaprzyjaźnić się z dręczycielem!
Przed nim stali kapłani, którym święty edykt zabraniał jedzenia brokułów, kapłani wymagający, żeby niezamężne dziewczęta zasłaniały uszy, by nie rozpalać namiętności w mężczyznach, a także kapłani oddający cześć małemu herbatnikowi z rodzynkami.
W tej chwili - rzekł Myślak Stibbons - mamy czas T minus dwanaście godzin.
Siedząca na pokładzie publiczność przyglądała mu się z czujnym i uprzejmym niezrozumieniem.
Liczy się to, co pamiętają zwykli ludzie. Pieśni i opowieści. Nieważne, jak żyłeś i umarłeś, ale jak opowiadają to bardowie.
- Znakomicie! - zawołał Marchewa. - Jak przechadzka w parku!
- Chcesz powiedzieć, że zaraz jacyś ludzie nas napadną, ukradną nam wszystkie pieniądze i będą kopać mocno po żebrach?
- A przy okazji kim jesteśmy? - zapytał. - To znaczy, jak powinniśmy siebie nazwać?
- Może durniami? - zaproponował Rincewind.
- Ale oficjalnie.
(...) jesteś jak odświeżające pierdnięcie w pokoju pełnym róż.".
(...) że musi namalować obraz. Dobrze mu idzie, mimo wszystko.
-Mimo jakie wszystko?
- Mimo że dwie tubki, jakich używa, zawierają pastę pomidorową i ser topiony.
- Powiedziałeś mu?
- Nie mogłem. Miał tyle entuzjazmu...
- Czy jesteś wszechmocny?
- Tak, skarbie, ale biere na to pigułki.