Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak człowiek cierpi, a dowie się, że innemu też jest źle, to się od razi lżej robi na sercu. Jakby cierpiał sam, to by było niesprawiedliwe. Dlatego na świecie musi być wiele cierpienia, żeby ludzie mogli się poczuć lepiej.

Tłum oklaskujący twoją koronację jest tym samym tłumem, który będzie oklaskiwał twoją egzekucję.

Sauna to dobre miejsce na poznawanie żywiołów. (...) Ogień nagrzewa kamienie, wprowadza w ich nieruchomą istotę niepokój, tęskni za wodą, która je ochłodzi. Żar miłości ognia do ziemi budzi w tej drugiej pragnienie, ale może ono być zaspokojone jedynie chłodną wodą. Ciepło i wilgoć przenikają powietrze, sprawiając że staje się cięższe, bliższe ciału i bardziej skore do współpracy. Żywioły przenikają się w miłosnym uścisku, a przy tym każdy z nich staje się spokojniejszy i świadomy, że nie może istnieć bez innych. Sauna jest odpowiednim miejscem do rozmyślań, do poznawania swojego ciała i własnych wewnętrznych ścieżek.

Grupa, wspólnota, tożsamość, to wszystko iluzja, w której chroni się samotność. Człowiek rodzi się sam i sam umiera, sam wszystko przeżywa i we wszystkim co naprawdę ważne, jest sam, nawet jeśli schroni się w tłumie podobnych samotności. Człowieka można poznać tylko wtedy, kiedy jest sam.

Nie wiedziała, czy było w niej coś takiego, co pozostawało stałe i niezmienne i co było naprawdę nią. Może nigdzie nie istniało nic stałego i jedyną pewną rzeczą była nieustająca zmiana, niekończące się metamorfozy, nurt rwącego strumienia, który porywał, miotał nią i nie pozwalał na zakrzepnięcie w jednej ostatecznej formie, jak to się działo w świecie owadów.

tutaj na ziemi chcecie wszystko rozłożyć na części, by zobaczyć, co ma w środku. Wytrzewilibyście tę melodię, podzielili na gamy i pojedyncze dźwięki i dzielilibyście tak długo, aż nic by nie zostało, tylko preparaty w słoikach. Poznalibyście, z czego się składa, ale zabilibyście ją. Dlatego nie należy rozmawiać o miłości, muzyce, ani o pięknie.

Tak, nienawiść i gniew są źródłami wielkiej siły, gdy jest się słabym i małym i stoi się wobec przeciwników mocniejszych i liczniejszych. O tym jednak nie wolno mówić i każdy, kto jest mały i słaby, musi tę wiedzę posiąść sam.

Prawda jest rzeczą, której mówić nie należy, a wypowiedziana wywołuje niepokój, czasami gniew, zawsze zaś-niedowierzanie.

Praca to siermiężny zapierdol i tylko otępia, bo jak człowiek dużo pracuje, to nie ma czasu na zdobywanie wiedzy, która go interesuje, na czytanie książek, które chce poznać, i na spotykanie się z ludźmi, których lubi.

Zazwyczaj wymiana niczego na nic to kosztowny interes. Gdyby było inaczej, cały handel by padł.

Wolność nie jest gdzieś na zewnątrz, tylko głęboko w środku, we krwi i w głowie.

Mą­drość nie po­le­ga na mó­wie­niu wszyst­kie­go, co ma się do po­wie­dze­nia na jakiś temat, tylko przede wszyst­kim na nie­mó­wie­niu tego, co się wie.

Po­dob­nie jak oj­ciec, lu­bi­ła czuć życie wokół sie­bie – życie ro­zu­mia­ne nie jako gwar i za­mie­sza­nie czy­nio­ne przez ludzi, ale jako spo­koj­ne tęt­nie­nie ziemi i tego, co z niej po­cho­dzi.

Sofja do­pie­ro za­czy­na­ła sobie uświa­da­miać, że mądrą do­bro­cią łatwo wy­do­by­wa się dobro z in­nych ludzi.

(...) rze­czą sta­rych jest ra­dzić, a rze­czą mło­dych jest tych rad nie słu­chać i po­peł­niać wciąż te same błędy, które sta­rzy po­peł­ni­li dawno temu.

Przede wszyst­kim jed­nak miej się na bacz­no­ści przed pro­sty­mi ludź­mi, bo po­zwa­la­ją, by kie­ro­wa­ły nimi po­ry­wy serca, a na po­ry­wach serca nie da się zbu­do­wać ni­cze­go trwa­łe­go, ani po­ko­ju, ani szczę­ścia.

Niewiele trzeba, by obudzić radość; czasem wystarczy, by po długiej nocy po prostu wzeszło słońce.

Umieranie to przekleństwo zesłane przez bogów, ale śmierć jest wyzwoleniem duszy.