Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Całe dnie chodziłam rozdygotana ze szczęścia. Maria! Moja mała siostra zjeżdża! Nieważne, że uciekali przed przyrodnim bratem Eliasza, Stefanem, który pozbawił Eliasza władzy. Ot, polityka, zwyczajna rzecz!

Miałam wszystko, czego potrzebowałam: suknie, czepce, bieliznę delikatną nad wyraz i kucharza. I świec ile chciałam, i łojowe lampki nocą, i skrzynie pięknie malowane. Najbardziej lubiłam tę ze smukłym rycerzem trzymającym przed sobą wielki kielich. Cóż z tego, skoro dni były takie nudne... Wstawaj, kiedy noc prawie jeszcze, jedz, kiedyś niegłodna, siedź, kiedy chcesz biegać, módl się, kiedyś się już modliła, milcz, kiedy chcesz pytać, mów, kiedy milczeć wolisz, wstań, siedź, patrz, nie patrz, módl się, śpij.

Ocierałam łzy na widok procesji ciągnącej z miasta. Ludzie za woreczek zboża przynosili na zamek, co mogli - dwa jabłka, jakiś korzeń, trzy suche śliwki. Podziękowałam godnie każdemu, a kiedy ostatni wyszedł, powiedziałam do Zagórskiego:
- A teraz zawrzyj piwnicę i postaw podwójne straże. Garść zboża szybko im się skończy...