Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Złowrogie blade oko okryte bielmem
przewierciło go na wylot.
Szarpnęło duszę, sprawiło ból.
Chciało złamać ducha.
Pożreć go.

Wiesz… to właśnie zmusza ludzi do podejmowania decyzji. Mają zbyt wiele do stracenia — syknął demon.

Ten próg bezdennej czeluści wydawał się złowrogi. Bała się wykonać choćby krok, aby nie wpaść do tej nicości. Cofnęła się słysząc własny świszczący urywany oddech, brzmiący jakoś nienaturalnie. Demonicznie.

Aura w tym miejscu była gęsta od negatywnych emocji.
Bezpośredni kontakt tylko wzmagał te doznania.
Cokolwiek z tego powstało było na wskroś złe.

Nie ufam mu, demonom nigdy nie można ufać.