Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak to już bywa, że jesteśmy zwykle niezadowoleni z naszej twarzy i wydaje nam się, że tę prawdziwą skrywamy przed tłumem, a widok w lustrze zdaje się ułudą. s. 89

Gdzie to się podziało? No bo gdzie się podziewają wszystkie stare czapki? I stare kolejki? Stareńkie wagony? Gdzie się czas podziewa, czas, którego zawsze było dużo? Że się go smarowało grubo w pajdach chleba, że się go miało pełne bańki i koszyki, wracając z lasu?

Po ciężkiej pracy nadchodzi czas na lekkie obyczaje.

i choć nie zawsze był to widok piękny (bywały bowiem dusze tak paskudne, że patrzeć można było na nie jedynie wzmocniwszy swój światopogląd estetyczny wódką (...) .

Forma więc formy stałej nie ma, gdy ma życie, życie zaś jest piękne, w ruchu czy w spoczynku.