Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Straszną odpowiedzialność biorą ci, którzy żyć każą mimo zupełnej niemożliwości życia.

Żeby kto mógł znać potworność mojej męki. Człowiek, który czuje swoją wartość i na którego spada nieszczęście, może sie podnieść. Ja, gdzie spojrzę, widzę tylko zło, które wyrządziłem i które jest nie do naprawienia. Widzę zupełną bezwartościowość wszelkiego wysiłku, bo nie mam na czym się oprzeć.

Jakże ty strasznie kłamiesz, mówiąc, że j a Ciebie nauczyłem cynizmu. To ty mnie nauczyłeś patrzenia na wszystko i siebie samego z cynizmem. Pomyśl nad tym chwilę. Stanowisko wygodne zupełnego braku wiary w jakiekolwiek szlachetne porywy i Twój zimny uśmieszek, i to przekonanie, że na dnie jest zawsze podłość. Jeśli się c h c e tak widzieć życie, to jest bardzo łatwo. Na błocie rosną kwiaty. Można patrzeć na nie, a nie wtykać nos w błoto.

Sztuka jest dziką i niepojętą chęcią zrobienia porządku choćby na małym kawałeczku chaosu rzeczywistości.