Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Był to moment dla mnie przełomowy. Bo dopiero kiedy wyszłam z łazienki tuż po powrocie ze szpitala, zobaczyłam mój brzuch naprawdę. Stałam przed lustrem obolała, z brzuchem jeszcze żółtym od przedoperacyjnych smarowideł, z wielkimi opatrunkami. Dopiero wtedy spojrzałam na siebie prawdziwie po raz pierwszy. Rozpłakałam się z czułością nad samą sobą. Pomyślałam: Dobrze, że jesteś, i dobrze, że z tego wyszliśmy. Bądź jaki chcesz, tylko bądź zdrowy. To był początek wielkiej zmiany w moim myśleniu o brzuchu. I chociaż do tej pory łapię się na negatywnych myślach kierowanych w tamtą stronę, to jest dużo lepiej. Proces leczenia kompleksów trwa. To była dość bolesna lekcja wdzięczności.

Czasem nasza pewność siebie jest tak wyuczona, że wydaje się prawdziwa. Jednak każda z nas ma zadry. Trzeba je znaleźć, przytulić i zaleczyć. Wtedy zaczynają dziać się rzeczy niezwykłe.

Zwykli ludzie, także mówiąc o tobie, mówią o sobie. Projektują na ciebie swoje kompleksy.

Styl to wrażenie, które po sobie zostawisz. Wygląd jest jedynie częścią większej całości.

Nadal twierdzę, że moda to nie operacja na otwartym sercu i że można się mylić.

Przez 80% czasu nosimy 20% zasobów szafy.