Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A przecież czasem kilka minut rozmowy wystarczy, żeby uratować ludzkie istnienie.

Na osmolonym piekielnymi płomieniami czole ma wydrapany napis: "Litości!". Przebaczenie jest jednak luksusem, na który nie mogę sobie pozwolić.

Widma z odległej przeszłości ustawiają się do mnie w kolejce.

Bez najmniejszego ostrzeżenia przeszłość przeplata się z terazniejszością, nawet w biały dzień i w tłumie na ulicy.

Obudziła się we mnie nienawiść do wszystkiego, co kiedyś kochałam.

Jedyną osobą na całym świecie, która się dla niego liczyła, był on sam.

I płakałyśmy obydwie, dopóki nie skończyły nam się łzy.

Życie stało się nie do zniesienia.

Kazał nam wkładać dłonie w szparę między drzwiami kuchennymi a futryną i nogą przyciskał drzwi. Przestawał dopiero, gdy mdleliśmy z bólu.

Leżąc wieczorami w łóżku, modliłam się, by ojciec mnie kochał, kiedy obudzę się następnego ranka.

...ojciec ciągle mi przypominał, że siedzi we mnie diabeł i skończę w piekle.

Bardzo chciałam natychmiast znaleźć się nad grobem matki, wyjąć ją spod ziemi i mocno przytulić.

Chciałam, żeby serce przestało mi w ogóle bić.

Tamtej nocy zabrałam ze sobą do łóżka swój mały różaniec. Trzymałam go w dłoniach i powtarzałam w kółko: "Boże, nie pozwól mi umrzeć! Boże, nie pozwól mi umrzeć!". Gdybym wiedziała, co mnie czeka, pewnie błagałabym o rychłą śmierć.

Miałam trafić do nieba, a wylądowałam w piekle.