Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kto mieszkał z kotem, ten zna sytuację, kto kota nie zna - może nie uwierzy, ale na ogól- kot zawsze ma rację i jeśli bije, to ci sę należy.

Gość nie lubi kotów, więc choć nerwy tłumię, jednak mu wybaczam, bo ja go rozumiem: przebywając z kotem w bliskiej zażyłości mógłby się nabawić kompleksu niższości.

Pies kotu potrzebny, bo kot nie przeprosi.

I to jest własnie prawda
znana od stuleci:
Jak coś trudno wyjaśnić,
trzeba spytać dzieci.

Być ptakiem
to kuszące:
tak fruwać swobodnym lotem...
Ale nie chcę. nie warto,
bo wtedy
nie mógłbym sypiać z kotem.

Jest coś takiego w psiej naturze,
Co ludzie często mają za nic:
To wierność, która trwa najdłużej
I miłość, która nie zna granic.

Ta miłość się nie może znużyć
Ani z latami, ani z wiekiem,
Ale by na nią móc zasłużyć,
Trzeba po prostu być człowiekiem.

W kocim raju nie mieszka się w brudzie,
nikt nie bije i zły pies nie warczy,
w kocim raju są po prostu dobrzy ludzie
i to kotom za niebo wystarczy.

Gdyby ktoś umiał,
zechciał
i mógł
ustalić hierarchię ważności,
to pierwszy byłby, rzecz jasna - Bóg,
potem człowiek
i kot.
Ewentualnie
w innej kolejności.

Niemal założyć się jestem gotów,
bo wątpliwości moich to nie budzi,
że gdzie jest dom szczęśliwych kotów,
tam jest też dom szczęśliwych ludzi.