Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Hygge bywa idealizowane, co zresztą widoczne jest wyraźnie w jego przyswajaniu poza Danią, i wynoszone do rangi duńskiej recepty na szczęście, które może stać się również udziałem innych. Takie postrzeganie wiąże się nader często z komercjalizacją – „naskórkowe” hygge w postaci świeczek, poduszek, ciepłych koców, skarpet i podobnych atrybutów da się sprzedać.

Małe, codzienne cuda wiążą się z duńskim niewymuszonym stylem życia, który urzeka zagranicznych turystów i który potrafi się udzielać – z niespiesznością, uważnością na szczegół, niegonieniem za spektakularnymi widokami czy ekstremalnymi przeżyciami.

Podobno każdy Norweg rodzi się z nartami na nogach. Nie jestem pewna, czy łatwiej jest urodzić dziecko z kaskiem rowerowym na głowie, ale tak podobno przychodzą na świat Duńczycy. Wystarczy spojrzeć na mapę krajowych tras rowerowych (nationale cykelruter), na gęstą sieć miejskich ścieżek rowerowych czy choćby na przepełnione parkingi rowerowe przed szkołami, zakładami pracy i instytucjami publicznymi. Widok nie pozostawia żadnych wątpliwości: rower to tutaj powszechny środek transportu.

... doskonale zdawano sobie sprawę, że naporu militarnego mała Dania nie będzie wstanie odeprzeć. Siłą miała być wspólnota skupiona wokół idei państwa jako opiekuna, zdolnego wyrównać szanse życiowe obywateli.