Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przecież zanim ktoś zacznie martwić się o tego, kogo wozi na siedzeniu pasażera, najpierw musi nauczyć się jeździć.

Nie wiem, jak to o mnie świadczy, ale twoje dramy to najjaśniejsza część mojego żywota.

Przez pewien czas myślałam, że staję się kimś innym, że tworzę nowy towarzyski i emocjonalny krajobraz w swoim ciasnym, ograniczonym świecie, ale teraz wyraźnie dostrzegałam, że był to tylko krótkotrwały sen, bańka mydlana, i że to ja ją rozbiłam.

I kiedy tak siedziałam, znieruchomiała, a szklanka z wodą stopniowo ogrzewała się w mojej dłoni, czas jakby przestał istnieć. Jeszcze raz przeżywałam w głowie całe tegoroczne lato. Widziałam początek, z Maritzą, JaKorym i Grantem, i wieczór, który wszystko zmienił, z Rickym chowającym się pośród drzew. Popatrzyłam na swoje stopy, brzuch, ręce, zastanawiając się, czy naprawdę należą do mnie. Czy to te same części ciała co w maju, zanim się zaczęło.

-Kiedy oni nie zrozumieją! Na pewno nie mama. Zmusi mnie, żebym zostawiła sport i zaczęła dorabiać w jej gabinecie. Wreszcie ma na mnie jakiegoś haka i na pewno go użyje.

Moja młodość nie zna granic, lecz skryte lęki mają to za nic.

(...) chciałam się rozwijać. Chciałam się poczuć jak ktoś inny. Chciałam sama decydować i wybierać
przyjaciół, plany na weekend i obiekty uczuć. Ale siedząc tak pośród cichej upalnej nocy i wrząc z
samolubnej wściekłości, czułam, że już na zawsze pozostanę tą samą ograniczoną, bezbarwną
osobą, jaką zawsze byłam.