"Bohdan wyjaśnił mi tajemnicę sportu i kazał mi go pokochać. Jego następcy robią wszystko, abym się od sportu oddalił.
Wielcy aktorzy szukają w swoich ulubionych rolach możliwości wydobycia prawdy o człowieku. Bohdan szukał tej prawdy... Wręcz obsesyjnie zajmował się tymi sportowcami, którzy przegrywali albo mogli przegrać.
... przypuszczam, iż nie zdaje sobie sprawy, że działa w nim pewna podświadomość, a nie świadomość rzeczy. Gdyż wiele prawdziwsze, dramatyczne staje się spojrzenie na rzecz z punktu widzenia pokonanego, niż z punktu widzenia zwycięzcy. - Gustaw Holoubek

Na stadionach całego świata spotykaliśmy się dziesiątki razy, a Pan Bohdan zawsze odnosił się do mnie z takim respektem i sentymentem, jak uczeń do ulubionego nauczyciela. Słuchałem go wielokrotnie, bądź przez radio, bądź bezpośrednio, gdy stanowiska radiowe mieliśmy koło siebie. W jego kolorowych opisach, w jego entuzjaźme zdawało mi sie, że dostrzegam siebie z lat młodzieńczych. To był dobry uczeń, bo przecież jak kiedyś powiedział Leonardo da Vinci "Zły to uczeń, który nie przewyższy swojego nauczyciela" - Wojciech Trojanowski"