hmmm... gdzie by się tu przenieść? Szukam i myślę, kopię w tej głowie i nic mi na myśl nie przychodzi, ale zaraz, zaraz już chyba wiem! Tak! To będzie to! Przenoszę się do XIX wieku do małej miejscowości Avonlea na Wyspę Księcia Edwarda. A dlaczego tam? bo kiedy pomyśle o spokoju, o błogiej atmosferze od razu przypominają mi się losy mojej ulubionej bohaterki czyli Ani z Zielonego Wzgórza. Tam z cała pewnością mogłabym się odnaleźć, bez wszędobylskiej elektroniki, mediów zalewających nas coraz bardziej brutalnymi informacjami, bez hedonizmu i materializmu, tam odnalazłabym spokój. Beztroskie zabawy, być może bardziej życzliwi ludzie, piękne stroje i przede wszystkim natura nie wyniszczona przez człowieka. Owszem bezproblemowo też by pewnie nie było, ale kto nie ma problemów? Jaki etap naszego życia ich nie zawiera? Gdziekolwiek by się ono toczyło zawsze jest coś co nas martwi, ale tam czułabym się pewnie znacznie bardziej bezpiecznie niż tu i teraz...

hmmm... gdzie by się tu przenieść? Szukam i myślę, kopię w tej głowie i nic mi na myśl nie przychodzi, ale zaraz, zaraz już chyba wiem! Tak! To będzie to! Przenoszę się do XIX wieku do małej miejscowości Avonlea na Wyspę Księcia Edwarda. A dlaczego tam? bo kiedy pomyśle o spokoju, o błogiej atmosferze od razu przypominają mi się losy mojej ulubionej bohaterki czyli Ani z...

No to ja się przenoszę, gdzie wreszcie będzie spoookój. Urlop od wiadomości, wypadków, katastrof i zamachów. Czyste powietrze, woda - 100% natury w naturze. Żadnych telefonów, gadżetów, fal radiowych, telewizji, internetu...
Cisza. Morze. Las.
Ustawiony na chronometrze żądany zakres czasowy wskazuje: 60 mln lat temu. To zeland - drugi wiek paleocenu w erze kenozoicznej. Paleogen. Człowiek jeszcze nie wyewoluował.
Tylko dlaczego te małpiatki wciąż się tak piekielnie drą??

No to ja się przenoszę, gdzie wreszcie będzie spoookój. Urlop od wiadomości, wypadków, katastrof i zamachów. Czyste powietrze, woda - 100% natury w naturze. Żadnych telefonów, gadżetów, fal radiowych, telewizji, internetu...
Cisza. Morze. Las.
Ustawiony na chronometrze żądany zakres czasowy wskazuje: 60 mln lat temu. To zeland - drugi wiek paleocenu w erze kenozoicznej....

Cofnęłabym się do zamierzchłych czasów pierwszych ludzi - Adama i Ewy. Żyli oni w raju,najbardziej spokojnym i pięknym miejscu w całym wszechświecie.

Cofnęłabym się do zamierzchłych czasów pierwszych ludzi - Adama i Ewy. Żyli oni w raju,najbardziej spokojnym i pięknym miejscu w całym wszechświecie.

Wybrałabym się w XIV wiek i udałabym się do Ameryki. Jeszcze w czasy przed jej odkryciem. Bowiem tam gdzie ekspansja kolonialna była zupełnie abstrakcyjnym nieistniejącym pojęciem, ludziom musiało się żyć miło i spokojnie. Rozwijając swoją duszę, swoje ciała. kontemplując chwile żyli z dnia na dzień. Nie byli do nikogo porównywani, nie byli gorsi. Mogli być sobą. Nikt im nie mówił: "To jest Eliza. Eliza nie robi sobie portretów po śniadaniu. Eliza jest mądra. Bądź jak Eliza". Mogli być sobą. I mogli robić sobie portrety przed czy po śniadaniu, kiedy tylko im przyszła na to ochota.

Wybrałabym się w XIV wiek i udałabym się do Ameryki. Jeszcze w czasy przed jej odkryciem. Bowiem tam gdzie ekspansja kolonialna była zupełnie abstrakcyjnym nieistniejącym pojęciem, ludziom musiało się żyć miło i spokojnie. Rozwijając swoją duszę, swoje ciała. kontemplując chwile żyli z dnia na dzień. Nie byli do nikogo porównywani, nie byli gorsi. Mogli być sobą. Nikt im...

Gdybym miał możliwość chciałbym się cofnąć do dawnej Japonii. „Kraju kwitnącej wiśni” z czasów cesarzy i samurajów. Oczywiście sprzed okresu wojen klanów. Chciałbym zostać samurajem. Człowiekiem dla którego honor i wierność Panu liczyła się ponad wszystko. Honor za, który byłbym skłonny oddać życie. W tych czasach nikt nie ma honoru i wszystko jest na sprzedaż. Nie liczy się dane słowo ani obietnica.
Gdyby nie udało mi się zostać samurajem, mógłbym być zwykłym rolnikiem. Żyć spokojnie i ciężko pracując. Przechadzać się po wulkanicznej, żyznej glebie co roku oglądając jak kwitną wiśnie. Nigdzie się nie spieszyć. Żyć skromnie ale będąc szczęśliwym. Żyć z poczuciem wolności. Takiej prawdziwej, naturalnej, nieograniczonej.

Gdybym miał możliwość chciałbym się cofnąć do dawnej Japonii. „Kraju kwitnącej wiśni” z czasów cesarzy i samurajów. Oczywiście sprzed okresu wojen klanów. Chciałbym zostać samurajem. Człowiekiem dla którego honor i wierność Panu liczyła się ponad wszystko. Honor za, który byłbym skłonny oddać życie. W tych czasach nikt nie ma honoru i wszystko jest na sprzedaż. Nie liczy...

Zdecydowanie wybrałam okres dzieciństwa ze względu na beztroskę, brak obowiązków i stresu. Chciałabym powrócić, choć na chwilę, do smażenia ziemniaków na ognisku, po skończeniu ich zbierania. Do oglądania ,,Zbuntowanego anioła". Do wstawania o szóstej rano, kiedy nie miałam z tym problemów. Teraz łatwiej jest nie spać do szóstej, niż wstać o szóstej. Do spania z ulubionym misiem lub mamą. Do zabaw w piaskownicy, lalkami, w domek. Do pierwszego odkrywania książek. Do oglądania bajek Disney'a. Do jeżdżenia na sankach i bitw na śnieżki. Tak dużo tego, do czego chciałabym powrócić i chociaż przecież mogę, to nic już nie wygląda teraz tak, jak miało się sześć lat.

To był czas pokoju i szczęścia.

Zdecydowanie wybrałam okres dzieciństwa ze względu na beztroskę, brak obowiązków i stresu. Chciałabym powrócić, choć na chwilę, do smażenia ziemniaków na ognisku, po skończeniu ich zbierania. Do oglądania ,,Zbuntowanego anioła". Do wstawania o szóstej rano, kiedy nie miałam z tym problemów. Teraz łatwiej jest nie spać do szóstej, niż wstać o szóstej. Do spania z ulubionym...

Wybrałabym Arkę Noego, bo lubię zwierzęta, wodę i fajnie byłoby znaleźć się wśród wybrańców. Mogłabym się potem nazywać matką ludzkości, tą bezproblemową wersją Ewy. I tak sobie myślę, że w tej arce było im niezwykle ciepło.

Wybrałabym Arkę Noego, bo lubię zwierzęta, wodę i fajnie byłoby znaleźć się wśród wybrańców. Mogłabym się potem nazywać matką ludzkości, tą bezproblemową wersją Ewy. I tak sobie myślę, że w tej arce było im niezwykle ciepło.

Chętnie przeniosłabym się do czasów PRL, młodości mojej mamy. Często lubi wspominać ten okres. Ludzie byli wtedy bardziej życzliwi i otwarci na innych. Chociaż była bieda a na sklepowych półkach stał tylko ocet,wkoło było dużo uśmiechniętych twarzy, uprzejmość i troska o drugiego człowieka, to była normalność. Chętnie organizowano urodziny czy imieniny, razem spędzano czas. Można było liczyć na pomoc i wsparcie. Teraz każdy jest zajęty swoimi sprawami, nie ma czasu i ochoty żeby zainteresować się sprawami innych ludzi a nawet rodziny. Więcej jest obojętności i brakuje empatii.

Chętnie przeniosłabym się do czasów PRL, młodości mojej mamy. Często lubi wspominać ten okres. Ludzie byli wtedy bardziej życzliwi i otwarci na innych. Chociaż była bieda a na sklepowych półkach stał tylko ocet,wkoło było dużo uśmiechniętych twarzy, uprzejmość i troska o drugiego człowieka, to była normalność. Chętnie organizowano urodziny czy imieniny, razem spędzano...

Jakaś bardzo odległa przeszłość, przed nastaniem ery ludzkości. Co tam drapieżniki czy dinozaury - ludzie są gorsi.

Jakaś bardzo odległa przeszłość, przed nastaniem ery ludzkości. Co tam drapieżniki czy dinozaury - ludzie są gorsi.

Ja chyba jak moja poprzedniczka przeniosłabym się do epoki kamienia łupanego.W porównaniu z dzisiejszym szybkim życiem ,może teraz nieco luksusowym to tamta epoka zapewniłaby spokój i brak stresu.Może polowania na jedzenie nieco były stresujące ,bo trzeba było sporo sprytu i czasem szczęścia aby do garnka coś włożyć ale czymże się różnimy od tamtych łowców?Jak szaleni biegniemy do lidla bo rzucili filet z karpia,łapiemy za wózki i wyjeżdżamy obładowani ciesząc się ,że innym się nie udało.Kobiety stoją w kolejce po kieckę czy spodnie ,z buziami przy szybie strojąc dzikie miny ,bo tłum napiera na szybę.Okazje czynią z nas dzikie zwierzęta ,które gdy tylko poczują instynkt rzucają się na swoją ofiarę..
Tak ,epoka kamienia łupanego to bezpieczne schronienie ,bo tu przynajmniej ,nikt nie zadzwoni i nie zada głupiego pytania,kiedy będziesz w domu ?

Ja chyba jak moja poprzedniczka przeniosłabym się do epoki kamienia łupanego.W porównaniu z dzisiejszym szybkim życiem ,może teraz nieco luksusowym to tamta epoka zapewniłaby spokój i brak stresu.Może polowania na jedzenie nieco były stresujące ,bo trzeba było sporo sprytu i czasem szczęścia aby do garnka coś włożyć ale czymże się różnimy od tamtych łowców?Jak szaleni...