Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czterech przyjaciół stawia kolejne kroki w stronę piekła. Niby latynoamerykańskie "Funny Games", ale jednak też dużo więcej, z ciekawie rozrysowanym tłem społecznym. Mocno, po chuligańsku napisane i przetłumaczone. 7.5

Czterech przyjaciół stawia kolejne kroki w stronę piekła. Niby latynoamerykańskie "Funny Games", ale jednak też dużo więcej, z ciekawie rozrysowanym tłem społecznym. Mocno, po chuligańsku napisane i przetłumaczone. 7.5

7.5

7.5

O tym, jak trudno jest być długoletnim tchórzem w kraju kolejnych dykatorów. Bohaterem jest się chwilę, a tchórz to fucha na całe życie. Relacje władza-artysta, jak zwykle u Barnesa, pięknie opisane. 7.5

"Już był martwy. Zrelacjonował wszystko Nicie i zobaczył, że wbrew słowom otuchy podziela jego zdanie - już jest martwy".

"Ironia.... pozwalała zachować to, co cenne, nawet wtedy gdy zgiełk czasu stawał się tak głośny, że wybijał szyby w oknach".

O tym, jak trudno jest być długoletnim tchórzem w kraju kolejnych dykatorów. Bohaterem jest się chwilę, a tchórz to fucha na całe życie. Relacje władza-artysta, jak zwykle u Barnesa, pięknie opisane. 7.5

"Już był martwy. Zrelacjonował wszystko Nicie i zobaczył, że wbrew słowom otuchy podziela jego zdanie - już jest martwy".

"Ironia.... pozwalała zachować to, co cenne,...

Przeraźliwie smutna książka. Przeraźliwie. 7.5

Przeraźliwie smutna książka. Przeraźliwie. 7.5

Podróże przez świat, który odchodzi, przez to, co utracone, co ma lata świetności za sobą,a raczej pretekst do snucia rozważań o niszczącej sile Historii, Czasu i Przypadku. Klasyczny Sebald, pełen piętrowych dygresji. Mistrz.

Podróże przez świat, który odchodzi, przez to, co utracone, co ma lata świetności za sobą,a raczej pretekst do snucia rozważań o niszczącej sile Historii, Czasu i Przypadku. Klasyczny Sebald, pełen piętrowych dygresji. Mistrz.

Drugi tom klasycznego cyklu Jordana, dużo lepszy niż poprzedni. Gdyby go skrócić o 200 stron byłoby naprawdę nieźle.

Drugi tom klasycznego cyklu Jordana, dużo lepszy niż poprzedni. Gdyby go skrócić o 200 stron byłoby naprawdę nieźle.

Trzecia wizyta w Slough House. Porwanie Standish, kolejna wtopa Cartwrighta, knowania Taverner i oczywiście nonszalancja Lamba. Jest dobrze.

Trzecia wizyta w Slough House. Porwanie Standish, kolejna wtopa Cartwrighta, knowania Taverner i oczywiście nonszalancja Lamba. Jest dobrze.

Przez długi czas zastanawiałem się o czym jest ta książka... W końcu dotarło do mnie, że to rzecz o "naginaniu i dostosowywaniu rzeczywistości". Są ludzie, których na to stać, a my musimy potem żyć w tym ich "świecie". Przerażające.

"Odgrywanie swej roli w podtrzymywaniu rzeczywistości wydawało jej się.... niemal niemożliwością".

"... za każdym razem gdy mrugam góry znikają"

Przez długi czas zastanawiałem się o czym jest ta książka... W końcu dotarło do mnie, że to rzecz o "naginaniu i dostosowywaniu rzeczywistości". Są ludzie, których na to stać, a my musimy potem żyć w tym ich "świecie". Przerażające.

"Odgrywanie swej roli w podtrzymywaniu rzeczywistości wydawało jej się.... niemal niemożliwością".

"... za każdym razem gdy mrugam góry...

Porażająca lektura. Autor beznamiętnie relacjonuje kolejne akty końca pruskiego świata, zachwycając się jednocześnie pięknem natury i cytując niemieckich klasyków. Nic nam tak nie wychodzi, jak niedostrzeganie rzeczywistości wokół.

Porażająca lektura. Autor beznamiętnie relacjonuje kolejne akty końca pruskiego świata, zachwycając się jednocześnie pięknem natury i cytując niemieckich klasyków. Nic nam tak nie wychodzi, jak niedostrzeganie rzeczywistości wokół.

Uwielbiam kampusówki (Tartt, Lodge, Priestley, Russo), a "Stoner" jest jej wybitnym przykładem. Jest jak małe lusterko, które każdy może przyłożyć do swego życia. No i ta miłość do książek! 8.5

"Życie Stonera bywało więc znośne, a niekiedy wręcz szczęśliwe".

"Pytał sam siebie, czy wie, po co żyje - i czy kiedykolwiek wiedział..... lekko bawiła go ponura świadomość, że doszedł do tych rozpoznań, wiedząc niewiele o świecie - i że nawet to niewiele, które dotąd wystarczało, tak naprawdę nic nie znaczy, skoro w końcu wszystko i tak zamieni się w wieczną i nieodwracalną nicość".

"Skryte pod warstewką drętwoty, zobojętnienia i beznamiętności, jego serce pulsowało..."

Uwielbiam kampusówki (Tartt, Lodge, Priestley, Russo), a "Stoner" jest jej wybitnym przykładem. Jest jak małe lusterko, które każdy może przyłożyć do swego życia. No i ta miłość do książek! 8.5

"Życie Stonera bywało więc znośne, a niekiedy wręcz szczęśliwe".

"Pytał sam siebie, czy wie, po co żyje - i czy kiedykolwiek wiedział..... lekko bawiła go ponura świadomość, że...

Po skończeniu "Półbrata" musiałem wrócić do Chandlera i jego "Głębokiego snu". Podobnie jak podczas licealnej lektury wyświetla mi się w głowie film noir z Bogartem lub Mitchumem w roli głównej, pełen cygarowego dymu i ludzi, z których każdy ma coś na sumieniu. Czyta się dla tej dusznej atmosfery, rozbudowanych opisów i bon motów Marlowa.

"I got out my office bottle and took the drink and let my self-respect ride its own race"

"Listen hard and You'll hear my teeth chattering"

"The tires sang on the moist concrete of the boulevard. The world was a Wet emptiness".

Po skończeniu "Półbrata" musiałem wrócić do Chandlera i jego "Głębokiego snu". Podobnie jak podczas licealnej lektury wyświetla mi się w głowie film noir z Bogartem lub Mitchumem w roli głównej, pełen cygarowego dymu i ludzi, z których każdy ma coś na sumieniu. Czyta się dla tej dusznej atmosfery, rozbudowanych opisów i bon motów Marlowa.

"I got out my office bottle and...

Świetna lektura na temat sprawy, która jeszcze długo będzie rozpalać spory polityczne. Wielki szacunek dla autora za styl i sposób w jaki prowadzi czytelnika przez meandry tamtego świata. 8.5

Świetna lektura na temat sprawy, która jeszcze długo będzie rozpalać spory polityczne. Wielki szacunek dla autora za styl i sposób w jaki prowadzi czytelnika przez meandry tamtego świata. 8.5

Niby saga rodzina, ale jednak nie. Książka o "ludziach z opowieści", od której wszystko się zaczyna. O tych, co "śnią na minusie". Bardzo dobra końcówka.

"... we wszystkim jest zadrapanie, skaza, z wyjątkiem tej pełnej i bezużytecznej myśli o braku doskonałości".

"Najważniejsze jest nie to, co widzisz, tylko to, co ci się wydaje, że widzisz".

"Jestem nikim. Absolutnie nikim. - Nie przechwalaj się - powiedziałem."

Niby saga rodzina, ale jednak nie. Książka o "ludziach z opowieści", od której wszystko się zaczyna. O tych, co "śnią na minusie". Bardzo dobra końcówka.

"... we wszystkim jest zadrapanie, skaza, z wyjątkiem tej pełnej i bezużytecznej myśli o braku doskonałości".

"Najważniejsze jest nie to, co widzisz, tylko to, co ci się wydaje, że widzisz".

"Jestem nikim. Absolutnie...

Książka o przeszłości, która jak walec niszczy wszystko i o obsesyjnej walce, by zbudować coś trwałego w życiu, by gdzieś przynależeć. Gdy przyzwyczaimy się do specyficznego stylu, pędzi jak szalona, choć to droga w ciemność. 9/10

Książka o przeszłości, która jak walec niszczy wszystko i o obsesyjnej walce, by zbudować coś trwałego w życiu, by gdzieś przynależeć. Gdy przyzwyczaimy się do specyficznego stylu, pędzi jak szalona, choć to droga w ciemność. 9/10

Saunders spotyka Mickiewicza i Kochanowskiego i tworzy historię, której forma udowadnia jego pełne panowanie nad słowem. Nie ma tu jednego niepotrzebnego wyrazu. To o nas, wszystkich. Szacunek dla tłumacza. 8.5/10

Saunders spotyka Mickiewicza i Kochanowskiego i tworzy historię, której forma udowadnia jego pełne panowanie nad słowem. Nie ma tu jednego niepotrzebnego wyrazu. To o nas, wszystkich. Szacunek dla tłumacza. 8.5/10

CRO to mój drugi dom, dlatego na taką książkę czekałem już od dawna, a o jego blaskach i cieniach chętnie poczytałbym jeszcze w kolejnym tomie. Ostatni rozdział spokojnie mógłbym napisać sam, sama prawda.

CRO to mój drugi dom, dlatego na taką książkę czekałem już od dawna, a o jego blaskach i cieniach chętnie poczytałbym jeszcze w kolejnym tomie. Ostatni rozdział spokojnie mógłbym napisać sam, sama prawda.

Powrót po wielu latach z wiadomych powodów - świetna literatura, wciąż robi wrażenie. Bardzo pokoleniowa książka o Tajemnicy, która napędza nas do działania, choć szans na jej rozwiązanie brak.

Powrót po wielu latach z wiadomych powodów - świetna literatura, wciąż robi wrażenie. Bardzo pokoleniowa książka o Tajemnicy, która napędza nas do działania, choć szans na jej rozwiązanie brak.

Napisana z ogromnym wyczuciem, znawstwem tematu i po prostu po ludzku mądra książka o "historii", której na szczęście nie zawsze udaje się umeblować nasze życie. 7.5/10

"Śmiejemy się... z historii, która urządziła nasze rodziny, z nazw, nadawanych i ścieranych, które nic nie znaczą tylko przykrywają to, co jest naprawdę..."

Napisana z ogromnym wyczuciem, znawstwem tematu i po prostu po ludzku mądra książka o "historii", której na szczęście nie zawsze udaje się umeblować nasze życie. 7.5/10

"Śmiejemy się... z historii, która urządziła nasze rodziny, z nazw, nadawanych i ścieranych, które nic nie znaczą tylko przykrywają to, co jest naprawdę..."

Właśnie za takie książki lubię reportaże. Dostaję obiektywny, tworzony bez uprzedzeń opis miejsca, którego nigdy nie zobaczę. Fragment o skórowaniu lisa okrutny.

Właśnie za takie książki lubię reportaże. Dostaję obiektywny, tworzony bez uprzedzeń opis miejsca, którego nigdy nie zobaczę. Fragment o skórowaniu lisa okrutny.

O przemijaniu, pamięci, która płata nam figle, tęsknocie za pierwotnymi emkiocjami i przeszłości, którą tak naprawdę sobie wymyślamy. I o niepokoju, że większość rzeczy nie jest tym, czym wydaje się być. Fragment o zabieraniu wnuka na mecz - pyszny. 8.5/10

"Tak, oczywiście, byliśmy pretensjonalni - od czego innego jest młodość".

"Najbardziej podejrzane bywają stwierdzenia wypowiadane z myślą o przeszłości".

"... pamięć jest tym, co - jak się nam wydawało - zapomnieliśmy".

"... jeśli tęsknota oznacza przemożne wspomnienie silnych emocji - i żal, że takie uczucia nie są już obecne w naszym życiu - to przyznaję się do winy".

"Było w moim życiu dodawanie - i odejmowanie - ale ile mnożenia?"

"... nasze życie nie jest naszym życiem, lecz jedynie historią, którą o swoim życiu opowiadamy".

"Czas obnaża. Zawsze obnaża".

"... chcę cię zaskoczyć w sposób, który sprawi, że pomyślisz o mnie dobrze, a nie źle".

".... rozczarowuje życie. Czasem myślę sobie, że jego celem jest pogodzenie nas z jego ostateczną utratą..."

"Człowiek zbliża się do kresu życia - nie, nie, samego życia, lecz czegoś innego: do kresu prawdopodobieństwa, że cokolwiek można w tym życiu zmienić. Dana jest nam długa chwilą wytchnienia, dostatecznie dużo czasu, by mógł zadać pytanie: co jeszcze zrobiłem źle? "

O przemijaniu, pamięci, która płata nam figle, tęsknocie za pierwotnymi emkiocjami i przeszłości, którą tak naprawdę sobie wymyślamy. I o niepokoju, że większość rzeczy nie jest tym, czym wydaje się być. Fragment o zabieraniu wnuka na mecz - pyszny. 8.5/10

"Tak, oczywiście, byliśmy pretensjonalni - od czego innego jest młodość".

"Najbardziej podejrzane bywają stwierdzenia...