Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu poprzedniej części do książki podeszłam tylko dlatego, że nie zostawiam niedoczytanych serii. I to był błąd. Autorka od razu wprowadza nas po raz kolejny w idiotyzm jakim jest życie głównej bohaterki. Laurel jest osobą niezdecydowaną, niedouczoną w najprostszych kwestiach i wydaje się być jak typowa Mary Sue.
Z całej serii najbardziej współczułam Chelsea, była chyba najmniej wyidealizowaną postacią. Musiała cały czas żyć w świadomości, że jej przyjaciółka jest idealna i ma wszystko czego Chelsea nawet nigdy nie skubnie.
Tamani i Dawid - to jest super wątek... Od początku trącił Zmierzchem i nie bez powodu. Całość była od początku przewidywalna, gdyż Laurel stale myślała o tym pierwszym, mimo że była z Dawidem. Tu autorka okazała się być bardzo przewidywalna.
Ogólnie czas przeznaczony na tą książkę uważam osobiście za stracony.
Szczerze przepraszam fanów tej serii za moją opinię, ale jak mówią, czarna owca zawsze się znajdzie.

Po przeczytaniu poprzedniej części do książki podeszłam tylko dlatego, że nie zostawiam niedoczytanych serii. I to był błąd. Autorka od razu wprowadza nas po raz kolejny w idiotyzm jakim jest życie głównej bohaterki. Laurel jest osobą niezdecydowaną, niedouczoną w najprostszych kwestiach i wydaje się być jak typowa Mary Sue.
Z całej serii najbardziej współczułam Chelsea,...

Drugi tom serii o wampiratach z Nokturna, załodze Diablo, rodzeństwie Tempestów, a także Akademii piratów.

Tempestowie powracają, a wraz z nimi nowe przygody. Connorowi udało się nakłonić siostrę do opuszczenia statku wampiratów i zamieszkania na Diablo. Dziewczyna początkowo przystaje na prośby brata, jednak z każdą chwilą ma coraz większe przeczucie, że na opuszczonym statku źle się dzieje... W dodatku jej brat jak na złość nie chcę nawet słuchać o tym, że zostawiła tam przyjaciół. Jej przypuszczenia potwierdzają się wraz z wizytą Darcy. Opowiada ona, że na statku ujawniają się kolejne bunty, a kapitanowi coraz trudniej sobie z nimi radzić. W tym samym czasie męska część rodzeństwa Tempestów wraz z dwojgiem przyjaciół zyskuje miano Trzech Bukanierów. Sprawy się komplikują, gdy dochodzi do napadu załogi kapitana Wrathe na kupiecki statek ALbatros. Jak się okazuje kupiecki to on bynajmniej nie był. W wyniku późniejszych działań z trojga zostaje dwoje, a załoga traci jednego z członków...

Następnie pojawia się ponowny wątek Chang Li, tym razem jednak stara się nakłonić bliźniaki do pobytu w Akademii Piractwa. Grace z początkowymi wątpliwościami przystaje na jej ofertę i stara się nakłonić ku niej brata. Sprawy jednak dodatkowo komplikuje wpływ pierścienia Claddagh (zgadnijcie od kogo mogła go dostać...? ;P) na Grace. Chwilami dziewczyna ma wrażenie, że słyszy co dzieje się na statku wampiratów... Do tego pojawia się Sidorio, który nie ma zamiaru zostawiać zmarłych w ich wygodnych trumnach...

Ten tom okazał się być odrobinę groszy od poprzedniego, przez wzgląd na pobyt bliźniaków w Akademii. Moim zdaniem poglądy kapitana Wrathe, że piractwa nie da się nauczyć z książek są prawdziwe. Książka jak jej poprzedniczka zajęła nie więcej jak 4 godziny. Czytało się ją płynnie, choć chwilami akademickie dłużyzny potrafiły człowieka uśpić... ;) Mimo wszystko jest jak najbardziej warta polecenia. Oceniam ją 9/10

Drugi tom serii o wampiratach z Nokturna, załodze Diablo, rodzeństwie Tempestów, a także Akademii piratów.

Tempestowie powracają, a wraz z nimi nowe przygody. Connorowi udało się nakłonić siostrę do opuszczenia statku wampiratów i zamieszkania na Diablo. Dziewczyna początkowo przystaje na prośby brata, jednak z każdą chwilą ma coraz większe przeczucie, że na opuszczonym...

Książka napisana została przez niejakiego Justina Sompera. Nazwisko niezbyt znane, więc nie wiedziałam czego się po niej spodziewać. Dodatkową ciekawostką jest, że to druga seria o wampira(ta)ch, która mi się spodobała, jakoś nie potrafię się dołączyć do mody na wampiry.

Historia zaczyna się od uwielbianego przeze mnie sztormu. Bliźniaki Grace i Connor mieszkają razem z ojcem latarnikiem w latarni( to dopiero niespodzianka, co? :P). Od samego początku nie potrafili znaleźć sobie miejsca, a ojciec zamiast kołysanki śpiewał im starą szantę. Była ona niezwykła, zaczynająca się od znanych czytelnikom słów:
'Opowiem ci o wampiratach
- wieść stara, lecz prawdziwa -...'
Potem akcja przenosi się 7 lat do przodu, do pogrzebu Dextera Tempesta. W wyniku następujących po nim zdarzeń aktualnie 14-sto letnie rodzeństwo zabiera łódź ojca i wypływa na otwarte morze. Ku ich nieszczęściu spotyka ich potężny sztorm, który ich rozdziela. Żadne z dwojga nie ma już pewności, czy drugie żyje. Connor zostaje wyłowiony przez pierwszego oficera pirackiego statku, Chang Li. Po niedługim czasie postanawia się do nich przyłączyć, gdyż odkrywa w sobie wewnętrzną pasję do morza. Natomiast Grace trafia na statek zupełnie odmienny, a jednak tak podobny... Wyłowiona przez młodego Lorcana zostaje zamknięta w kajucie obok kapitana, z wyraźnym zakazem wychodzenia i spoglądania przez okno kajuty...

Książka od początku mnie oczarowała, pisana lekkim i prostym pismem, zajęła mi ok. 3 godzin. Przedstawiony w niej świat od razu urzeka swoją oryginalnością, w końcu mamy tam rok 2505! Pierwsze kroki Connora jako pirata są opisane bardzo ciekawie, także jego relacje z załogą Diablo z każdym dniem się umacniają. Z kolei Grace z naturalnym dla siebie uporem stara się wyciągnąć od swojego wybawcy jakiekolwiek informacje, jednak wszystkie są wypowiedziane w niejasny sposób. Przełom następuje, gdy postanawia zaśpiewać chłopakowi pewną szantę...

Seria trafiła u mnie na bardzo wysokie miejsce i cieszę się, że jednak po nią sięgnęłam. Oceniam ją na 10/10

Książka napisana została przez niejakiego Justina Sompera. Nazwisko niezbyt znane, więc nie wiedziałam czego się po niej spodziewać. Dodatkową ciekawostką jest, że to druga seria o wampira(ta)ch, która mi się spodobała, jakoś nie potrafię się dołączyć do mody na wampiry.

Historia zaczyna się od uwielbianego przeze mnie sztormu. Bliźniaki Grace i Connor mieszkają razem z...