Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po porzuconym w połowie "Talizmanie", wciągnąłem się w "Worek kości". Mam mieszane uczucia, tak jak spora część czytelników. Z zakończenia nikt nie jest zadowolony, ale w końcu to dzieło Stefana, a nie nasze. Myślę, że mogłaby być krótsza, gdyby usunąć niektóre opisy czy też sny. Nie mniej jednak dawno nic mnie tak nie pochłonęło.

Po porzuconym w połowie "Talizmanie", wciągnąłem się w "Worek kości". Mam mieszane uczucia, tak jak spora część czytelników. Z zakończenia nikt nie jest zadowolony, ale w końcu to dzieło Stefana, a nie nasze. Myślę, że mogłaby być krótsza, gdyby usunąć niektóre opisy czy też sny. Nie mniej jednak dawno nic mnie tak nie pochłonęło.

Nie podołałem. Dotarłem do połowy. Później tylko przewracałem kartki i próbowałem znaleźć coś ciekawego. Tak jak ktoś napisał - jeśli dzięki temu powstała "Basniowa opowieść", jestem w stanie wybaczyć Stefanowi. Uwielbiam zamulanie i dłuuugie wprowadzenia Kinga (tak jak w "Przebudzeniu", czy "Ręce mistrza"), ale tutaj całość wydaje się wstępem. To zdecydowanie nie dla mnie.

Nie podołałem. Dotarłem do połowy. Później tylko przewracałem kartki i próbowałem znaleźć coś ciekawego. Tak jak ktoś napisał - jeśli dzięki temu powstała "Basniowa opowieść", jestem w stanie wybaczyć Stefanowi. Uwielbiam zamulanie i dłuuugie wprowadzenia Kinga (tak jak w "Przebudzeniu", czy "Ręce mistrza"), ale tutaj całość wydaje się wstępem. To zdecydowanie nie dla...

Obawiam się, że (O)powieść może zostać odebrana na tysiąc sposobów. Każdy odbierze ją na swój. Ja przez większość czasu odbierałem ją jako hołd złożony naszym, najwierniejszym przyjaciołom. Później urzekły mnie nawiązania do Przedwiecznego. A w ostatecznym rozrachunku... Dobra, bez spoilerów. Nie spodziewałem się po Stefanie umiejętnego połączenia baśni i grozy, okraszonych jego typowym przydługawym wstępem (kocham je).

Obawiam się, że (O)powieść może zostać odebrana na tysiąc sposobów. Każdy odbierze ją na swój. Ja przez większość czasu odbierałem ją jako hołd złożony naszym, najwierniejszym przyjaciołom. Później urzekły mnie nawiązania do Przedwiecznego. A w ostatecznym rozrachunku... Dobra, bez spoilerów. Nie spodziewałem się po Stefanie umiejętnego połączenia baśni i grozy,...