Prezentowany w niniejszym tomie pamiętnik Karola Chojeckiego herbu Lubicz, Antoni Kuczyński i Zbigniew J. Wójcik oprali na pierwodruku z 1789 roku (rękopis nie zachował się). Jako pierwsi ustalili wiele szczegółów z życia zesłańca. Przede wszystkim dokonali oni krytycznego przeglądu treści pamiętników. Stwierdzili, że jest to ważne źródło do dziejów wojskowości w XVIII wieku, ale także dokument naukowy. Chojecki został wcielony do Korpusu Syberyjskiego jako zwykły żołnierz. Z korpusem tym uczestniczył w pogoni za uciekającymi z Rosji Kałmukami, docierając przez Stepy Kirgiskie do granicy Chin na obszary leżące między jeziorami: Bałchasz i Zajsan. W czasie wypraw tej fascynował się kulturą materialną i duchową zamieszkujących tam ludów. Choćby z tego względu jego wspomnienia stanowią trwały element dziejów nauki polskiej na obczyźnie.