"Po błogosławieństwie ojciec podnosi się i prowadzi rodzinę do bocznej nawy kościoła. Na podeście stoi przepięknie ozdobiona skrzyneczka, tak zwany relikwiarz. Przez dwie szklane szybki widać oprawioną w złoto relikwię Świętej Teresy. Przed nią płoną duże i małe świece i stwarzają swoim blaskiem pełen uświęcenia nastrój.
— Tu jest Teresa szczególnie blisko nas — szepcze ojciec.
W skupieniu i z nabożeństwem Marcin klęka i modli się:
„Kochana Święta Teresko!
Dziękuję ci za róże, które mi podarowałaś.
Ty mnie uzdrowiłaś,
ty mnie tu przyprowadziłaś,
ty jesteś moją najlepszą, najwierniejszą przyjaciółką.
Jutro wracam do domu.
Proszę, bądź ze mną, chroń mnie, błogosław mi!
Błogosław moim rodzicom, mojej siostrze i wszystkim ludziom.
Proszę cię, pozostań z nami na zawsze!”