Cmentarz w Pradze
6,3 / 10
- Tytuł oryginału:
- Il Cimitero di Praga
- Data wydania:
- 2011-11-01
- Data 1. wyd. pol.:
- 2011-11-01
- Data 1. wydania:
- 2010-10-29
- Liczba stron:
- 504
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788373923607
- Tłumacz:
- Krzysztof Żaboklicki
- Wydawnictwo:
- Noir sur Blanc
- Tagi:
- kryminał literatura współczesna
- Tytuł oryginału:
- Il Cimitero di Praga
- Kategoria:
- literatura piękna
- Data wydania:
- 2011-11-01
- Liczba stron:
- 504
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788373923607
- Tłumacz:
- Krzysztof Żaboklicki
- Tagi:
- kryminał literatura współczesna
„Cmentarz w Pradze” to powieść kryminalno-szpiegowska, której akcja rozgrywa się w XIX wieku. Umberto Eco przedstawia w niej genezę okrytych złą sławą tzw. Protokołów Mędrców Syjonu, które stanowiły dla Hitlera jedno ze źródeł jego obłąkańczej idei zagłady Żydów i były elementem nazistowskiej propagandy. Autor podkreśla, że oprócz głównego bohatera wszystkie postacie w książce są autentyczne.
„Cmentarz w Pradze” ukazał się 30 lat po „Imieniu róży” – debiutanckiej powieści profesora semiotyki.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Recenzje oficjalnych recenzentów
Historia jako intryga literacka
Simonini – główny bohater powieści „Cmentarz w Pradze”, to osobnik stojący w cieniu mechanizmów historii, a zarazem te mechanizmy poruszający. To wcielenie spiskowych teorii rządzących światem, sposobu myślenia o świecie, w którym trzeba na kogoś zwalić winę za to, co złego nam się przydarzyło. Simonini to jedyny fikcyjny bohater powieści; pozostali są autentyczni, jednak Simonini, stojący w cieniu, w cylindrze i pelerynie, to zarazem najbardziej prawdziwa i ponadczasowa postać tej historii.
Będę szczery – nasłuchałem się wcześniej od różnych znajomych o „Protokołach mędrców Syjonu”, moja świętej pamięci babcia też opowiadała mi o dzieciach porywanych przez Żydów, aby uzyskać krew na rytualną macę. To nie jest tak, że te legendy można dziś odłożyć do skansenu antysemickich osobliwości. Do dziś słyszę czasem, że Adam Szechter Michnik kręci trybami masońskich mechanizmów, wpływających na polityczne elity. To właśnie dlatego powieść Umberto Eco jest taka potrzebna – dzięki niej łatwiej będzie nam zmierzyć się z widmami, które krążą nad naszymi głowami i budzą nasze głęboko skrywane lęki.
To wielka pokusa być takim „nieruchomym poruszycielem” jak Simonini. Jest w tej makiawelicznej koncepcji iście szatańska próba kreowania ludzkich dziejów wedle własnego widzi mi się. A wszystko polega na tym, aby na kogoś zrzucić winę. Jeśli jest się wychowanym w duchu katolickiej tradycji, tego winowajcę nietrudno będzie wskazać – oczywiście będą to Żydzi, którzy sprzeciwili się Bożej woli i skazali na ukrzyżowanie Jezusa z Nazaretu. Teraz wystarczy już tylko odrobina fantazji, która stworzy mroczne historie o światowym spisku, który dąży do panowania nad światem. Choć nie do końca – przecież sławetne „Protokoły...” to osobliwa kompilacja literackich prób Dumasa, Joly’ego, Goedschego i Taxila, bo, aby historia była wiarygodna, musiała już być przez kogoś wcześniej opowiedziana.
Może tak właśnie wygląda cała historia literatury - nieustanne dokładanie i wykorzystywanie cudzych pomysłów. Różnica jest tylko taka, że „zwykła” literatura nie ma ambicji wpływania na losy świata, pragnie jedynie dokonać pewnej syntezy, zatrzymać to, co ulotne. Historia Simoniniego mówi czytelnikowi o niebezpieczeństwie, wynikającym z dosłowności idei. Coś funkcjonującego jako potencja wyobraźni, staje się nagle prawdą. Ktoś z rozmysłem tworzy swoją historię nie jako opowieść, ale jako obiektywnie istniejący element rzeczywistości, na domiar złego przesycony wrogością wobec świata. Ktoś budzi drzemiące w mroku ludzkiego jestestwa demony, by stały się one nikczemnym usprawiedliwieniem naszego zła i małości.
Simonini i jemu podobni szerokie pole do działania zyskali pod koniec XIX wieku, gdy głodne masy zaczęły napływać do miast w poszukiwaniu lepszych warunków egzystencji. Niebezpieczeństwa płynące z rozczarowania i nędzy stawały się zarzewiem coraz większych konfliktów społecznych. Wykorzystywali to coraz liczniejsi pobratymcy Raskolnikowa, którzy, wierząc w swą wielkość i ignorując moralność, pragnęli podjąć rząd dusz i decydować o losach narodów. Myślę, że „Cmentarz w Pradze” jest doskonałym komentarzem do tego momentu historii, gdy siła drukowanego słowa miała taką moc, że mogła zmieniać losy świata i decydować o życiu i śmierci narodów. W taki sposób spełniała się romantyczna idea o sprawczej mocy poetyckiego słowa, które niestety nieraz stawało się ciałem. Cóż – świat literackiej fikcji rządzi się swoimi prawami. Problem w tym, że każdy może tę fikcję interpretować po swojemu. Zawsze znajdą się chętni zaserwować radykalną wersję popularnych poglądów, zniekształcając je pod swoim kątem.
Moja bardzo wysoka ocena powieści Umberto Eco jest, jak zawsze w przypadku tego autora, nieco na wyrost. Tyle, że to wina mojej ignorancji, a nie włoskiego pisarza. Autor przytacza w swoim dziele tyle kontekstów historycznych, postaci, prezentujących taką wielość poglądów, że można się w tym gąszczu pogubić. Dla przybliżenia tematu warto poczytać u cioci Wiki o „Protokołach mędrców Syjonu” oraz artykuł Janusza Tazbira na ten temat, do którego link umieszczam poniżej*. Warto też zbliżyć się nieco do karbonariuszy i Garibaldiego, komunardów czy sprawy Dreyfussa. Dla większych erudytów możliwość buszowania w historii w kontekście teorii spisków to będzie, jestem przekonany, dzika rozkosz. Dla zwykłych zjadaczy książek będą jezuici i sataniści, masoni i agenci wywiadu, zamachy, spiski, morderstwa... A dla fanów psychoanalizy – Doktor Freud. „Cmentarz w Pradze” to potężna i potrzebna książka, wielka myśl i głęboka refleksja podane w sensacyjnym sosie. Zapomniałem dodać, że Simomini był smakoszem, więc znajduje się tu także kilka ciekawych przepisów kulinarnych. Pozostaje mi zatem życzyć smacznego.
Sławomir Domański
*artykuł Janusza Tazbira o „Protokołach mędrców Syjonu” można znaleźć tutaj http://niniwa2.cba.pl/protokoly_janusz_tazbir_1.htm
96 Popieram
Link do recenzji
1745
219
182
Oceny
Dyskusje
Książka na półkach
- 4 399
- 4 375
- 1 860
- 372
- 99
- 97
- 83
- 43
- 29
- 25
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
Ludzie nigdy nie czynią zła w tak szerokim zakresie i z takim zapałem jak wtedy,gdy robią to z przekonań religijnych".
Zobacz więcejOdi ergo sum - nienawidzę więc jestem.
Zobacz więcejZa sobą samym szczególnie nie przepadał, ale do innych żywił niechęć tak wielką, że siebie samego jakoś znosił.
Zobacz więcej
26 
Opinie [411]
Nie ma złych książek Umberto Eco!
Pokaż mimo toMyślę, że to powinna być obowiązkowa lektura szkolna. Pokazuje, że historia niczego nas nie nauczyła, do dziś ludzie powtarzają bezrefleksyjnie grubymi nićmi szyte teorie spiskowe, tym groźniejsze, że propagowane internetem, a nie książkami i gazetami. Czytałam i nie mogłam uwierzyć, że ktoś był w stanie wymyślić tak absurdalne historie, a jednak jedynym zmyślonym elementem...
więcejDobra, ale chwilami męczyło czytanie.
Pokaż mimo toCmentarz w Pradze to powieść szpiegowska, mocno oparta o historię końca XIXw. Autor bardzo starannie dba zarówno o historyczne, kulinarne czy geograficzne szczegóły jak i wszystkie inne detale. W mojej ocenie to ogromne obciążenie szczegółami oraz ponura atmosfera (choć dobrze dopasowana do wydźwięku powieści) powoduje, że ciężko jest przez tę lekturę przebrnąć. A szkoda,...
więcejPokazuje Eco w lekkiej formie jak się tworzą teorie spiskowe, ale rzecz jest niestety nudna i przydługa, za dużo w niej Simoniniego...
Pokaż mimo toTematyka interesująca, ale co ciekawe jest to pierwsza książka Eco, która mnie zmęczyła. Nie wiem czy chodzi o styl czy o dosyć monotonny sposób prowadzenia fabuły.
Pokaż mimo toDla fanów teorii spiskowych oraz tych, którzy chcą poznać kilka ciekawych historycznych postaci. Książka w formie dziennika, więc tempa Mroza tu nie ma ale nudy też nie.
Pokaż mimo toMam mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony była całkiem zajmująca i przeczytało się ją bez bólu, a nawet z przyjemnością. Z drugiej strony wydawała mi się jakąś taką pustą wydmuszką, która nie powaliła specjalnie na kolana.
Pokaż mimo toHmmm, to jedna z dziwniejszych lektur, z jakimi się ostatnio spotkałam. Z jednej strony to przecież Umberto Eco, gwarancja tekstu interesującego, nieprzeciętnego, o ciekawej narracji, tutaj zabarwionej nutą ironii. Z drugiej strony nawiązania do wydarzeń historycznych mnie (a z opinii widzę, że nie tylko mnie) utrudniały odbiór - zbyt wiele informacji musiałam szukać,...
więcejDość długo zwlekałem z przeczytaniem „Cmentarza w Pradze” ze względu na dość słabą ocenę na LC. Postanowiłem jednak mieć swoje zdanie w tym temacie.
więcejI miałem „trudny orzech do zgryzienia” i mętlik w głowie.
„Odi ergo sum - nienawidzę więc jestem”.
Plusy:
- przemyślenia Eco bawią, śmieszą, ale zarazem zmuszają do refleksji;
- ciekawie wykreowana fikcyjna postać...