Książka porusza trudne tematy ale czyta się ją jakoś lekko jak zwykłe czytadełko. Przeczytałam ją 1 marca dziś mamy 16 i nic z niej za bardzo nie pamiętam. Wiem tylko że jest Zosia która jest nauczycielką i cała klasa ma problemy. Po tej autorce spodziewałabym się wiecej

Książka porusza trudne tematy ale czyta się ją jakoś lekko jak zwykłe czytadełko. Przeczytałam ją 1 marca dziś mamy 16 i nic z niej za bardzo nie pamiętam. Wiem tylko że jest Zosia która jest nauczycielką i cała klasa ma problemy. Po tej autorce spodziewałabym się wiecej

Mimo że tematy smutne, bo o szukaniu lepszego życia poza granicami kraju, samotności, niemocy to warto po nią sięgnąć. Wiktor, który wpada w złe towarzystwo a zarazem chłopak troskliwie opiekujący się babcią, jest jedną z kilku głównych bohaterów. Jest tak samo wyrazisty jak każda inna postać w tej książce. Bardzo ich wszystkich polubiłam i po części utożsamiam się z każdym z nich. Polecam

Mimo że tematy smutne, bo o szukaniu lepszego życia poza granicami kraju, samotności, niemocy to warto po nią sięgnąć. Wiktor, który wpada w złe towarzystwo a zarazem chłopak troskliwie opiekujący się babcią, jest jedną z kilku głównych bohaterów. Jest tak samo wyrazisty jak każda inna postać w tej książce. Bardzo ich wszystkich polubiłam i po części utożsamiam się z każdym...

Wielka pogoda ducha i optymizm. Tak autorka pięknie ujęła samotność. Dwoje nastolatków straciło bliskie im osoby. Tylko, że słowo "stracić" można rozumieć na wiele sposobów. Pod ciuchami oversize kryje się ktoś z rudymi włosami i inna osoba tylko w jednym swetrze. Dodatkowo jeszcze osoby drugoplanowe odgrywają tutaj dużą rolę. Nawet nie wiem czy nie ważniejsze. Siostra i babcia. Oraz pewien Pan z zakładu fotograficznego. Piękna książka dla młodzieży. Polecam !

Wielka pogoda ducha i optymizm. Tak autorka pięknie ujęła samotność. Dwoje nastolatków straciło bliskie im osoby. Tylko, że słowo "stracić" można rozumieć na wiele sposobów. Pod ciuchami oversize kryje się ktoś z rudymi włosami i inna osoba tylko w jednym swetrze. Dodatkowo jeszcze osoby drugoplanowe odgrywają tutaj dużą rolę. Nawet nie wiem czy nie ważniejsze. Siostra i...

„Samotni.pl” to książką, po którą warto sięgnąć, jak się nie ma nic innego do czytania, a chce się coś lekkiego poczytać. Bo mimo, że temat ważny, językowo mi odpowiada, to jednak nie zrobiła na mnie jakiegoś wyjątkowego wrażenia. Zacznę od plusów. Lubię styl Kosmowskiej: ciepło bijące z jej książek (pomijam „Tru” – to jakaś była pomyłka i zawsze będę to podkreślać),lekkość i prostotę języka, ale absolutnie nie infantylność. Autorka tworzy świetne książki dla dzieci, w których porusza ważne sprawy i trudne tematy. Tak jest i w tym przypadku, choć książka już sama w sobie taka świetna nie jest. A tematyka ważna i aż szkoda, że została tak spłaszczona. Poznajemy historię trojga ludzi: Wiktora, Joanny (nastolatkowie) i jej siostry nauczycielki polskiego, Zofii. Każda z tych osób jest na swój sposób samotna i próbuje radzić sobie z nią dokonując różnych, nie zawsze trafnych wyborów. Kosmowska w bardzo dobry sposób pokazuje różne oblicza samotności, różne powody tej samotności i sposoby, jak człowiek próbuje z nią walczyć. Naprawdę jest to dobrze ujęte. Natomiast największy zarzut mam do tego, że niektóre wątki są traktowane „po macoszemu”, a w niektórych sytuacjach rozwiązania są iście „hollywoodzkie”. Momentami historie są za bardzo cukierkowe, brakuje im takiego „pazura”. Za mało złości, poczucia niesprawiedliwości, egoizmu – takich emocji, które widzę u młodzieży dotkniętych takimi problemami na co dzień. Nie ma tutaj takiego buntu. Jest słodko i różowo. Racuchy z jabłkami i herbata malinowa. Np. ciężko mi było uwierzyć, że zbuntowany nastolatek nagle, z dnia na dzień, zmienia się o 180 stopni. Rzuca paserstwo, rzuca paczkę kumpli i wraca potulnie do szkoły. Taki proces trwa. Albo, że wyśmiewana dziewczyna traktuje wszystkie obelgi kierowane pod swoim adresem jako normę, pewniaka itp. i nie za bardzo ją to rusza. Może taki był zabieg autorki, żeby pokazać, że zawsze znajdzie się rozwiązanie z sytuacji. Zawsze można wrócić na tą dobrą drogę i stać się lepszym. Zawsze można znaleźć życzliwą duszę, która będzie nas lubiła bez względu na wygląd, stan konta itd. Mimo to, uważam, że nie wyszło to wiarygodnie. Poza tym pojawiają się wątki poboczne, tak „wrzucone”, tylko chyba po to, żeby były. Np. wspomniana jest uczennica, której rodzice są rozwiedzeni i się nią nie zajmują – fajnie, mamy kolejny przykład samotności, ale nic dalej z tym się nie wiąże. Za dużo różnych wątków, które rozwiązywane są na dwóch stronach i potem nic dalej się z tym nie wiąże. A wszystkie sytuacje dotyczą uczniów z klasy Zofii. Więc nie wiem, po co to było? Czasami się zastanawiałam, czy w jej klasie jest chociaż jeden uczeń, który nie ma trudnej sytuacji rodzinnej i ma po prostu szczęśliwe życie. Chyba nie. Podsumowując. Z jednej strony dostajemy ciepłą, mądrą opowieść, dającą ulgę, dającą nadzieję, że będzie lepiej, że trzeba najpierw dać szansę samemu sobie i nie bać się zaufać innym, życzliwym ludziom, którzy są wokół nas. Bardzo dobrze się czyta, szybko i przyjemnie. Tylko, że myślę, że gdyby autorka skupiła się tylko na głównych bohaterach, to byłoby ciut lepiej. Z drugiej strony jednak historia nie jest na tyle emocjonalna i prawdziwa, żebym ją zapamiętała i trafiła do mojego serca. Za dużo lukru, za mało trudnych emocji. Książka z cyklu "żarło, żarło i zdechło".

„Samotni.pl” to książką, po którą warto sięgnąć, jak się nie ma nic innego do czytania, a chce się coś lekkiego poczytać. Bo mimo, że temat ważny, językowo mi odpowiada, to jednak nie zrobiła na mnie jakiegoś wyjątkowego wrażenia. Zacznę od plusów. Lubię styl Kosmowskiej: ciepło bijące z jej książek (pomijam „Tru” – to jakaś była pomyłka i zawsze będę to podkreślać),...

Po książki Pani Basi Kosmowskiej sięgam zawsze z wielką przyjemnością📚📖😊
A "Samotni.pl", to piękna i poruszająca opowieść o losach trojga ludzi: Joanny, Wiktora i Zosi.
Joanna i Wiktor, to nastoletni uczniowie, a Zosia jest nauczycielką i pomocną "duszą".
Każda z tych osób ma swoje problemy, rozterki, ale i pokłady dobra w sobie.
Poznamy różne oblicza samotności, która zaważy na losach głównych bohaterów.
Książkę polecam z serca, nie tylko dla młodzieży💖🤗

Po książki Pani Basi Kosmowskiej sięgam zawsze z wielką przyjemnością📚📖😊
A "Samotni.pl", to piękna i poruszająca opowieść o losach trojga ludzi: Joanny, Wiktora i Zosi.
Joanna i Wiktor, to nastoletni uczniowie, a Zosia jest nauczycielką i pomocną "duszą".
Każda z tych osób ma swoje problemy, rozterki, ale i pokłady dobra w sobie.
Poznamy różne oblicza samotności, która...

Z początku bardzo zwykła, język też nie był jakoś niesamowity, taka typowa młodzieżówka. Dopiero później się wkręciłam, a może raczej doceniłam, co właściwie czytam. Książka z przesłaniem - o tym czym jest samotność, że każdy może jej doświadczyć i o tym jak ją leczyć - czasem się udaje, czasem nie do końca. Mimo wszystko całkiem ciekawa, chociaż króciutka, więc nie wgłębiamy się za bardzo w życie bohaterów. Ogółem, fajna do poczytania.

Z początku bardzo zwykła, język też nie był jakoś niesamowity, taka typowa młodzieżówka. Dopiero później się wkręciłam, a może raczej doceniłam, co właściwie czytam. Książka z przesłaniem - o tym czym jest samotność, że każdy może jej doświadczyć i o tym jak ją leczyć - czasem się udaje, czasem nie do końca. Mimo wszystko całkiem ciekawa, chociaż króciutka, więc nie...

Barbara Kosmowska opowiada historie trzech samotnych i smutnych osób, które straciły bliską im osobę.

Zosia to nauczycielka języka polskiego, która stara się pomóc każdemu ze swoich uczniów. W szkole nazywana „siłaczką” sama nie jest pozbawiona problemów. Kobieta niedawno straciła mamę i zamieszkała z młodszą siostrą. Stara się dotrzeć do nastolatki, otoczyć ją opieką i dać jej to, co najlepsze.

Joanna to właśnie młodsza siostra Zosi. Dziewczyna ma burzę rudych włosów, nosi fioletowy szalik i wojskowe spodnie. Aśka nie wygląda jak typowa nastolatka i cierpi z powodu wyśmiewania kolegów. Obok kolekcji rockowych płyt na półce Asi leży pudełko z nigdy nie wysłanymi listami do mamy za którą dalej bardzo tęskni.

Wiktor to euro-sierota, matka chłopaka wyjechała za granicę do pracy, a jedyną pamiątką po niej jest znoszony angielski sweter, który często nosi. Nastolatek mieszka ze schorowaną babcią, która potrzebuje troski i opieki. Wiktor znalazł się w nieciekawym towarzystwie, które ciągnie go w złą stronę. Chłopak kradnie, ale po to, by zdobyć pieniądze na utrzymanie siebie i chorej babci.

Co wyniknie z przypadkowego spotkania Joanny i Wiktora, których łączy ogromna tęsknota za najbliższymi? Czy Asia pogodzi się z odejściem mamy? Czy ktoś zobaczy w Wiktorze chłopaka wołającego o pomoc i zrozumienie? Czy Zosia podoła wymagającej pracy w szkole i opiece nad młodszą siostrą? Czy samotność to choroba, którą da się wyleczyć spotkaniami z osobami na których nam zależy?

Powieść Barbary Kosmowskiej to książka w której zostało poruszonych wiele ważnych, trudnych i smutnych tematów. Autorka opowiada historię trójki młodych ludzi, których połączyła tęsknota za najbliższymi. Powieść polecam każdemu nastolatkowi, który chce przeczytać książkę zmuszającą do refleksji i pokazującą czytelnikowi emocje wywołane przez brak najbliższych.

Barbara Kosmowska opowiada historie trzech samotnych i smutnych osób, które straciły bliską im osobę.

Zosia to nauczycielka języka polskiego, która stara się pomóc każdemu ze swoich uczniów. W szkole nazywana „siłaczką” sama nie jest pozbawiona problemów. Kobieta niedawno straciła mamę i zamieszkała z młodszą siostrą. Stara się dotrzeć do nastolatki, otoczyć ją opieką i...

To niesamowita książka idealna dla młodych ludzi, ale i nie tylko. Opisuje ona wiele problemów, z którymi muszą zmagać się w dzisiejszym świecie nastolatkowie. Tytułowa samotność to tylko jeden z nich. Oprócz tego w książce poruszony jest także problem '' eurosieroctwa'', starty rodziców, czy braku akceptacji wśród rowieśników. Podobne problemy przedstawione są także z perspektywy osób sprawujących nad młodymi pieczę. Myślę, że każdy z czytelników może w którejś z postaci dostrzec samego siebie, z kimś się utożsamić i zobaczyć, że nie jest sam ze swoimi trudnościami.
Bez wahania daje 10/10.

To niesamowita książka idealna dla młodych ludzi, ale i nie tylko. Opisuje ona wiele problemów, z którymi muszą zmagać się w dzisiejszym świecie nastolatkowie. Tytułowa samotność to tylko jeden z nich. Oprócz tego w książce poruszony jest także problem '' eurosieroctwa'', starty rodziców, czy braku akceptacji wśród rowieśników. Podobne problemy przedstawione są także z...

Jestem rozczarowana. Czytałam kilka innych pozycji autorki i stwierdzam, że tutaj siliła się na nowoczesny, młodzieżowy styl opisując szkolne perypetie Wiktora, ale nie do końca wyszło. Opisałabym jednym słowem - sucha. Za mało emocji. Nie wciągnęła mnie. Nie należy do książek, do których się zagląda w każdej wolnej chwili. Dużo lepiej czytało mi się 'Niebieski autobus' i 'Teren prywatny'

Jestem rozczarowana. Czytałam kilka innych pozycji autorki i stwierdzam, że tutaj siliła się na nowoczesny, młodzieżowy styl opisując szkolne perypetie Wiktora, ale nie do końca wyszło. Opisałabym jednym słowem - sucha. Za mało emocji. Nie wciągnęła mnie. Nie należy do książek, do których się zagląda w każdej wolnej chwili. Dużo lepiej czytało mi się 'Niebieski autobus' i...

Książka była ciekawa i posiadała mnóstwo zwrotów akcji. Joasia i Zosia tworzą wspaniałe rodzeństwo, a Wiktor zmienia się. Polecam tą książkę z całego serca!!!

Książka była ciekawa i posiadała mnóstwo zwrotów akcji. Joasia i Zosia tworzą wspaniałe rodzeństwo, a Wiktor zmienia się. Polecam tą książkę z całego serca!!!