Jerzy Szczygieł napisał jedną z lepszych serii książek kierowanych do młodzieży, w których w znakomity sposób (nie przesadnie ciężki, ale też niezbyt lekki) zaznajamia ich z tragediami ludzi żyjącymi w czasie wojny. W skład tej serii wchodzi kolejno „Tarnina”, „Ziemia bez słońca”, „Nigdy Cię nie opuszczę” oraz „Po kocich łbach”. Był czas, kiedy zaczytywałam się tymi tomami bez żadnych zahamowań. Do tego stopnia mi się podobały, że kończyłam, a po niedługim czasie znów po nie sięgałam. I powiem Wam, że nadal chętnie do nich wracam. Oczywiście teraz już zupełnie inaczej odbieram ich treść, dostrzegam to, czego kiedyś nie zauważałam, widzę też, jak łagodnie autor wszystko opowiedział. Ale dla młodszych czytelników są to bardzo pouczające lektury i naprawdę warto zachęcić swe dzieci do ich przeczytania.

W „Ziemi bez słońca” akcja rozgrywa się w 1944 roku. Zbliżający się do Puław front zmusza 13– letniego Tadka, jego młodszego brata i chorą na płuca matkę do ucieczki z miasta i szukania schronienia w okolicznych wioskach. Tadek staje niemalże na głowie, starając się zapewnić byt sobie i najbliższym. Podejmuje różne prace, sprzedaje zabrane z domu cenne rzeczy, czasem zmuszony jest też żebrać. A to i tak za mało. Cała trójka długimi miesiącami żyje w głodzie i chłodzie, z niecierpliwością wypatrując ofensywy dającej nadzieję na przesunięcie się frontu na zachód i tym samym na rychły powrót do domu.

„Ziemia bez słońca” jest piękną, klimatyczną, ale zarazem smutną książką. Pokazuje, jak ciężkie życie mieli ludzie, których los zmusił do opuszczenia swych domów i szukania pomocy u innych. Jak ciężko było przeżyć, radzić sobie ze skrajną biedą, z samotnością, z tęsknotą za domem i przyjaciółmi. Pokazuje tragizm dziecka, które zamiast biegać po boisku, musiało wziąć na swe barki ciężar utrzymania rodziny. I co ważne, historia ta uczy, jak ważna jest w życiu tolerancja, cierpliwość, miłość do drugiego człowieka oraz umiejętność wybaczania innym.

Warto też wiedzieć, że autor tworząc postać Tadka i opisując jego losy opierał się na własnych, wojennych przeżyciach, tak więc część wydarzeń zawartych w serii naprawdę miała miejsce.

Polecam nie tylko to dzieło, ale całą serię!

Jerzy Szczygieł napisał jedną z lepszych serii książek kierowanych do młodzieży, w których w znakomity sposób (nie przesadnie ciężki, ale też niezbyt lekki) zaznajamia ich z tragediami ludzi żyjącymi w czasie wojny. W skład tej serii wchodzi kolejno „Tarnina”, „Ziemia bez słońca”, „Nigdy Cię nie opuszczę” oraz „Po kocich łbach”. Był czas, kiedy zaczytywałam się tymi tomami...

Wracam do tej książki co kilka lat i zawsze mocno mnie porusza... Chyba przez pisanie z perspektywy dziecka, które musiało za szybko dorosnąć

Wracam do tej książki co kilka lat i zawsze mocno mnie porusza... Chyba przez pisanie z perspektywy dziecka, które musiało za szybko dorosnąć

Jak każda książka Szczygła wzrusza, uczy cierpliwości, dużej wartości egzystencji oraz podstawa przetrwania to priorytet .Jest rewelacyjna , dobór tematyki nie jest mi obcy, po prostu darze wielkim szacunkiem ludzi podnoszących się z "popiołów" II wojny światowej. Jest to wartość jakiej brakuje w dzisiejszych czasach, młodzież nie zna zagadnienia ( nie wszystka).NIe ma kto przekazywać cennej historii , ludzie tak szybko odchodzą ale dobrze , że papier jest cierpliwy i przetrwa jeżeli będzie szanowany i celebrowany.
Czytajmy książki !!!!!!!!
WARTO.

Jak każda książka Szczygła wzrusza, uczy cierpliwości, dużej wartości egzystencji oraz podstawa przetrwania to priorytet .Jest rewelacyjna , dobór tematyki nie jest mi obcy, po prostu darze wielkim szacunkiem ludzi podnoszących się z "popiołów" II wojny światowej. Jest to wartość jakiej brakuje w dzisiejszych czasach, młodzież nie zna zagadnienia ( nie wszystka).NIe ma kto...

,,Tarnina"była kiedyś lektura:historia chłopca,który traci w wypadku wzrok i próbuje się dostosować...2 tom to ,,Po kocich łbach",a 3 to właśnie ,,Ziemia bez słońca ":historia młodego ,zagubionego,niewidomego mężczyzny....

,,Tarnina"była kiedyś lektura:historia chłopca,który traci w wypadku wzrok i próbuje się dostosować...2 tom to ,,Po kocich łbach",a 3 to właśnie ,,Ziemia bez słońca ":historia młodego ,zagubionego,niewidomego mężczyzny....

Ja mieszkam tam gdzie toczy się fabuła tej książki. Starsi ludzie pamiętają fakty podane przez autora.

Ja mieszkam tam gdzie toczy się fabuła tej książki. Starsi ludzie pamiętają fakty podane przez autora.

To jedna z moich ulubionych książek z okresu szkolnego, która pozostała do dziś w mej pamięci. Ale opis książki przedstawiony powyżej jest błędny. Przedstawia ona bowiem losy Tadka i jego matki oraz młodszego brata w czasie II wojny światowej, gdy muszą oni opuścić rodzinny dom w Puławach, bo na linii Wisły zatrzymał się front. Przymusowa ewakuacja to dramatyczny moment porzucenia domu, poczucia stabilizacji, przyjaciół. To sprawdzian siły więzów rodzinnych, ogromne wyzwanie dla młodego chłopca, który staje się jedynym żywicielem matki i pięcioletniego brata. Opis zaś przedstawiony powyżej to już kolejna część powojennych losów Tadka i jego brata opisanych w "Nigdy cię nie opuszczę"

To jedna z moich ulubionych książek z okresu szkolnego, która pozostała do dziś w mej pamięci. Ale opis książki przedstawiony powyżej jest błędny. Przedstawia ona bowiem losy Tadka i jego matki oraz młodszego brata w czasie II wojny światowej, gdy muszą oni opuścić rodzinny dom w Puławach, bo na linii Wisły zatrzymał się front. Przymusowa ewakuacja to dramatyczny moment...