"— Wracając do naszego niby włamywacza, nie zostawił żadnych śladów?
— Żadnych. Wziął się znikąd. Miał najprawdopodobniej nowiutkie, typowe tenisówki. o tej porze roku. i tak samo rozpłynął się po wyjściu.
Reising nie ukrywał zdegustowania.
— Cóż za brak manier. Całkiem niezorientowany, że gubi się zapalniczkę z inicjałami, bilet do teatru, receptę albo chociaż broszkę."


Wydana w dwa tysiące dziesiątym roku „Klątwa Marianny” jest pierwszą przeczytaną przeze mnie powieścią autorstwa Dominiki Bel. Nie powiem, żeby wciągnęła mnie od pierwszych słów, choć w trakcie akcja zdecydowanie się rozkręciła. Kiedy podczas czytania zastanawiałam się nad oceną, przeszłam od pięciu gwiazdek, przez solidne sześć, by przez chwilę rozważać nawet siódemkę. Jednak zważywszy na nieco zbyt słodkie zakończenie, ostatecznie odejmuję jeden punkt i „Klątwie Marianny” daję szóstkę.
Patrząc na losy mieszkańców budynku przy ulicy Skrętnej 15 nietrudno pomyśleć, że to ten numer — w miejsce cieszącej się złą sławą trzynastki — zasługuje na miano pechowego. Zaginięcie, pożar i… morderstwa. Czego jak czego, ale trupów w historii napisanej przez Dominikę Bel nie brakuje. Co wspólnego z tymi nieszczęśliwymi wypadkami mają dziewiętnastowieczne pistolety pojedynkowe oraz pewna wróżka z Bieszczad? i czy można logicznie uzasadnić podróże w Czesie, obecność duchów i to, że życiem kolejnych panien z rodu Kilińskich najwyraźniej rządzi dawno wypowiedziana klątwa?
Odpowiedź na te pytania lepiej poznać samodzielnie. W stylu nieco staromodnym, bo zatrzęsienie nazwisk, zawiłe relacje i dość przyjemny, niespieszny styl właśnie z utworami datowanymi znacznie wcześniej niż „Klątwa Marianny mi się kojarzy.

"— Wracając do naszego niby włamywacza, nie zostawił żadnych śladów?
— Żadnych. Wziął się znikąd. Miał najprawdopodobniej nowiutkie, typowe tenisówki. o tej porze roku. i tak samo rozpłynął się po wyjściu.
Reising nie ukrywał zdegustowania.
— Cóż za brak manier. Całkiem niezorientowany, że gubi się zapalniczkę z inicjałami, bilet do teatru, receptę albo chociaż...

Książka ta to totalna żenada, szkoda marnować na nią czasu. Język bardzo sztywny i wymuszony, dialogi to totalna tragedia, trup ściele się zbyt gęsto (jak na tego typu opowieść),a historia jest tak przejaskrawiona, że aż śmieszna. Bohaterka jest również niekonsekwentna i brakuje jej spójności w przekroju całej książki. Bardzo nie polecam.

Książka ta to totalna żenada, szkoda marnować na nią czasu. Język bardzo sztywny i wymuszony, dialogi to totalna tragedia, trup ściele się zbyt gęsto (jak na tego typu opowieść),a historia jest tak przejaskrawiona, że aż śmieszna. Bohaterka jest również niekonsekwentna i brakuje jej spójności w przekroju całej książki. Bardzo nie polecam.

Pani Dominika w swojej książce nie tylko przenosi czytelnika w czasie ale pozwala wkraść się w teraźniejsze życie mieszkańców warszawskiej kamienicy, gdzie mamy do czynienia z serią tajemniczych zaginięć i zgonów. Ponad to cała ta kamienica jest pełna osobliwości.
Główna bohaterka, Daria pochodzi z rodziny obciążonej klątwą, która sprawia że żadna kobieta z tego rodu nie zazna szczęścia w miłości. Artysta - malarz jest jednocześnie detektywem - amatorem, a jego menadżer to pewien dociekliwy policjant. Przez książkę nie raz też przewinie się przedziwnie nieobecny informatyk - flecista oraz pewien doktor medycyny o wzroku mrożącym krew w żyłach, którego dosłownie do szału doprowadzają koncerty owego informatyka - flecisty. Natomiast osobliwy emeryt - inżynier na każdym kroku toczy głośne kłótnie z wyjątkową artystką, która nigdy nie pozostaje mu dłużna.
Dodam tylko jeszcze, że to nie wszystkie z barwnych postaci występujący w "Klątwie Marianny".
Dla mnie w związku z powyższym, oznaczało to ogromny natłok nazwisk i postaci po przeczytaniu zaledwie kilku pierwszych rozdziałów - odrobinę mnie to skołowało ale na szczęście nie wystraszyło. Nawet w momencie, gdy ledwo zdążyłam oswoić się z wątkiem i nagle pojawia się nowy rozdział z nową historią, postacią i jej nazwiskiem. Musiałam naprawdę bardzo skupiać uwagę, żeby nie pogubić się w tym gąszczu postaci i ich osobistych historyjek.
Na szczęście wszystkie te odrębne wydarzenia w końcu zaczęły się ze sobą rewelacyjnie splatać, a taki rodzaj zarówno literatury jak i kina po prostu uwielbiam. Na początku pozorny bałagan, natłok informacji i tylko teoretycznie nie mających nic ze sobą wspólne, by na koniec dojść do scalającego zakończenia. Dlatego właśnie warto przebrnąć przez ten zawiły początek, żeby potem czerpać ogromna przyjemność z czytania.
Reasumując, moim zdanie "Klątwa Marianny" Pani Dominiki Bel to bardzo ciekawy kryminał, który czyta się z ogromną przyjemnością. Ponad to dużym atutem tej książki jest również fakt, że zwiodła mnie trzy razy, ponieważ dopiero mój trzeci typ mordercy okazał się właściwym. Na szczęście stało się to dopiero przy końcu powieści, więc do ostatnich stron czerpałam przyjemność z narastającego napięci w tym polskim kryminale.
Polecam książkę "Klątwa Marianny" jako cudowny przerywnik w natłoku dzisiaj modnych skandynawskich kryminałów.

Zaczytana Joana

http://epilog-zaczytana-joana.blogspot.com/2016/01/klatwa-marianny-dominika-bel.html

Pani Dominika w swojej książce nie tylko przenosi czytelnika w czasie ale pozwala wkraść się w teraźniejsze życie mieszkańców warszawskiej kamienicy, gdzie mamy do czynienia z serią tajemniczych zaginięć i zgonów. Ponad to cała ta kamienica jest pełna osobliwości.
Główna bohaterka, Daria pochodzi z rodziny obciążonej klątwą, która sprawia że żadna kobieta z tego rodu nie...

Podobała mi się ta książka. Już sama intrygująca okładka przyciągnęła moją uwagę. "Klątwa Marianny" to historia mieszkańców jednej kamienicy przy ul. Skrętnej 15. Każdy z bohaterów jest tajemniczy i intrygujący na swój sposób. Kiedy znika ich sąsiad, później zostaje zamordowany przyjaciel jednej z mieszkanek, podejrzenia padają na jednego z sąsiadów.. Ale czy tak jest na pewno... Akcja powieści toczy się szybko i jest napisana w ciekawy sposób. Szczerze polecam!

Podobała mi się ta książka. Już sama intrygująca okładka przyciągnęła moją uwagę. "Klątwa Marianny" to historia mieszkańców jednej kamienicy przy ul. Skrętnej 15. Każdy z bohaterów jest tajemniczy i intrygujący na swój sposób. Kiedy znika ich sąsiad, później zostaje zamordowany przyjaciel jednej z mieszkanek, podejrzenia padają na jednego z sąsiadów.. Ale czy tak jest na...

Bardzo się cieszę, że nie kupiłam tej książki, tylko wypożyczyłam z biblioteki. Inaczej pewnie plułabym sobie w brodę.

Początek zapowiada się ciekawie, ale im dalej, tym gorzej. Owszem, piętrzą się intrygi, trup ściele się dość gęsto, narasta aura tajemniczości, ale ostateczne wyjaśnienie wszystkich zagadek zupełnie mnie nie przekonało - gdyby zorganizowano mistrzostwa w tworzeniu zbiegów okoliczności, autorka na pewno stanęłaby na podium:).

Nie podobały mi się też pretensjonalne długie dialogi, które bardzo nachalnie i łopatologicznie wyjaśniały przeszłość niektórych bohaterów (np. między Darią i Ulą, czy rzeźbiarzem i detektywem).

A plusy? Owszem, czyta się nawet lekko i przyjemnie, ale tylko do pewnego momentu.

Szkoda, że autorka aż tak zagmatwała akcję, bo mam wrażenie, że sama zaplątała się we własne sieci.

Bardzo się cieszę, że nie kupiłam tej książki, tylko wypożyczyłam z biblioteki. Inaczej pewnie plułabym sobie w brodę.

Początek zapowiada się ciekawie, ale im dalej, tym gorzej. Owszem, piętrzą się intrygi, trup ściele się dość gęsto, narasta aura tajemniczości, ale ostateczne wyjaśnienie wszystkich zagadek zupełnie mnie nie przekonało - gdyby zorganizowano mistrzostwa w...

Ciężki, zawiły język, długi zdania, generalnie źle się czyta, nie dobrnęłam do końca choć się starałam. Fabuła niestety mnie nie wciągnęła...

Ciężki, zawiły język, długi zdania, generalnie źle się czyta, nie dobrnęłam do końca choć się starałam. Fabuła niestety mnie nie wciągnęła...

Początkowo bardzo dobrze się czyta, niestety im dalej tym z coraz mniejszym przekonaniem.

Początkowo bardzo dobrze się czyta, niestety im dalej tym z coraz mniejszym przekonaniem.

Bardzo fajna książka. Trochę za dużo trupów, ale sceneria jest taka,że nie przeraża.

Bardzo fajna książka. Trochę za dużo trupów, ale sceneria jest taka,że nie przeraża.

Klątwa, czy sugestia i splot niefortunnych zdarzeń? Warto samemu się przekonać. Polecam.

Klątwa, czy sugestia i splot niefortunnych zdarzeń? Warto samemu się przekonać. Polecam.

Książka bardzo mnie nudzila. Podchodziłam do niej kilka razy aż w końcu przeczytałam... fabuła sama w sobie dość ciekawa. Ale całokształt zdecydowanie według mnie bardziej na nie :)

Książka bardzo mnie nudzila. Podchodziłam do niej kilka razy aż w końcu przeczytałam... fabuła sama w sobie dość ciekawa. Ale całokształt zdecydowanie według mnie bardziej na nie :)