Postanowiłam zachęcić moją siostrzenicę do czytania książek i w zeszłym roku zakupiłam kilka młodzieżowych pozycji. Nadszedł czas żeby je po kolei przeczytać i pierwszą, którą wybrałam to „Melissa” Rosie Rushton, ponieważ jednocześnie idealnie pasuje do wyzwania czytelniczego „Pod hasłem” w którym uczestniczę.
Muszę przyznać, że na początku nie bardzo mogłam wczytać się w klimat tej książki i nawet trochę mnie to nudziło, więc odłożyłam ją na jeden dzień. Natomiast, gdy przysiadłam do niej ponownie i przebrnęłam przez ten mało zachęcający początek to już połknęłam bakcyla. Tytułowa Melissa to nastoletnia, rudowłosa i zwariowana dziewczyna, która wraz z rodziną wyprowadza się ze swojego ukochanego Londyny do z góry znienawidzonego Sussex. Przeprowadzka również potęguje konflikt pomiędzy Melissą i jej matką, ponieważ to ze względu na jej pracę cała rodzina musiała zmienić miejsce zamieszkania. Dwaj bracia Melissy szybciej przystosowuję się do nowego otoczenia, ale i oni mają swój wkład w różne przygody tej rodziny. Natomiast ojciec głównej bohaterki wydawałoby się, że znalazł idealne rozwiązanie, ponieważ planuje 2-3 dni pomieszkiwać w Londynie ze względu na pracę a potem wracać do rodziny. Niestety i ten „idealny” układ przyniesie niekoniecznie miłe niespodzianki. Ponad to Melissa pragnie wkraść się w łaski koleżanek w nowej szkole i to przyniesie kolejne zabawne przygody, a tak zwaną przysłowiową kropkę nad i postawi pojawienie się zabawnego psa Barnaby.
Książkę stanowczo polecam, mimo że na początku mnie troszkę znudziła to potem mnie wzruszyła a na końcu bardzo ubawiła i ponad to, to książka z morałem. Podobało mi się też to, że narratorem tej powieści był prawie każdy członek rodziny Melisy, przez co na niektóre sytuacje można spojrzeć zupełnie z innej strony. Podsumowując, ubawiłam się przednio i jeszcze raz polecam każdej nastolatce.

Postanowiłam zachęcić moją siostrzenicę do czytania książek i w zeszłym roku zakupiłam kilka młodzieżowych pozycji. Nadszedł czas żeby je po kolei przeczytać i pierwszą, którą wybrałam to „Melissa” Rosie Rushton, ponieważ jednocześnie idealnie pasuje do wyzwania czytelniczego „Pod hasłem” w którym uczestniczę.
Muszę przyznać, że na początku nie bardzo mogłam wczytać się w...

Zauważam w niej pare dobrych sytuacji z których można wykminić dobry morał. Fajna :)

Zauważam w niej pare dobrych sytuacji z których można wykminić dobry morał. Fajna :)

Hm. cóż... Na początku nie bardzo chciało mi się ją czytać. Była taka nudna i nie mogłam przebrnąć przez początek. Lecz po jakiś 40 stronach zrobiło się ciekawiej. Wtedy już nie mogłam się od niej oderwać. Tak mnie wciągnęła, że siłą musieli mnie od niej odciągnąć. Chciałam jak najszybciej wiedzieć jak się skończy. Choć muszę przyznać, że dni z życia Melissy były nudne. Potem jak poznała Kirsty zaczęło coś więcej się dziać. Zastanawiałam się jak długo Melissa utrzyma przyjaźń z Kirsty w tajemnicy przez Ellą i Tarą, jak i kiedy zrozumie, że to nie były jej przyjaciółki. Kirsty była podobna do Melisy i tylko ona była jej prawdziwą przyjaciółką. Sądziłam też, że Matt się nią bardziej zainteresuje i będą razem, tak jak zazwyczaj jest w innych młodzieżówkach. Jak też się pomyliłam. ! W innych książkach, chłopaki zakochują się w dziewczynach, które niczym się nie wyróżniają, są przeciętne i nie są jakimś Miss świata. A tu było inaczej i cieszę się, że ta książka tak się nie zakończyła. Zdziwiło mnie też bardzo to, że ojciec Melisy zdradzał jej matkę. Ale w sumie postawmy się w jego sytuacji. Żona ciągle zajęta kościołem, ludzie przychodzący i dzwoniący o każdej porze dnia i nocy. Mężczyzna czuje się nie kochany i odrzucony, potrzebuje czegoś więcej. Jednak on wiedział, że źle robi, a i tak nie mógł przestać. Nie pochwalam tego, ale i też się nie dziwię. To co powinnam powiedzieć na początku: Świetna książka. ! Naprawdę mi się podobała. Lubię książki tej autorki, fajnie pisze i jeszcze na żadnej jej książce się nie zawiodłam. Naprawdę książka godna polecenia. Więc.. Polecam ją wszystkim .!

Hm. cóż... Na początku nie bardzo chciało mi się ją czytać. Była taka nudna i nie mogłam przebrnąć przez początek. Lecz po jakiś 40 stronach zrobiło się ciekawiej. Wtedy już nie mogłam się od niej oderwać. Tak mnie wciągnęła, że siłą musieli mnie od niej odciągnąć. Chciałam jak najszybciej wiedzieć jak się skończy. Choć muszę przyznać, że dni z życia Melissy były nudne....

Podobała mi się, fajnie że narratorem powieści są prawie wszyscy członkowie rodziny Melissy. Gdyby nie brak czasu ksiązkę czytałabym jeden dzień lecz niestety dopiero wczoraj mogłam porządnie się za nią zabrać :))
A więc książkę polecam

Podobała mi się, fajnie że narratorem powieści są prawie wszyscy członkowie rodziny Melissy. Gdyby nie brak czasu ksiązkę czytałabym jeden dzień lecz niestety dopiero wczoraj mogłam porządnie się za nią zabrać :))
A więc książkę polecam