Jak zwykle dobrze się czytało: jest przygoda, sensacja, kryminał i trochę uczucia. Także aż tyle w jednym. Zaczynam kolejna!!!

Jak zwykle dobrze się czytało: jest przygoda, sensacja, kryminał i trochę uczucia. Także aż tyle w jednym. Zaczynam kolejna!!!

nie porwala mnie ta ksiazka,bohaterowie papierowi i intryga jakby troche na sile,daruje sobie inne czesci

nie porwala mnie ta ksiazka,bohaterowie papierowi i intryga jakby troche na sile,daruje sobie inne czesci

Książka trzyma w napięciu, im dalej czytam serię, tym cięższym wypadkom ulega Diona. Aż boję się kolejnych części...

Książka trzyma w napięciu, im dalej czytam serię, tym cięższym wypadkom ulega Diona. Aż boję się kolejnych części...

Kolejny tom, kolejną świetna książka. Trudno jest oceniać, ponieważ każdy kryminał trzyma wysoki poziom .

Kolejny tom, kolejną świetna książka. Trudno jest oceniać, ponieważ każdy kryminał trzyma wysoki poziom .

Bardzo podobają mi się te klimaty małych miasteczek czy wiosek . Mają swoje tajemnice, przesądy,upodobania i zwyczaje. Kolejna sprawy Diony jako detektywa (detyktywki? 🥴)i jak zwykle wplątuje się w sam środek sprawy kryminalnej. Bardzo fajna lektura ze sprawną akcją,sympatycznymi bohaterami i jeśli ktoś lubi przemoc i dużo krwi w powieściach to tu tego nie uświadczy.

Bardzo podobają mi się te klimaty małych miasteczek czy wiosek . Mają swoje tajemnice, przesądy,upodobania i zwyczaje. Kolejna sprawy Diony jako detektywa (detyktywki? 🥴)i jak zwykle wplątuje się w sam środek sprawy kryminalnej. Bardzo fajna lektura ze sprawną akcją,sympatycznymi bohaterami i jeśli ktoś lubi przemoc i dużo krwi w powieściach to tu tego nie uświadczy.

I tym tomem kończę moją przygodę z serią o Dionizie Remańskiej. Dwa pierwsze tomy były nawet interesujące. Choć troszkę w stylu telenoweli południowoamerykańskiej (jak autor nie wie co dalej, to i bohater zmartwychwstanie (dla mniej domyślnych- to przenośnia)). Trzeci z wątkiem pedofilskim był dla mnie nie do przyjęcia.

A tu, gdy w prologu cierpi dziecko(znów!),od razu odkładam. Nie akceptuję książek w których ofiarą jest dziecko lub zwierzę. Dorośli to już zupełnie inna sprawa...

I tym tomem kończę moją przygodę z serią o Dionizie Remańskiej. Dwa pierwsze tomy były nawet interesujące. Choć troszkę w stylu telenoweli południowoamerykańskiej (jak autor nie wie co dalej, to i bohater zmartwychwstanie (dla mniej domyślnych- to przenośnia)). Trzeci z wątkiem pedofilskim był dla mnie nie do przyjęcia.

A tu, gdy w prologu cierpi dziecko(znów!),od razu...

Czwarta czść cyklu o Dionizie Remańskiej podobała mi się bardziej niż poprzednie. Może dlatego, że głównej bohaterki było jakby mniej, na plan pierwszy wysunęli się inne postaci. Mam wrażenie, że tu zagadkę rozwikłali wszyscy inni niż Pani detektyw.
Akcja rozpisana na ponad 400 stron, przy czym wyjaśnienie spraw zajmuje raptem kilka ostatnich.

Czwarta czść cyklu o Dionizie Remańskiej podobała mi się bardziej niż poprzednie. Może dlatego, że głównej bohaterki było jakby mniej, na plan pierwszy wysunęli się inne postaci. Mam wrażenie, że tu zagadkę rozwikłali wszyscy inni niż Pani detektyw.
Akcja rozpisana na ponad 400 stron, przy czym wyjaśnienie spraw zajmuje raptem kilka ostatnich.

Niestety najsłabsza z całej serii. Absurdalne zachowanie bohaterów, jakby ktoś ich podmienił w porównaniu z poprzednimi tomami. Zawiodłam się na Marcinie i jego ojcu, zwłaszcza tym drugim. Dionka momentami irytowała swoim zachowaniem, że usłyszy coś i obraza, i nie da sobie wytłumaczyć, że danej osobie nie chodzi o to jak ona to odebrała.

Poza tym mam wrażenie, że jej praca detektywa wcale nie skupia się na byciu detektywem, jedynie to wychodzi przypadkiem. Sporo naiwności tutaj, nieklejące się sytuacje. Zawiodłam się mocno. Liczę, że następną część będzie inna, bo bardzo polubiłam styl Hanny Greń.

Niestety najsłabsza z całej serii. Absurdalne zachowanie bohaterów, jakby ktoś ich podmienił w porównaniu z poprzednimi tomami. Zawiodłam się na Marcinie i jego ojcu, zwłaszcza tym drugim. Dionka momentami irytowała swoim zachowaniem, że usłyszy coś i obraza, i nie da sobie wytłumaczyć, że danej osobie nie chodzi o to jak ona to odebrała.

Poza tym mam wrażenie, że jej...

Końcówka zachęca do przeczytania kolejnej części o Pani detektyw.

Końcówka zachęca do przeczytania kolejnej części o Pani detektyw.

Od czasu do czasu wśród lokalnej społeczności pojawiają się historie o domach, w których straszy. Zwykle są to opuszczone domostwa o nieuregulowanym prawie własności, opuszczone od lat i nikt nie wie dlaczego. Niekiedy jednak opowieści o duchach mają swoje źródło w realnych wydarzeniach, takich jak zbrodnia popełniona na terenie posesji. Sensacyjne wydarzenia rozpalają wyobraźnie i prowokują do tworzenia historii wzbogaconej jeszcze w wymyślone szczegóły. Często opowieści te obejmują prawdopodobne motywy działania, możliwy przebieg wydarzeń, a także skutki, poza tym wiadomym, czyli morderstwem i zwłokami. Niektórzy jednak posuwają się o krok dalej, tworząc niezwykle, wciągające, a niekiedy upiorne opowieści o duchach.
Co wspólnego jednak z duchami może mieć małżeństwo, które próbuje po latach tułania się po wynajętych mieszkaniach wreszcie osiąść na swoim? Magda i Krzysztof Witeccy to przeciętna para o przeciętnych dochodach. Ona zajmuje się projektowaniem stron internetowych, on pracuje w firmie inwestycyjnej i być może nigdy nie zdecydowaliby się na zmianę swojego życia, gdyby nie dziecko, które ma się pojawić. Ciąża, choć stanowiła zaskoczenie, paradoksalnie pozwoliła małżeństwu podjąć decyzję o przeprowadzce. Co prawda Krzysztof nigdy nie przywiązywał wagi do tego, gdzie mieszka, a dom był marzeniem Magdy, jednak kiedy się już zgodził i zobowiązał do kupna, nie wycofał się nawet wówczas kiedy okazało się, że większość nieruchomości leży poza ich zasięgiem finansowym. Zwiększył po prostu zasięg poszukiwań, trafiając tym sposobem na opuszczony dom w uroczej miejscowości Jasień koło Żywca. Małe miasteczko otoczone górami było niczym obietnica sielskiego życia. Równie uroczy był dom, który co prawda wymagał remontu, ale miał ogromny potencjał i ogród, a właściwie dwa ogrody. Ani Magda ani Krzysztof nie przypuszczali, że to właśnie przez nie odsuną się od nich wszyscy mieszkańcy.
Po początkowym, serdecznym przyjęciu nowych mieszkańców, nagle zaczyna dziać się coś dziwnego. Robotnicy porzucają budowę, wszyscy milkną na widok Witeckich, zaś próby załatwienia czegokolwiek są z góry skazane na porażkę. Gdzie dokładnie leży przyczyna i jaki związek ma z duchem Białej Matyldy, który rzekomo pojawia się w ogrodzie? Przekonamy się o tym dzięki niezwykle wciągającej powieści pt. „Miasto głupców”, autorstwa Hanny Greń. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Czwarta Strona książka, to kolejna już część z serii o detektyw, Dionizie Remańskiej, która podbiła serca czytelników swoją odwagą i przenikliwością. Powieść kryminalna, tym razem z watkami paranormalnymi, kryje w sobie prawdziwą zagadkę, w której rozwiazywanie wciągnięty zostaje również czytelnik. Lektura zachwyci jednak nie tylko miłośników kryminałów, ale również wszystkich ceniących sobie dobrze skonstruowane i trzymające w napięciu opowieści.
Remańska tym razem ma do czynienia ze sprawą nieszablonową, a choć jest detektywem, nie zaś medium, przyjmuje sprawę z duchami w tle. A właściwie z duchem, będącym postrachem społeczności Jasienia. Dioniza ma za zadanie ustalić, dlaczego wszyscy się od Witeckich odwrócili. Piękna detektyw jest ostatnią szansą dla Witeckich, którzy nie mogąc poradzić sobie z odrzuceniem, wrócili do Bielska. Sprawa nie jest może zbyt skomplikowana, ale trudna, bowiem wygląda na to, że w miasteczku panuje zmowa milczenia i trudno jest cokolwiek ustalić. Na szczęście światło na dochodzenie rzuci młody przyjaciel pani detektyw, niejaki Regis. Czytelnik zaś przeżyje niejeden moment zwątpienia, czy tym razem uda się Dionizie rozwiązać sprawę. Sposób narracji, lekkość z jaką autorka snuje tę historię sprawia, że od książki nie można się oderwać. Mimo iż akcja toczy się na rożnych planach czasowych, zaś ilość bohaterów jest naprawdę spora, to bez problemu jesteśmy w stanie śledzić historię, niekiedy tylko z lekkim niedowierzaniem, że w XXI wieku mogą zaistnieć takie problemy i takie reakcje na nie społeczeństwa.

Od czasu do czasu wśród lokalnej społeczności pojawiają się historie o domach, w których straszy. Zwykle są to opuszczone domostwa o nieuregulowanym prawie własności, opuszczone od lat i nikt nie wie dlaczego. Niekiedy jednak opowieści o duchach mają swoje źródło w realnych wydarzeniach, takich jak zbrodnia popełniona na terenie posesji. Sensacyjne wydarzenia rozpalają...