Ziemia osamotniona

Ot, takie czytadło z elementami sci-fi skierowane raczej do młodszego czytelnika.
Ziemia jest od dekad ustawicznie atakowana przez obcą cywilizację. Wyniszczająca wojna sprawia, że każdy mieszkaniec naszej planety kończący 18 lat musi iść do wojska. Tak właśnie dzieje się z Marco i jego przyrodnią siostrą Addy. Oboje będąc osobami o skrajnie odmiennych charakterach muszą się odnalezć w niełatwej rzeczywistości służby w armii, która to armia toczy krwawą wojnę.

Historia ułożona jest do bólu sztampowo - w wojsku mamy brutalnych podoficerów, nawiązują się nowe przyjaznie, w grupie towarzyszy broni znajdzie się także "ten zły" otaczający się osiłkami i toczący z naszym dobrym głównym bohaterem istną wojnę podjazdową, znajdzie się też miejsce i na miłość. Znane i ograne.
"Ziemia" nie jest złą książką, banalna fabuła , banalny styl (choć i dosyć klarowny), banalne dialogi, nawet w miarę udanie sportretowani bohaterowie. Nie ma tutaj niczego szczególnie interesującego ale też i nic nie odrzuca czytelnika. Choć mnie osobiście zirytowało to, że w tym krótkim tomie pierwszym kilka razy autor nawiązywał do Holokaustu i do walczących z nazistami żydowskich partyzantów. Czynił to przy okazji wprowadzenia do fabuły młodej oficer, Izraelki z pochodzenia, zaznaczając przy tym, że jej ojczyzna podczas inwazji "oberwała najmocniej". Zapewne elementy te wprowadził dlatego, że sam jest Izraelczykiem. Niby jego święte prawo, ale ja mam przesyt tej "retoryki ofiary" i zwyczajnie mnie to drażni. Innych jednak wcale nie musi.

Podsumowując - z braku laku można rzucić okiem ale w gatunku znajdzie się masa lepszych pozycji, naprawdę.

Ot, takie czytadło z elementami sci-fi skierowane raczej do młodszego czytelnika.
Ziemia jest od dekad ustawicznie atakowana przez obcą cywilizację. Wyniszczająca wojna sprawia, że każdy mieszkaniec naszej planety kończący 18 lat musi iść do wojska. Tak właśnie dzieje się z Marco i jego przyrodnią siostrą Addy. Oboje będąc osobami o skrajnie odmiennych charakterach muszą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa na tyle, że sięgnę po następne części. Ten tom pokazuje ewolucję zwykłego chłopaka z Toronto, bibliotekarza, w żołnierza piechoty, który nie zostawi towarzyszy broni na polu walki, gdy jest szansa ich uratować. Tak, banał, pokazany nie raz, ale nie czyta się tego źle. Dałbym więcej gwiazdek, ale zbyt wiele tu ... może nie absurdów, ale mało logicznych działań. Np. obcy - niby super inteligentne owady, a atakują Ziemię jak bezmyślna masa, włażą pod lufy jak bydło, nie używając żadnych broni, tylko swoich "pazurów" i gazu z kokonów. Ich inwazja, jak na super inteligentną rasę, też nie ma sensu, bo jest wyniszczająca. Może tych super inteligentnych okazów jeszcze nie mieliśmy okazji zobaczyć? Ziemia, niby prawie zniszczona, jednak jest w stanie wyprodukować zaawansowane statki kosmiczne, założyć kolonie w kosmosie, choć obcy niby z totalną łatwością mogą "zhakować" ziemską technologię, więc ludzie muszą używać przestarzałych, "analogowych" urządzeń, by obcy nie mogli ich złamać. No przyznacie, że coś tu nie gra ... ale dam szansę autorowi, bo postaci są wykreowane dość barwnie, realnie i ciekawie.

Ciekawa na tyle, że sięgnę po następne części. Ten tom pokazuje ewolucję zwykłego chłopaka z Toronto, bibliotekarza, w żołnierza piechoty, który nie zostawi towarzyszy broni na polu walki, gdy jest szansa ich uratować. Tak, banał, pokazany nie raz, ale nie czyta się tego źle. Dałbym więcej gwiazdek, ale zbyt wiele tu ... może nie absurdów, ale mało logicznych działań. Np....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie da się oderwać, zajęła mi pół dnia,

Nie da się oderwać, zajęła mi pół dnia,

Pokaż mimo to

Z tyłu okładki jest napisane: "Jeśli jesteś fanem Gry Endera, Wojny starego człowieka i serii Battlestar Galactica, pokochasz Wschód Ziemi, i to już mój dopisek czyli planowaną serię, w tym tom pierwszy Ziemia Osamotniona.
Ziemia Osamotniona ma tyle wspólnego z wymienionymi wcześniej książkami jak wyrób czekoladopodobny rodem w PRLu do luksusowej, prawdziwej czekolady. Fantastyka ma to do siebie, że wyobraźnia nie zna granic. Ale to wszystko powinno kierowac się swoją logiką. Sam pomysł kosmitów, którzy atakują Ziemię, występuje w wielu książkach. Zaatakowali, spustoszyli, a teraz odbijamy. Kto atakuje? Ano jakieś robaki, których statki zbudowane są z przeżutego jedzenia. Za napęd pewno posłużyła kiszona kapusta. A jak dotarli do nas? Jak nas znaleźli? Ich broń to jakieś jaja, z których wydobywa się trujący gaz. Jak owady atakują, to trzeba się bronić. Wszystkich biorą do wojska. Rodzina Addamsów przy naszych bohaterach to ostoja normalności. Szkolenie. Podobną ilośc bzdur nie czytałem jeszcze. Widac, że autor o podobnych sprawach nie ma najmniejszego pojecia, a swoją wiedzę czerpał z filmów nawet nie klasy B, ale C. Walka Rambo przy naszych bohaterach to wręcz kino intelektualne. Jeden z bohaterów z pochodzenia Rosjanin wygłasza swoje myśli niczym Borat o Kazachach. W zamierzeniu chyba miał pełnić w książce rolę Tacyta. Dialogi, jakby pisał je uczeń szkoły branżowej, mający więcej niż duże kłopoty z języka ojczystego. Można się pastwić i pastwić, nad tym czymś co moim zdaniem nie powinno zaliczać się do literatury. Stylem, książka przypomina Billa - bohatera galaktyki. Tyle, że książka o Billu to farsa. Dlaczego dobrnąłem do końca. Tak z ciekawości. I uwaga! W książce na każdej stronie są wulgaryzmy. Nie polecam, wręcz przestrzegam rodziców przed kupowaniem dzieciom tego "dzieła". Czytanie na własną odpowiedzialność. Po raz pierwszy jak oceniam książki, nie daję nawet jednej gwiazdki, bo to coś jest gorsze niż beznadziejne. Okładka ma się nijak do książki. Brrrr...

Z tyłu okładki jest napisane: "Jeśli jesteś fanem Gry Endera, Wojny starego człowieka i serii Battlestar Galactica, pokochasz Wschód Ziemi, i to już mój dopisek czyli planowaną serię, w tym tom pierwszy Ziemia Osamotniona.
Ziemia Osamotniona ma tyle wspólnego z wymienionymi wcześniej książkami jak wyrób czekoladopodobny rodem w PRLu do luksusowej, prawdziwej czekolady....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cóż dobrze się czyta niestety fabuła mocno zainspirowana filmem "Żołnierze kosmosu" co wpływa na odbiór.

Cóż dobrze się czyta niestety fabuła mocno zainspirowana filmem "Żołnierze kosmosu" co wpływa na odbiór.

Pokaż mimo to

Uniwersum

Ziemia osamotniona rozpoczyna wielotomowy cykl, który liczy sobie aż dziesięć części. Pięćdziesiąt lat temu na ziemię spadły pierwsze kokony obcych zwanych Wijcami. Wyglądem przypominają skolopendry i nie mają pokojowych zamiarów. Większość ludzkości zginęła, ale wojna trwa nadal. Życie na Ziemi tylko z pozoru wygląda normalnie. Ludzie pracują, uczą się, szukają rozrywek, jednak w każdej chwili może być ogłoszony alarm zwiastujący kolejny atak.

Główny bohater Marco Emery urodził się w czasach wojny i to jedyna codzienność jaką zna. Swoje dorosłe życie rozpocznie jak wszyscy jego rówieśnicy dołączając do Sił Obrony Ludzkości – armii, która ochrania Ziemię i kosmos. Zanim stanie twarzą w twarz z obcymi, Emery musi przejść podstawowe szkolenie wojskowe i stać się żołnierzem.

Bibliotekarz na wojnie

Marco nie jest materiałem na bohatera. Mimo, że w młodości na jego oczach obcy zabili mu matkę nie marzy o zemście. Najbardziej pragnie spokojnego życia, możliwości zagłębienia się w lektury oraz dokończenia swojej powieści o Żółwiu Kerreta. Wojna go przeraża, jednak życie nie daje mu wyboru. Po inwazji obcych każdy obywatel Ziemi po skończeniu 18 lat ma tylko 1 wybór 5 lat w armii bądź 5 lat w wiezieniu. Zanim jednak stanie się żołnierzem on i jego rówieśnicy z całego świata muszą przetrwać 8 tygodni wyczerpującego szkolenia wojskowego.

Ziemia osamotniona to istna skarbnica świetnych kreacji bohaterów. Bohaterami powieści są członkowie plutonu Marco, każdy inny z własną historia motywacją i ciekawymi cechami charakteru. W oddziale jest Lailani szukająca – ucieczki przed wspomnieniami, Pinky mszczący się na wszystkich za swoje nieudane dzieciństwo czy Szajba ukrywająca wrażliwą naturę pod maską nierozgarnięcia.

Z poety w wojownika

Ziemia Osamotniona to opowieść o hartowaniu ducha i ciała. W zasadzie cały 1 tom jest poświęcony wyłącznie opisowi 8 tygodniowego szkolenia. Instruktorzy robią wszystko by złamać bohaterów i przekuć ich w wojowników, nauczyć nie tylko dyscypliny, ale też polegania na sobie nawzajem. Autor poświęca dużo miejsca nie tylko aspektom fizycznym szkolenia jak nauka obsługi broni czy trening wytrzymałości, równie ważny jest opis przemiany zewnętrznej bohaterów. W trakcie szkolenia główny bohater nie tylko zżywa się z towarzyszami broni, ale też zmienia swoje podejście co do konieczności walki z najeźdźcami.

Ocena

Ziemia Osamotniona to ciekawa wizja świata podporządkowanego regułom wojny, która przypomina mi “Żołnierzy kosmosu” Heinleina i “Wieczną Wojnę” Haldemana. Język autora jest prosty, pozbawiony naukowych opisów zaś książkę czyta się szybko. Tytuł nie jest pozbawiony wad. Sam pomysł na historię i świat nie jest nadzwyczaj oryginalny. Miejscami brakuje akcji, w sumie jedynie końcówka tego tomu pozwala wyobrazić sobie możliwości autora w sferze tworzenia scen walki. Dodatkowo wykreowany świat czasem nie jest spójny – jak sceny kompletnie normalnego życia w czasie w zasadzie ponad 50 letniego konfliktu czy kwestia użycia broni masowej zagłady przeciwko obcym.

Największą zaletą Ziemi są jednak bohaterowie. To ich osobowość sprawia, że można się z nimi zżyć i chcieć poznać ich dalsze losy.

Osobiście planuje kontynuować lekturę serii licząc, że intensywniejsze tempo akcji pokazane pod koniec 1 tomu zostanie utrzymane również w kolejnych częściach.

Wiecej military science fiction https://solaris7.pl/tag/zaginione-opowiesci/

Uniwersum

Ziemia osamotniona rozpoczyna wielotomowy cykl, który liczy sobie aż dziesięć części. Pięćdziesiąt lat temu na ziemię spadły pierwsze kokony obcych zwanych Wijcami. Wyglądem przypominają skolopendry i nie mają pokojowych zamiarów. Większość ludzkości zginęła, ale wojna trwa nadal. Życie na Ziemi tylko z pozoru wygląda normalnie. Ludzie pracują, uczą się, szukają...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwszy tom młodzieżówki sci-fi, jest interesująca a dzięki lekkiemu pióru autora czyta się dość szybko te trzysta sześćdziesiąt stron. Chociaż jak na ten gatunek to taka ilość nie jest zbyt duża. Ta część ma za zadanie przybliżyć nam bohaterów i mimo iż robi to poprawnie to wprowadza pewien element nieco na siłę. Oczywiście mógłbym go tutaj podać ponieważ nie należy do głównych wątków a raczej gdzieś w tle jednak mam lekkie obawy iż nabierze on na znaczeniu w dalszej części. Wiecie, może ja jestem spaczony przez inne książki ale jak ktoś po kilka(dziesiąt), razy mówi o tym co się stało. Albo przez dosłowne pokazanie, albo między wersami, to wietrze tam spisek i opcję iż zostało to sprowokowane. Może zdziwi Was informacja, że ta fabuła książki ani razu nie opuszcza Ziemi. No, może stosuje lekkie niedomówienie, ale mieszcze się w granicach "błędu statystycznego". Bohaterowie. Mimo tego iż przez cały tom mamy okazję poznać ich oraz zapałać sympatią to jakoś, nie potrafię tego uczynić. Nie to aby nie byli oni źli czy coś w tym stylu, po prostu są bardzo obojętni. Ale, może ulegnie to zmianie kiedy będę miał okazję poznać kolejne tomy serii.

Zapraszam również na mego bloga:
https://ksiazki-czytamy.blogspot.com/

Pierwszy tom młodzieżówki sci-fi, jest interesująca a dzięki lekkiemu pióru autora czyta się dość szybko te trzysta sześćdziesiąt stron. Chociaż jak na ten gatunek to taka ilość nie jest zbyt duża. Ta część ma za zadanie przybliżyć nam bohaterów i mimo iż robi to poprawnie to wprowadza pewien element nieco na siłę. Oczywiście mógłbym go tutaj podać ponieważ nie należy do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka „Ziemia osamotniona” to dość skomplikowana wizja przyszłości planety zagarniętej przez brutalnych kosmitów. Tutaj życie toczy się z pozoru normalnie, ale dookoła panuje strach przed zagładą i spadającymi z nieba śmiertelnymi kokonami. To one zatruwają ludzkie życie. To też antyutopijny obraz planety, która próbuje podnieść się z upadku oraz ucisku i odrodzić. Jednak nie mamy tutaj wizji apokalipsy opisanej wprost. Arenson pokazuje, jak można przeżyć w świecie, gdzie obowiązują reguły wojny. Autor pozostawia czytelnika z niedopowiedzeniami, niedomówieniami, a wszystko po to, aby zachęcić go do sięgnięcia po następny tom z serii.
Zapraszam do lektury całej recenzji tutaj http://www.sylwiacegiela.pl/2018/11/daniel-arenson-ziemia-osamotniona-o.html

Książka „Ziemia osamotniona” to dość skomplikowana wizja przyszłości planety zagarniętej przez brutalnych kosmitów. Tutaj życie toczy się z pozoru normalnie, ale dookoła panuje strach przed zagładą i spadającymi z nieba śmiertelnymi kokonami. To one zatruwają ludzkie życie. To też antyutopijny obraz planety, która próbuje podnieść się z upadku oraz ucisku i odrodzić. Jednak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę się obawiałam że będzie słaba a okazało się że wciągnęłam ją w niecałe dwa dni.

Jag dla mnie była rewelacyjna i teraz czekają mnie tortury oczekiwania na kolejny tom:(

No ale było warto ją przeczytać. Bardzo polecam.

Trochę się obawiałam że będzie słaba a okazało się że wciągnęłam ją w niecałe dwa dni.

Jag dla mnie była rewelacyjna i teraz czekają mnie tortury oczekiwania na kolejny tom:(

No ale było warto ją przeczytać. Bardzo polecam.

Pokaż mimo to

Bardzo dobry początek nowej serii. Mnóstwo "inspiracji" z innych książek ale bardzo zgrabnie połączonych w ciekawą całość.

Bardzo dobry początek nowej serii. Mnóstwo "inspiracji" z innych książek ale bardzo zgrabnie połączonych w ciekawą całość.

Pokaż mimo to