Idealna książka na wakacje z ciekawą fabułą. Autorka świetnie wykreowała klimat małego miasteczka, jakim jest tytułowe Bone Gap, dzięki czemu można wczuć się w historię i poczuć małomiasteczkowy klimat. Jest to jedna z tych książek, które odkrywa się z przyjemnością i frajdą rozdział po rozdziale. Zakończenie według mnie było znakomite i chciałabym obejrzeć film na podstawie tej historii.

Idealna książka na wakacje z ciekawą fabułą. Autorka świetnie wykreowała klimat małego miasteczka, jakim jest tytułowe Bone Gap, dzięki czemu można wczuć się w historię i poczuć małomiasteczkowy klimat. Jest to jedna z tych książek, które odkrywa się z przyjemnością i frajdą rozdział po rozdziale. Zakończenie według mnie było znakomite i chciałabym obejrzeć film na...

Zapadłe miasteczko, gdzieś na amerykańskiej prowincji. To dziura w którą się wpada i z której trudno się wydobyć. Kiedy znika młoda, piękna Róża nikt jakby tego nie zauważa. Skoro pojawiła się niewiadomo skąd i zniknęła, to czym się tu przejmować. Tylko młodociany Finn O'Sullivan, którego miejscowi uznają za dziwaka i outsidera wie, że Róża została porwana. Widział porywacza, ale nie może przypomnieć sobie jego twarzy. Postanawia jednak odszukać Różę.
W Bone Gap rzeczywistość miesza się z mistyką, świat realny z fantazją. To całkiem przyjemne połączenie tworzące niezwykły klimat tej powieści. Dlatego warto po nią sięgnąć. No i może jeszcze dla tych kilku dialogów, w których autorka próbuje odtworzyć zasłyszane gdzieś polskie wyrazy.

https://panksiazka.blogspot.com/

Zapadłe miasteczko, gdzieś na amerykańskiej prowincji. To dziura w którą się wpada i z której trudno się wydobyć. Kiedy znika młoda, piękna Róża nikt jakby tego nie zauważa. Skoro pojawiła się niewiadomo skąd i zniknęła, to czym się tu przejmować. Tylko młodociany Finn O'Sullivan, którego miejscowi uznają za dziwaka i outsidera wie, że Róża została porwana. Widział...

Bone Gap jest małym miasteczkiem w stanie Illanois. Tamtejsza społeczność, jak to w małych miasteczkach bywa, lubuje się w plotkach, powierzchownym osądzaniu i przypinaniu ludziom łatek. Między innymi dlatego życie zarówno Finna, jak i Petey nie jest wcale różowe. Ponadto codzienność Finna i jego brata Seana dwukrotnie wypadła z rutynowego toru - kiedy znikąd pojawiła się piękna dziewczyna o imieniu Róża oraz kiedy zaginęła ona bez śladu, porwana przez - jak twierdzi Finn - tajemniczego mężczyznę.
"Bone Gap" to książka, o której lepiej nie wiedzieć prawie nic, bo jej ogromną zaletą jest odsłanianie historii fragment po fragmencie. Laura Ruby zbudowała tajemniczy, magiczny klimat, dzięki czemu książka bardzo intryguje i pochłania - niemal jak tytułowa dziura.
Dużą zaletą tej powieści jest oryginalność. Zostały poruszone ciekawe tematy (na przykład dowiadujemy się sporo o zachowaniach rojów pszczół),a wszystkie ważniejsze postacie mają bardzo wyraziste charaktery. Czasem są to zresztą bardzo trudne charaktery, jak w przypadku Priscilli aka Petey. Troszkę bawił mnie obraz Polski, jaki wykreowała autorka - ta tematyka pojawia się dość często, ponieważ Róża jest Polką i zdaje się mieć ogromne trudności z opanowaniem języka angielskiego... Zastanawia mnie też, dlaczego w tej historii wprost roi się od antywzorców mężczyzn. Naprawdę, większość przedstawicieli tej płci ma tutaj prawie same negatywne cechy.
W czasie lektury w mojej głowie kłębiło się mnóstwo pytań, a pod koniec uzyskałam odpowiedzi na większość z nich. Niestety zakończenie trochę mnie rozczarowało - nastrój nieco prysł, a rozwiązanie nie było dla mnie w pełni satysfakcjonujące.
Polecam tę książkę osobom zainteresowanym realizmem magicznym, a przede wszystkim osobom cierpliwym - na uzupełnianie luk w historii trzeba nieraz sporo poczekać...

Bone Gap jest małym miasteczkiem w stanie Illanois. Tamtejsza społeczność, jak to w małych miasteczkach bywa, lubuje się w plotkach, powierzchownym osądzaniu i przypinaniu ludziom łatek. Między innymi dlatego życie zarówno Finna, jak i Petey nie jest wcale różowe. Ponadto codzienność Finna i jego brata Seana dwukrotnie wypadła z rutynowego toru - kiedy znikąd pojawiła się...

"Ale czy nie na tym właśnie polega miłość? Że się widzi to, czego nikt inny nie potrafi dojrzeć?"

Róża została porwana, świadkiem tego zdarzenia był Finn, tyle że nikt nie chce dać wiary jego słowom, ponieważ Finn zawsze różnił się od innych ludzi.
Finn ma 17 lat i wychowuje go starszy brat Sean, Róża pochodzi z Polski i była dziewczyną Seana.
Poruszony problem prozopagnozji (nie rozpoznawanie twarzy) jednej z najbardziej tajemniczych chorób (moim zdaniem).
Całość magiczna, inna, dziwna.

"Ale czy nie na tym właśnie polega miłość? Że się widzi to, czego nikt inny nie potrafi dojrzeć?"

Róża została porwana, świadkiem tego zdarzenia był Finn, tyle że nikt nie chce dać wiary jego słowom, ponieważ Finn zawsze różnił się od innych ludzi.
Finn ma 17 lat i wychowuje go starszy brat Sean, Róża pochodzi z Polski i była dziewczyną Seana.
Poruszony problem ...

Jka na debiut jest to bardzo interesująca pozycja. Trochę BIldungsroman, trochę thriller z kapitalną charakterystyką postaci, dobrze uchwyconą małomiasteczkową atmosfera oraz ciekawą fabuła.
Jest sobie półsierota Finn mający wparcie w starszym bracie, którego amtka po śmierci ojca uciekłą szukać szczęścia gdzie indziej. Skoro miałzaledwie 15 lat, potrzebował opieki starszego brata, ktoóry tym samym porzucił myśł o studiach medycznych.

Jka na debiut jest to bardzo interesująca pozycja. Trochę BIldungsroman, trochę thriller z kapitalną charakterystyką postaci, dobrze uchwyconą małomiasteczkową atmosfera oraz ciekawą fabuła.
Jest sobie półsierota Finn mający wparcie w starszym bracie, którego amtka po śmierci ojca uciekłą szukać szczęścia gdzie indziej. Skoro miałzaledwie 15 lat, potrzebował opieki...

Kim naprawdę jesteśmy i czy kukurydza potrafi mówić? Dlaczego ludzie znikają? Wreszcie, jak rozpoznać prozopagnozję i co wspólnego ma z tą chorobą królowa pszczół?

Bone Gap to mała mieścina w Stanach Zjednoczonych, tam wszyscy się znają, wszystko o sobie wiedzą, a jeśli nie wiedzą, to sobie dopowiedzą. Na obrzeżach, wśród pól kukurydzy mieszkają w domu - trochę na odludziu - Finn i Sean. Bracia zostali porzuceni przez matkę, która to po śmierci ich ojca znalazła sobie nowego partnera, ale on nie chciał zaakceptować dzieci, więc ona po prostu zostawiła synów, aby sobie sami radzili. Finn ma 17 lat, a Sean 23. Pewnego dnia, w stodole Finn znajduje Rozę, czyli Różę. Przerażona dziewczyna wygląda jakby ktoś ją pobił. Jest cała poobijana i roztrzęsiona, chłopaki pozwalają jej zamieszkać razem z nimi i dają czas na dojście do siebie. nie pytają co się stało, aż dziewczyna pewnego dnia sama zaczyna opowiadać. Nazywa się Róża, jest z Polski, wyjechała do Ameryki, by wykorzystać szansę na lepsze życie, ale spotkało ją coś zupełnie odwrotnego. Pewnego dnia, tak jak nagle się pojawiła, tak nagle zniknęła. Co się z nią stało? Czy bracia ją odnajdą? Czy grozi jej jakieś niebezpieczeństwo?

- Każdy ma jakąś opowieść - powiedziała pani Logan rozmarzonym, nieobecnym głosem. - Każdy ma swoje tajemnice. s. 43
Po tym wstępnie o fabule pewnie sobie pomyślicie - kolejna przygodówka, a do tego jeszcze młodzieżowa. Nic bardziej mylnego! Książka jest bardzo dobrze rozplanowania, podzielona i napisana, przez co czyta się ją z zapartym tchem. Ale to nie wszystko, bo pod warstwą fabularną dostajemy to co najlepsze w powieściach, czyli drugie dno. Książka porusza bardzo ważne tematy młodzieżowe. Jest tutaj wątek akceptacji siebie, jak i społecznego wykluczenia i postrzegania kogoś jak odludka, bo jest inny niż wszyscy, a tym samym staje się kozłem ofiarnym. Mamy tutaj wątek miłosny, który przez to, że się pojawia pokazuje czym jest choroba o nazwie prozopagozja. Do tego wszystkiego na dokładkę jest wątek Rozy, czyli imigrantki z Polski, a co za tym idzie mit o poszukiwaniu lepszego życia, Ameryka postrzegana jako Ziemia Obiecana, rozczarowania, rozterki i wiele innych ważnych spraw sprytnie schowanych pod warstwą przygodową, bo losy bohaterów śledzi się z ogromną ciekawością. Kult piękna, który prowadzi do zgubnych decyzji, małomiasteczkowość, mity miejskie, czyli wierzenia ludowe bez potwierdzenia naukowego przekazywane drogą ustną - ogrom ciekawych i wartościowych wątków w tak małej objętościowo książce.

Róża wychowała się w Polsce, w miasteczku tak małym, że nie miało nazwy. Mieszkańcy miasteczka nazywali je "tutaj", a wszystko poza nim "tam". "po co ktokolwiek miał "tam" jechać? - mówili. - Co? Źle nam "tutaj" czy jak?" s.98

Jeżeli to wszystko was jeszcze nie przekonało do sięgnięcia po tę powieść, to dodam jeszcze, że realizm magiczny w czystej postaci z jakim tutaj mamy do czynienia podszyty jest pszczołami, których obserwacja pokazuje pewne ludzkie cechy, ale tez pozwala na zauważenie tego, co dla większości jest niezauważalne, czyli na skupieniu się na tym co w środku a nie na zewnątrz. Mamy tutaj gadającą, a właściwie śpiewającą kukurydzę, czyli zielone liście z okładki. A to wszystko w pięknym wydaniu. bo chyba każdy z nas, książkolubnych stworzeń zwraca uwagę na spójne z treścią szaty graficzne książek, które jednocześnie nie są dosłowne i oczywiste.

Polecam ten tytuł waszej uwadze!

Kim naprawdę jesteśmy i czy kukurydza potrafi mówić? Dlaczego ludzie znikają? Wreszcie, jak rozpoznać prozopagnozję i co wspólnego ma z tą chorobą królowa pszczół?

Bone Gap to mała mieścina w Stanach Zjednoczonych, tam wszyscy się znają, wszystko o sobie wiedzą, a jeśli nie wiedzą, to sobie dopowiedzą. Na obrzeżach, wśród pól kukurydzy mieszkają w domu - trochę na...

Z jednej strony ciekawe, z drugiej strony nie wiem co to było, ani co tam się tak naprawdę wydarzyło.

Z jednej strony ciekawe, z drugiej strony nie wiem co to było, ani co tam się tak naprawdę wydarzyło.

Dobra lektura o tytułowym mieście. Finn nie wie, kto porwał Różę. Nie rozpoznaje twarzy. Choroba ta nazywa się prozopagnozja. Czyta się dobrze, ale momentami treść jest nudna.

Dobra lektura o tytułowym mieście. Finn nie wie, kto porwał Różę. Nie rozpoznaje twarzy. Choroba ta nazywa się prozopagnozja. Czyta się dobrze, ale momentami treść jest nudna.

Dość nudna, mimo że zapowiadała się naprawdę fajnie. Styl pisania mi nie przypadł do gustu. Przeczytałam szybko, ale na pewno już do niej nie wrócę.

Dość nudna, mimo że zapowiadała się naprawdę fajnie. Styl pisania mi nie przypadł do gustu. Przeczytałam szybko, ale na pewno już do niej nie wrócę.

Za mało realizmu, za dużo czegoś co udaje magię. Do połowy książki jeszcze czekałam na "coś", czułam jakąś obietnicę, ale skończyło się niczym. Nie zostawię jej na półce, pójdzie "do ludzi", może komuś innemu przypadnie do gustu.

Za mało realizmu, za dużo czegoś co udaje magię. Do połowy książki jeszcze czekałam na "coś", czułam jakąś obietnicę, ale skończyło się niczym. Nie zostawię jej na półce, pójdzie "do ludzi", może komuś innemu przypadnie do gustu.