Starożytni Grecy, których estetyki przecież nie sposób zakwestionować, mawiali: idąc na wernisaż, weź z sobą butelkę dobrego wina i książkę Dederki. Gdy zdjęcia nie będą Ci się podobać, sam wypij wino, a autorowi daj książkę. Gdy zdjęcia Ci się spodobają, wręcz autorowi wino, a książkę sam przestudiuj…

Polskie Wydawnictwo Fotograficzne wydało właśnie kolejną książkę: O kompozycji w fotografii autorstwa Witolda Dederki. Jest to ukoronowanie miniserii przygotowanej w jednolitej szacie graficznej i stanowiącej jakby testament Autora; opracowanie całej, zbieranej przez trzy pokolenia wiedzy, którą Witold Dederko przez kilkadziesiąt lat przelewał na papier, borykając się z wiecznymi „przejściowymi trudnościami” poprzedniego ustroju.

Witold Dederko za podstawowe narzędzie twórczości uważał mózg ludzki. Twierdził, że sztuka jest koniecznością szczęśliwego bytu człowieka. Te trzy książki – Przedmiot rzeczywisty i jego obraz, Sztuka fotografowania oraz O kompozycji w fotografii to w zasadzie wszystko, co każdy fotografujący, mający choć trochę artystycznego zacięcia, powinien wiedzieć o estetycznej stronie fotografii. Nie ma w nich ani słowa o sprzęcie, obróbce w programach graficznych, parametrach itp. Autor omawia różne procesy, ale nie techniczne, tylko te, które zachodzą w umyśle fotografującego. Książki prowadzą z czytelnikiem swoisty dialog – zadając retoryczne pytania, zmuszają do udzielenia samemu sobie przemyślanych odpowiedzi.

Pierwsza pozycja, Przedmiot rzeczywisty i jego obraz, to piękna opowieść o powiązaniu widzenia i miłości, myślenia i uczucia. Autor udowadnia, że można nauczyć się techniki, ale sztuka wynika z uczuć. Druga książka w serii, Sztuka fotografowania, rozwija ten temat, przygotowuje do poznania samego siebie. Dederko wprowadza czytelnika w tajniki analizy obrazu, zapoznaje z zagadnieniami kompozycji. Trzecia książka, O kompozycji w fotografii, to eksplozja wiedzy! Jako że grunt już przygotowany, można posiać ziarno. Autor rzuca nasiona najlepszego sortu, oczekując, że będą odpowiednio pielęgnowane, wykiełkują i wydadzą owoce w postaci dzieł sztuki, bo dla prawdziwego mistrza największą nagrodą jest, gdy uczeń go przerośnie.