Dobrze się słuchało.

Dobrze się słuchało.

Klasyka kryminału. Czytając, czułam klimat lat 50tych. Tleniony blond, stare auta sunące po drogach, generalnie klimat noir. Jednakże, chyba wyrosłam już z takich książek- to chyba jedyna tematyka, którą wolę oglądać na ekranie.

Klasyka kryminału. Czytając, czułam klimat lat 50tych. Tleniony blond, stare auta sunące po drogach, generalnie klimat noir. Jednakże, chyba wyrosłam już z takich książek- to chyba jedyna tematyka, którą wolę oglądać na ekranie.

Jedna z wcześniejszych powieści klasyka czarnego kryminału, bez detektywa Lwa Archera, bohatera MacDonalda, ale fabuła, sposób prowadzenia intrygi i styl są już typowe dla tego autora. Rzecz zaczyna się od dziwnego porwania dziecka, a potem mamy trochę trupów. Sprawę prowadzi kurator sądowy Howard Cross, dzieje się. Nie jest to jeszcze poziom najlepszych Archerów, ale przyzwoity kryminał.

Ponieważ jeden z moich ulubionych twórców czarnego kryminału już dawno nie żyje, więc z braku laku sięgnąłem do jednej z jego pierwszych książek, wydanej w 1953r. Nie ma w niej jeszcze detektywa prywatnego Lwa Archera, bohatera kryminałów MacDonalda. Narratorem i głównym bohaterem jest kurator sądowy Howard Cross, ale fabuła i sposób prowadzenia intrygi mają już cechy typowe dla MacDonalda. Mamy też próbki jego niepowtarzalnego stylu. Ale rzecz jeszcze jest niedopracowana a melodramatyczne zakończenie nieco razi.

Cała sprawa zaczyna się od porwania synka lokalnego bogacza, które nie wygląda na porwanie, a potem zaczynają się morderstwa. Dzieje się sporo, nasz kurator sądowy jeździ od świadka do świadka, odkrywa kolejne trupy, akcja toczy się wartko.

Mamy tu elementy typowe dla późniejszych książek MacDonalda. I tak, morderstwa popełnione kilka lat po wojnie mają ścisły związek z wojną z Japonią na Pacyfiku. Mamy szpikulec do lodu jako narzędzie zbrodni, pojawiał się później w tej samej roli w późniejszych powieściach. Poznajemy bogaczy, którzy przez całe życie walczyli o więcej kasy, a teraz tego żałują, „Czy pan wie, że pieniądze to przekleństwo?” mówi jeden z nich. Mamy stare matki toksycznie uzależniające od siebie synów. Mamy zagadki zaginionych ojców. Mamy młode dziewczyny, które marzą o karierze filmowej a kończą w rynsztoku: „Każda panna w tym mieście jest aktorką, nawet jeśli tylko przegalopowała raz po scenie w drugim rzędzie jakiejś trzeciorzędnej szmiry w San Francisco.” W ogóle okolica pełna jest przegranych typów: „Dużo tu takich mamy… wywaleni z roboty aktorzy i sportowcy, byli bukmacherzy, którzy teraz sprzedają cynk, na jakiego konika postawić, tego typu goście. Spłukani do suchej nitki, ale trzymają fason jak za dawnych dobrych czasów.” Są też próbki stylu MacDonalda, bardziej widoczne w następnych jego powieściach: „Kiedy wymienialiśmy niedbały uścisk dłoni, zlustrował mnie wzrokiem, oceniając mój wzrost, wiek, wagę, a zapewne także dochody i iloraz inteligencji.”

Nie jest to jeszcze poziom najlepszych powieści z Archerem, ale rzecz cała czyta się całkiem przyjemnie. Dobry kryminał.

Jedna z wcześniejszych powieści klasyka czarnego kryminału, bez detektywa Lwa Archera, bohatera MacDonalda, ale fabuła, sposób prowadzenia intrygi i styl są już typowe dla tego autora. Rzecz zaczyna się od dziwnego porwania dziecka, a potem mamy trochę trupów. Sprawę prowadzi kurator sądowy Howard Cross, dzieje się. Nie jest to jeszcze poziom najlepszych Archerów, ale...

świetna książka..polecam !

świetna książka..polecam !

Rewelacyjny kryminał w czystej postaci. Do końca nie wiadomo jak po toczy się intryga. Nie na darmo nazywa się rossa Macdonalda mistrzem powieści detektywistycznej. Akcja toczy się wartko i powoli zazębia się tworząc rozwiązanie, którego nie każdy by się domyślił. Nie raz wiedziałem co i jak a tu nagle dostawałem pstryczka w nos. Polecam i na pewno sięgnę po kolejną książkę tego autora.

Mały Jamson zostaje porwany dla okupu. Ostatnim, który go widział jest kurator sądowy Howard Cross. Chce na własną rękę odnaleźć dziecko. Nagle giną porywacz i ojciec dziecka. Czy ma to jakiś związek z porwaniem. Cross musi cofnąć się w przeszłość, aby rozwiązać zagadkę i uratować chłopca.

Rewelacyjny kryminał w czystej postaci. Do końca nie wiadomo jak po toczy się intryga. Nie na darmo nazywa się rossa Macdonalda mistrzem powieści detektywistycznej. Akcja toczy się wartko i powoli zazębia się tworząc rozwiązanie, którego nie każdy by się domyślił. Nie raz wiedziałem co i jak a tu nagle dostawałem pstryczka w nos. Polecam i na pewno sięgnę po kolejną książkę...