Jako że moja Ola szpera w literaturze francuskiej, i to z różnych półek, czasem i na mój pulpit coś spadnie, co z tego gmerania się wyłania. Spadł Japrisot, niegdyś ponoć bardzo poczytny, dziś raczej zapominany, bo autorzy literatury rozrywkowej rzadko okupują komórki czytelniczej pamięci długo po premierze ostatniej książki. Zapominamy o nich, tak to już jest i nie ma co płakać, bo i nad czym...
No ale czasem się wraca, i to jest przyjemne, jeśli tylko czasem. Bo Japrisot pisarz to ciekawy, a jego klasyczny (pociągowy, jak u Agathy, jak u wielu innych "kryminalistów") thriller oferuje czytelnikowi o wiele więcej niż zagadkę policyjną (na zagadkach jakoś nie potrafię się skupić, nudzą mnie, widocznie brak mi ścisłego umysłu dążącego do precyzji i dopasowania wszystkich(!) elementów układanki). Układanka układanką, a wypowiadane w pierwszej osobie spowiedzi kilku osób dramatu, spowiedzi dotyczące ich kolei losu, ich małych sukcesów i dużych klęsk, ich nadzieje i rozczarowania, ich na zmianę szarpania się i godzenia z losem budują mądrą i satysfakcjonującą powieść, nieco popsutą klasycznym policyjnym śledztwem na koniec, ale co tam, że deser niesmaczny, ważne, że główne dania - pierwszorzędne.

Jako że moja Ola szpera w literaturze francuskiej, i to z różnych półek, czasem i na mój pulpit coś spadnie, co z tego gmerania się wyłania. Spadł Japrisot, niegdyś ponoć bardzo poczytny, dziś raczej zapominany, bo autorzy literatury rozrywkowej rzadko okupują komórki czytelniczej pamięci długo po premierze ostatniej książki. Zapominamy o nich, tak to już jest i nie ma co...

Mam mieszane uczucia po lekturze tej książki. Z jednej strony nie ma się do czego przyczepić, jest dobrze napisana, fabuła też jest ok, a z drugiej nie porywa, wbrew pozorom lekko się jej nie czyta. Trochę mi się dłużyła, trochę nużyła, nie zachęcała, żeby wrócić do lektury. Nie mogę powiedzieć, że to zły kryminał. Dobry, ale tylko dobry. Dla mnie to trochę za mało. Chętnie przekonam się jak będzie z innymi ksiązkami tego autora.

Mam mieszane uczucia po lekturze tej książki. Z jednej strony nie ma się do czego przyczepić, jest dobrze napisana, fabuła też jest ok, a z drugiej nie porywa, wbrew pozorom lekko się jej nie czyta. Trochę mi się dłużyła, trochę nużyła, nie zachęcała, żeby wrócić do lektury. Nie mogę powiedzieć, że to zły kryminał. Dobry, ale tylko dobry. Dla mnie to trochę za mało. Chętnie...

Pomysł na powieść bardzo dobry, tylko wykonanie słabe. Intryga rozwija się ciekawie, pomysł na rozdziały - przedziały też fajny. Tylko jakoś tak 30 stron przed końcem książki wszystko gwałtownie przyspiesza, autor intrygę wyjaśnia byle jak i po łepkach, co diametralnie odstaje od wcześniejszego sposobu narracji. Co w mojej ocenie psuje cały efekt.

Pomysł na powieść bardzo dobry, tylko wykonanie słabe. Intryga rozwija się ciekawie, pomysł na rozdziały - przedziały też fajny. Tylko jakoś tak 30 stron przed końcem książki wszystko gwałtownie przyspiesza, autor intrygę wyjaśnia byle jak i po łepkach, co diametralnie odstaje od wcześniejszego sposobu narracji. Co w mojej ocenie psuje cały efekt.

Stary to kryminał ale jary, zaczyna się od morderstwa w pociągu a potem się toczy jak trzeba, autor trzyma rytm, akcja jest OK; bardzo ciekawe są portrety psychologiczne głównych bohaterów.

Stary to kryminał ale jary, zaczyna się od morderstwa w pociągu a potem się toczy jak trzeba, autor trzyma rytm, akcja jest OK; bardzo ciekawe są portrety psychologiczne głównych bohaterów.

Niezbyt ciężki kryminał w starym stylu, który sprawdzi się w sam raz na jedno popołudnie. Jego największą zaletą jest zaskakujące rozwiązanie, którego nie sposób się domyślić, ale które okazuje się składne i logiczne. Jednocześnie jednak nie jest to opowieść z rodzaju tych, w których sami powinniśmy próbować rozwiązać zagadkę, bowiem nie są nam podsuwane żadne tropy. Może w jednym czy dwóch momentach dostajemy scenę, mającą podbudować końcowe wnioski, ale jest ona tak osadzona, że pewnie nie wzbudzi niczyjej czujności.
Największą wadą tej pozycji jest jednak brak charyzmatycznego detektywa/inspektora, który przeprowadziłby nas przez meandry dochodzenia. Bardzo boleśnie odczuwałam ten brak, zwłaszcza, że głównego bohatera najłatwiej byłoby określić jako osobę przeciętną, niezbyt wartą uwagi, który po prostu zbiera to śledztwo do kupy, bo taka jest jego praca.
Generalnie nie jest to nic specjalnego, ale miłośnikom retro klimatu powinno się spodobać. Brak tu brutalności czy wulgarności, raczej stawia się na klimat a tego we współczesnych kryminałach zdecydowanie mi brakuje.

Niezbyt ciężki kryminał w starym stylu, który sprawdzi się w sam raz na jedno popołudnie. Jego największą zaletą jest zaskakujące rozwiązanie, którego nie sposób się domyślić, ale które okazuje się składne i logiczne. Jednocześnie jednak nie jest to opowieść z rodzaju tych, w których sami powinniśmy próbować rozwiązać zagadkę, bowiem nie są nam podsuwane żadne tropy. Może w...