Kurs szczęścia

Dobra, optymistyczna książka. Jednak jak przewidziała autorka ćwiczeń nie zrobiłam, więc jakoś dużo w moim życiu ta książka nie zmieniła, oprócz pakietu pozytywnych myśli i chyba o to w tej książce chodzi, żeby wlać trochę otuchy. Na parę rzeczy książka rzuciła nowe światło (np. we fragmencie, gdzie autorka tłumaczy dlaczego, jeśli zmieniłam wiele elementów swojego życia, nadal nie jestem szczęśliwym człowiekiem). Napisana przystępnym językiem, niemal jak dla dzieci, bez skomplikowanych psychologicznych analiz, w ciekawy prosty i "obrazkowy" sposób. Osobie z ciężkim dołkiem psychicznym na pewno nie pomoże, bo wyda się zbyt naiwna i czytelnik taki rzuci w kąt propozycje zawarte w książce. Na poprawę nastroju w poczekalni świetnie się sprawdzi.
Książkę czytałam w formie e-booka, jednak ten rodzaj książki zdecydowanie fajniejszy jest w formie papierowej.

Dobra, optymistyczna książka. Jednak jak przewidziała autorka ćwiczeń nie zrobiłam, więc jakoś dużo w moim życiu ta książka nie zmieniła, oprócz pakietu pozytywnych myśli i chyba o to w tej książce chodzi, żeby wlać trochę otuchy. Na parę rzeczy książka rzuciła nowe światło (np. we fragmencie, gdzie autorka tłumaczy dlaczego, jeśli zmieniłam wiele elementów swojego życia,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatnio dopadła mnie faza na tego typu książki i mam zamiar wykorzystać ową fazę jak najskuteczniej wyciskając z niej wszystko do ostatniej kropli, dopóki mi nie przejdzie. Sięgnęłam po „Kurs szczęścia” Pawlikowskiej, mimo że jest to III tom z serii „W dżungli podświadomości”. Od razu mówię – można czytać nie po kolei. Autorka podaje dużo konkretów. Sporo zdań zapisałam sobie w notesie i wykonywałam większość ćwiczeń. Pawlikowska ma dar do walenia prosto z mostu i uświadamiania, dlatego bardzo mi podpasowała ta pozycja. Niestety nie przepadam za słuchaniem autorki na YouTube (ma swój kanał), ponieważ mówi bardzo dookoła tematu, natomiast w książce wszystko jest zwięźle i treściwie – dla mnie wprost wspaniale.
Pełno jest tutaj ćwiczeń, które trzeba wykonywać, aby w ogóle ta książka miała sens. Wiele powoduje u mnie zażenowanie, jak np. wychodzenie codziennie rano na spacer i mówienie sobie „kocham cię”. Nie robię tego, choć autorka wręcz to nakazuje. Mimo wszystko wypisanie sobie różnorodnych celów (nawet tych przyziemnych, jak np. nauka języka), jasne postawienie sprawy, w jaki sposób je osiągnąć i jakie mieć postanowienia zdecydowanie może po prostu ułatwić tę cholerną naukę języka. Ta pozycja jest gruba, ale niech Was to nie zniechęca – połowa to urocze cytaty, strony na wykonywanie zadań, strony z tymi samymi zadaniami do powtórki, kalendarz, rysunki. W odbiorze jest bardzo przyjemna, kolorowa i optymistyczna.
Z pewnością wyniosłam z tej książki to, jak próbować walczyć ze swoją podświaodmością, która usilnie próbuje trzymać nas tam, gdzie bezpiecznie, czyli w strefie komfortu. Skutecznie zniechęca nas do wszystkiego co nowe, nieznane i może prowadzić do przepoczwarzenia podświadomości z parszywego ogra w przyjemnego papisia.
Polecam wszystkim.
Więcej na: https://www.instagram.com/polzywe_recenzje/

Ostatnio dopadła mnie faza na tego typu książki i mam zamiar wykorzystać ową fazę jak najskuteczniej wyciskając z niej wszystko do ostatniej kropli, dopóki mi nie przejdzie. Sięgnęłam po „Kurs szczęścia” Pawlikowskiej, mimo że jest to III tom z serii „W dżungli podświadomości”. Od razu mówię – można czytać nie po kolei. Autorka podaje dużo konkretów. Sporo zdań zapisałam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatnio mam chęć przyciągnąć szczęście. I zdrowie. Nic więcej nie potrzeba. Na półce z książkami pt. "Niedługo do przeczytania" akurat stała kolejna książka Beaty Pawlikowskiej. Mówi się, że autorka pisze o niczym. Uwielbiam książki, które rozwijają jednak muszę potwierdzić. Masło maślane. Mieszają mi się książki Pani Beaty. Wszystko kręci się wokół jednego tematu - podświadomości. Oczywiście jest to ważne, jednak przy którejś książce z kolei nie znalazłam nic odkrywczego. Czegoś co by wniosło większą wartość do życia. Plusem natomiast jest to że są tutaj ćwiczenia, które pozwalają uzmysłowić sobie czym jest dla nas szczęście. Jak je osiągnąć i walczyć o siebie, ale równie pozwolić innym cieszyć się każdym dniem. Ciężko ocenić tę pozycję. Temat mnie intryguje, jednak brakuje mi powiewu świeżości, nowego spojrzenia na świat. A samą autorkę lubię, bo nie boi się mówić o swoich słabościach. Brawo!
-------------------------------------------
#kursszczęścia #kursszczescia #makrama #beatapawlikowska #wieczórzksiążką #wiarawdobro #podświadomość #prawoprzyciągania #czytamkiedymogę #czytanie #zmniejszamstoshanby2020 #bookworm

Ostatnio mam chęć przyciągnąć szczęście. I zdrowie. Nic więcej nie potrzeba. Na półce z książkami pt. "Niedługo do przeczytania" akurat stała kolejna książka Beaty Pawlikowskiej. Mówi się, że autorka pisze o niczym. Uwielbiam książki, które rozwijają jednak muszę potwierdzić. Masło maślane. Mieszają mi się książki Pani Beaty. Wszystko kręci się wokół jednego tematu -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wspaniała. Nigdy bym nie podejrzewała, że Pani Beata Pawlikowska tam bardzo wpłynie na moje życie, moje postrzeganie świata oraz spowoduje, że będę chciała zmienić siebie, swoje podejście i swoje życie. Dla mnie była po prostu wspaniałą podróżniczką. A teraz jest mentorem, inspiracją i nadzieją, że można wyjść z najgłębszego dołka. Dzięki niej ćwiczę codziennie to co przeszkadza mi funkcjonować.

Wspaniała. Nigdy bym nie podejrzewała, że Pani Beata Pawlikowska tam bardzo wpłynie na moje życie, moje postrzeganie świata oraz spowoduje, że będę chciała zmienić siebie, swoje podejście i swoje życie. Dla mnie była po prostu wspaniałą podróżniczką. A teraz jest mentorem, inspiracją i nadzieją, że można wyjść z najgłębszego dołka. Dzięki niej ćwiczę codziennie to co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Straszne. Gniot jakich mało.

Straszne. Gniot jakich mało.

Pokaż mimo to

Żenujące jest wciskanie czytelnikowi tych samych miałkich treści w innej otoczce. Strony 314 do 366 autorka zapchała idiotycznym kalendarzem, marnując papier i sztucznie nabijając objętość. Gdyby wyciąć wszystkie puste miejsca i powtórzenia niewiele by zostało. Po prostu żenada.

P. S. Jeszcze taki mały przykład sprzeczności których pełno u Pawlikowskiej. Na stronie 210 napisała: “No dobrze. Nie jestem w stanie przewidzieć wszystkich okoliczności we wszystkich podświadomościach wszystkich czytelników.”
Skoro tak to czemu pisze o swoich metodach, że są “stuprocentowo skuteczne”. Albo “ja tak zrobiłam i wiem że to działa “.
Skąd ta wielka pewność że mnie coś pomoże skoro nie jestem Beatą Pawlikowską? No skąd?
Autorka twierdzi, że “z obserwacji “.
Subiektywne obserwacje infantylnej osoby to nie są wiarygodne wnioski naukowe.

Żenujące jest wciskanie czytelnikowi tych samych miałkich treści w innej otoczce. Strony 314 do 366 autorka zapchała idiotycznym kalendarzem, marnując papier i sztucznie nabijając objętość. Gdyby wyciąć wszystkie puste miejsca i powtórzenia niewiele by zostało. Po prostu żenada.

P. S. Jeszcze taki mały przykład sprzeczności których pełno u Pawlikowskiej. Na stronie 210...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dochodząc do tomu III zauważam że co część autorka co raz bardziej leje przysłowiową "wodę". Jest wiele powtórzeń, których konieczność Pani Beata uzasadnia lepszym zapamiętaniem. Natomiast gdy po raz 20 czyta się to samo, jest to nieco irytujące, lecz i w tej sytuacji autorka ma wymówke w postaci "buntowania się naszej podświadomości na zmiany", ponoć dlatego zniechęca nas ciągłe czytanie tego samego. W zestawieniu z poprzednimi tomami ta książka wypada według mnie bardzo słabo. Ciężko się ją czyta mimo prostego języka. Nie wątpię iż autorka ma duży bagaż doświadczeń, jednakże uważam iż można by było bardziej skonkretyzowac tą książkę, ponieważ proporcjonalnie do swojej obszernosci nie zawiera adekwatnej ilości informacji, wiedzy, porad. 4/10, to moja ocena za ten utwór. Niestety nie polecilabym tej książki znajomym. Pozdrawiam

Dochodząc do tomu III zauważam że co część autorka co raz bardziej leje przysłowiową "wodę". Jest wiele powtórzeń, których konieczność Pani Beata uzasadnia lepszym zapamiętaniem. Natomiast gdy po raz 20 czyta się to samo, jest to nieco irytujące, lecz i w tej sytuacji autorka ma wymówke w postaci "buntowania się naszej podświadomości na zmiany", ponoć dlatego zniechęca...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Minęły ponad 4 lata od wydania tej książki, jest to naprawdę dużo czasu, zwłaszcza że autorka obiecuje zmiany już po roku ćwiczeń.
I jakoś nikt nie dzieli się z nami tutaj spektakularnymi efektami które przyszły do niego po tym kursie.

Żadnej osobie nie udało się kupić takiego domu jak ma Pani Beata ani żyć tak jak ona nie pracując na etacie i obijając się całymi dniami.

Zastanawiające prawda?
Czyżby kurs nie działał?
Autorka zapewnia przecież o jego stuprocenowej skuteczności.
A tu nic.
Za to naprodukowała dwanaście (!!!) części kolejnego kursu.
To w takim razie ta pięciotomowa seria już jest nieaktualna czy jak?
A wierzcie mi że treść tych pięciu tomów bez trudu dałoby się zmieścić w dwóch.


Nie ma to jak zarabiać na sprzedawaniu ludziom złudzeń ;-)

Minęły ponad 4 lata od wydania tej książki, jest to naprawdę dużo czasu, zwłaszcza że autorka obiecuje zmiany już po roku ćwiczeń.
I jakoś nikt nie dzieli się z nami tutaj spektakularnymi efektami które przyszły do niego po tym kursie.

Żadnej osobie nie udało się kupić takiego domu jak ma Pani Beata ani żyć tak jak ona nie pracując na etacie i obijając się całymi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jednak nie przeczytałam do końca. Spodziewałam się, że przeczytam tu jakieś zdania, które będą się powtarzać z innych książek autorki, ale nie spodziewałam się, że gdyby złączyć wszystkie puste miejsca, zostawione rzekomo na nasze notatki, książka miałaby 1/3 swej objętości. Może! W tej książce ćwiczenia Pawlikowskiej można kaligrafować bo jest na to miejsce. Ach, no i niektóre "ćwiczenia" polegają na przepisywaniu książki w celu "utrwalenia". Są inne pozycje ciekawsze, nawet samej autorki. Ta książka jest dla mnie jak oszustwo dla tych, którzy na tę książkę wydadzą chociaż złotówkę (a i mi się może tak zdarzyć bo zapłacę karę za przetrzymanie książek z biblioteki... Nie polecam

Jednak nie przeczytałam do końca. Spodziewałam się, że przeczytam tu jakieś zdania, które będą się powtarzać z innych książek autorki, ale nie spodziewałam się, że gdyby złączyć wszystkie puste miejsca, zostawione rzekomo na nasze notatki, książka miałaby 1/3 swej objętości. Może! W tej książce ćwiczenia Pawlikowskiej można kaligrafować bo jest na to miejsce. Ach, no i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

“Kurs szczęścia” to kolejna część cyklu “W dżungli podświadomości”. Po dwóch tomach wstępu w końcu dane nam jest przejść do praktyki, czyli ćwiczeń, które, według Beaty Pawlikowskiej, pomogą nam zmienić swoje życie.

Moja irytacja zaczyna rosnąć, ponieważ już trzecią książkę jestem karmiona tymi samymi bzdurami. Po raz kolejny przeczytałam, że:

- błędne kody są wynikiem wychowania, ale nie mam mieć żalu do rodziców, bo to
nie ich wina
- cukier to ZŁO
- alkohol to ZŁO
- wychodzenie codziennie na spacer jest receptą na szczęście
- Tak samo jak mówienie sobie “Kocham Cię”

Pomimo wydania dwóch poprzednich książek, które tłumaczyły zasady działania podświadomości oraz błędnych kodów, autorka nie widzi problemu, by nam o tym przypominać co każdy rozdział. Mnie to zmęczyło i w którymś momencie przestałam czytać akapity rozpoczynające się od słów “Podświadomość” czy “Fałszywe kody”.Dzięki temu dotrwałam do końca.

Mam już też dość “fascynujących” historyjek o wiewiórkach, torach, pociągach czy statkach. Uważam, że jest ich za dużo, a ich interpretacja pozostawia wiele do życzenia.

Nie podoba mi się też ciągnący się podział na “klub 99%” i “klub 1%”. Po pierwsze pani Beata nie podaje żadnego sensownego źródła, skąd wzięła te liczby (przeczucie i obserwacja nie są w tym przypadku wiarygodne). Do tego prowadzi to dla mnie do tych nieszczęsnych etykietek, których przecież mamy się wystrzegać.

A co z tymi ćwiczeniami proponowanymi przez Pawlikowską? Otóż część poradnika została zrobiona na zasadzie zeszytu ćwiczeń. Autorka daje czytelnikowi zadania do wykonania. Czasem jest to odpowiedź na jakieś pytanie, czasem przygotowanie listy. Część zagadnień jest faktycznie trafna i zgodzę się z tym, że nie da się zmienić swojego życia bez zastanowienia się nad tymi kwestiami. Z kolei nie pasuje mi ten brak indywidualności. Odpowiedzi czytelnika, by zostać zakwalifikowane jako prawidłowe, muszą być podobne sensem do odpowiedzi pani Beaty. Trochę mnie to nie dziwi, to jej książka, ale nie mogę pojąć, czemu tak mało wspomina o tym, że szczęście to pojęcie względne. Są pewne uniwersalne wartości, jednak reszta to kwestia indywidualna. W serii “W dżungli podświadomości” brakuje mi tego rozróżnienia.

Obiecałam sobie, że przeczytam cały cykl “Blondynki” odnośnie podświadomości. Jednak z każdym kolejnym tomem coraz trudniej czytać mi te wypociny. Naprawdę radzę omijać ten cykl, chyba że ktoś:
a) szuka szczęścia na siłę i zadowala się byle czym
b) jest masochistką

“Kurs szczęścia” to kolejna część cyklu “W dżungli podświadomości”. Po dwóch tomach wstępu w końcu dane nam jest przejść do praktyki, czyli ćwiczeń, które, według Beaty Pawlikowskiej, pomogą nam zmienić swoje życie.

Moja irytacja zaczyna rosnąć, ponieważ już trzecią książkę jestem karmiona tymi samymi bzdurami. Po raz kolejny przeczytałam, że:

- błędne kody są wynikiem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to