Kurs szczęścia

Żenujące jest wciskanie czytelnikowi tych samych miałkich treści w innej otoczce. Strony 314 do 366 autorka zapchała idiotycznym kalendarzem, marnując papier i sztucznie nabijając objętość. Gdyby wyciąć wszystkie puste miejsca i powtórzenia niewiele by zostało. Po prostu żenada.

P. S. Jeszcze taki mały przykład sprzeczności których pełno u Pawlikowskiej. Na stronie 210 napisała: “No dobrze. Nie jestem w stanie przewidzieć wszystkich okoliczności we wszystkich podświadomościach wszystkich czytelników.”
Skoro tak to czemu pisze o swoich metodach, że są “stuprocentowo skuteczne”. Albo “ja tak zrobiłam i wiem że to działa “.
Skąd ta wielka pewność że mnie coś pomoże skoro nie jestem Beatą Pawlikowską? No skąd?
Autorka twierdzi, że “z obserwacji “.
Subiektywne obserwacje infantylnej osoby to nie są wiarygodne wnioski naukowe.

Żenujące jest wciskanie czytelnikowi tych samych miałkich treści w innej otoczce. Strony 314 do 366 autorka zapchała idiotycznym kalendarzem, marnując papier i sztucznie nabijając objętość. Gdyby wyciąć wszystkie puste miejsca i powtórzenia niewiele by zostało. Po prostu żenada.

P. S. Jeszcze taki mały przykład sprzeczności których pełno u Pawlikowskiej. Na stronie 210...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dochodząc do tomu III zauważam że co część autorka co raz bardziej leje przysłowiową "wodę". Jest wiele powtórzeń, których konieczność Pani Beata uzasadnia lepszym zapamiętaniem. Natomiast gdy po raz 20 czyta się to samo, jest to nieco irytujące, lecz i w tej sytuacji autorka ma wymówke w postaci "buntowania się naszej podświadomości na zmiany", ponoć dlatego zniechęca nas ciągłe czytanie tego samego. W zestawieniu z poprzednimi tomami ta książka wypada według mnie bardzo słabo. Ciężko się ją czyta mimo prostego języka. Nie wątpię iż autorka ma duży bagaż doświadczeń, jednakże uważam iż można by było bardziej skonkretyzowac tą książkę, ponieważ proporcjonalnie do swojej obszernosci nie zawiera adekwatnej ilości informacji, wiedzy, porad. 4/10, to moja ocena za ten utwór. Niestety nie polecilabym tej książki znajomym. Pozdrawiam

Dochodząc do tomu III zauważam że co część autorka co raz bardziej leje przysłowiową "wodę". Jest wiele powtórzeń, których konieczność Pani Beata uzasadnia lepszym zapamiętaniem. Natomiast gdy po raz 20 czyta się to samo, jest to nieco irytujące, lecz i w tej sytuacji autorka ma wymówke w postaci "buntowania się naszej podświadomości na zmiany", ponoć dlatego zniechęca...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Minęły ponad 4 lata od wydania tej książki, jest to naprawdę dużo czasu, zwłaszcza że autorka obiecuje zmiany już po roku ćwiczeń.
I jakoś nikt nie dzieli się z nami tutaj spektakularnymi efektami które przyszły do niego po tym kursie.

Żadnej osobie nie udało się kupić takiego domu jak ma Pani Beata ani żyć tak jak ona nie pracując na etacie i obijając się całymi dniami.

Zastanawiające prawda?
Czyżby kurs nie działał?
Autorka zapewnia przecież o jego stuprocenowej skuteczności.
A tu nic.
Za to naprodukowała dwanaście (!!!) części kolejnego kursu.
To w takim razie ta pięciotomowa seria już jest nieaktualna czy jak?
A wierzcie mi że treść tych pięciu tomów bez trudu dałoby się zmieścić w dwóch.


Nie ma to jak zarabiać na sprzedawaniu ludziom złudzeń ;-)

Minęły ponad 4 lata od wydania tej książki, jest to naprawdę dużo czasu, zwłaszcza że autorka obiecuje zmiany już po roku ćwiczeń.
I jakoś nikt nie dzieli się z nami tutaj spektakularnymi efektami które przyszły do niego po tym kursie.

Żadnej osobie nie udało się kupić takiego domu jak ma Pani Beata ani żyć tak jak ona nie pracując na etacie i obijając się całymi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jednak nie przeczytałam do końca. Spodziewałam się, że przeczytam tu jakieś zdania, które będą się powtarzać z innych książek autorki, ale nie spodziewałam się, że gdyby złączyć wszystkie puste miejsca, zostawione rzekomo na nasze notatki, książka miałaby 1/3 swej objętości. Może! W tej książce ćwiczenia Pawlikowskiej można kaligrafować bo jest na to miejsce. Ach, no i niektóre "ćwiczenia" polegają na przepisywaniu książki w celu "utrwalenia". Są inne pozycje ciekawsze, nawet samej autorki. Ta książka jest dla mnie jak oszustwo dla tych, którzy na tę książkę wydadzą chociaż złotówkę (a i mi się może tak zdarzyć bo zapłacę karę za przetrzymanie książek z biblioteki... Nie polecam

Jednak nie przeczytałam do końca. Spodziewałam się, że przeczytam tu jakieś zdania, które będą się powtarzać z innych książek autorki, ale nie spodziewałam się, że gdyby złączyć wszystkie puste miejsca, zostawione rzekomo na nasze notatki, książka miałaby 1/3 swej objętości. Może! W tej książce ćwiczenia Pawlikowskiej można kaligrafować bo jest na to miejsce. Ach, no i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

“Kurs szczęścia” to kolejna część cyklu “W dżungli podświadomości”. Po dwóch tomach wstępu w końcu dane nam jest przejść do praktyki, czyli ćwiczeń, które, według Beaty Pawlikowskiej, pomogą nam zmienić swoje życie.

Moja irytacja zaczyna rosnąć, ponieważ już trzecią książkę jestem karmiona tymi samymi bzdurami. Po raz kolejny przeczytałam, że:

- błędne kody są wynikiem wychowania, ale nie mam mieć żalu do rodziców, bo to
nie ich wina
- cukier to ZŁO
- alkohol to ZŁO
- wychodzenie codziennie na spacer jest receptą na szczęście
- Tak samo jak mówienie sobie “Kocham Cię”

Pomimo wydania dwóch poprzednich książek, które tłumaczyły zasady działania podświadomości oraz błędnych kodów, autorka nie widzi problemu, by nam o tym przypominać co każdy rozdział. Mnie to zmęczyło i w którymś momencie przestałam czytać akapity rozpoczynające się od słów “Podświadomość” czy “Fałszywe kody”.Dzięki temu dotrwałam do końca.

Mam już też dość “fascynujących” historyjek o wiewiórkach, torach, pociągach czy statkach. Uważam, że jest ich za dużo, a ich interpretacja pozostawia wiele do życzenia.

Nie podoba mi się też ciągnący się podział na “klub 99%” i “klub 1%”. Po pierwsze pani Beata nie podaje żadnego sensownego źródła, skąd wzięła te liczby (przeczucie i obserwacja nie są w tym przypadku wiarygodne). Do tego prowadzi to dla mnie do tych nieszczęsnych etykietek, których przecież mamy się wystrzegać.

A co z tymi ćwiczeniami proponowanymi przez Pawlikowską? Otóż część poradnika została zrobiona na zasadzie zeszytu ćwiczeń. Autorka daje czytelnikowi zadania do wykonania. Czasem jest to odpowiedź na jakieś pytanie, czasem przygotowanie listy. Część zagadnień jest faktycznie trafna i zgodzę się z tym, że nie da się zmienić swojego życia bez zastanowienia się nad tymi kwestiami. Z kolei nie pasuje mi ten brak indywidualności. Odpowiedzi czytelnika, by zostać zakwalifikowane jako prawidłowe, muszą być podobne sensem do odpowiedzi pani Beaty. Trochę mnie to nie dziwi, to jej książka, ale nie mogę pojąć, czemu tak mało wspomina o tym, że szczęście to pojęcie względne. Są pewne uniwersalne wartości, jednak reszta to kwestia indywidualna. W serii “W dżungli podświadomości” brakuje mi tego rozróżnienia.

Obiecałam sobie, że przeczytam cały cykl “Blondynki” odnośnie podświadomości. Jednak z każdym kolejnym tomem coraz trudniej czytać mi te wypociny. Naprawdę radzę omijać ten cykl, chyba że ktoś:
a) szuka szczęścia na siłę i zadowala się byle czym
b) jest masochistką

“Kurs szczęścia” to kolejna część cyklu “W dżungli podświadomości”. Po dwóch tomach wstępu w końcu dane nam jest przejść do praktyki, czyli ćwiczeń, które, według Beaty Pawlikowskiej, pomogą nam zmienić swoje życie.

Moja irytacja zaczyna rosnąć, ponieważ już trzecią książkę jestem karmiona tymi samymi bzdurami. Po raz kolejny przeczytałam, że:

- błędne kody są wynikiem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mam problem z książkami Beaty Pawlikowskiej - samo przesłanie do mnie trafia, natomiast forma jest dla mnie nie do przyjęcia - powtarzanie po tysiąc razy tego samego, zadawanie pytań jak do kogoś ograniczonego. Całość robi na mnie wrażenie lania wody, aby zapełnić kolejną książkę. Poddaję się i już raczej nie sięgnę po żadną inną jej książkę, mam kilka na koncie i jednak ten styl mi zupełnie nie pasuje.

Mam problem z książkami Beaty Pawlikowskiej - samo przesłanie do mnie trafia, natomiast forma jest dla mnie nie do przyjęcia - powtarzanie po tysiąc razy tego samego, zadawanie pytań jak do kogoś ograniczonego. Całość robi na mnie wrażenie lania wody, aby zapełnić kolejną książkę. Poddaję się i już raczej nie sięgnę po żadną inną jej książkę, mam kilka na koncie i jednak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

TAK TAK TAK ! POLECAM! Uwielbiam Panią BP i jej twórczość - moja opinia może być, więc dla wielu nieobiektywna.

TAK TAK TAK ! POLECAM! Uwielbiam Panią BP i jej twórczość - moja opinia może być, więc dla wielu nieobiektywna.

Pokaż mimo to

pełny tekst na: GodzinaZksiazka.blogspot.com
(...)
Moje czytanie książki było niepełne (wypożyczona z biblioteki, zatem pisanie wewnątrz odpada ), bo według autorki, należy skrupulatnie zająć się przygotowanymi przez nią ćwiczeniami. Inaczej nici z efektu.

Jak nas przekonuje autorka, samo czytanie książki może ewentualnie "poruszyć maleńką strunę w sercu, ale podświadomość zrobi wszystko, by ją uciszyć". Niestety to prawda. Przecież niejednokrotnie już czytałam podręczniki, poradniki i niewiele z nich pamiętam, a co dopiero zastosować poznane prawdy w życiu...
Są jednak takie, które poruszają tę "strunę" znacznie bardziej i te pamiętam bardzo dobrze. "Kurs szczęścia" jest jedną z nich. Może nie we wszystkich rozdziałach jednakowo, może nie na każdy temat, ale ogólnie z pewnością ją zapamiętam. Być może uda mi się nawet kiedyś kupić egzemplarz na własność, by wypełnić osobistymi notatkami te podsuwane tabelki i ćwiczenia.
(...)

pełny tekst na: GodzinaZksiazka.blogspot.com
(...)
Moje czytanie książki było niepełne (wypożyczona z biblioteki, zatem pisanie wewnątrz odpada ), bo według autorki, należy skrupulatnie zająć się przygotowanymi przez nią ćwiczeniami. Inaczej nici z efektu.

Jak nas przekonuje autorka, samo czytanie książki może ewentualnie "poruszyć maleńką strunę w sercu, ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mój lekarz przestrzegał mnie przed tego typu poradnikami. Powiedział, że ich wadą jest indywidualny punkt widzenia autora, który sprawdza się tylko w jego sytuacji. Ja natomiast dodałam, że przede wszystkim takie książki zmuszają do przemyśleń, a to nie dobre w przypadku osoby, której psychika siadła i potrzebuje wyciszenia, a nie natrętnych myśli niepozwalających zasnąć.
Oboje mieliśmy rację, więc przerwałam lekturę, chociaż początek czytało mi się całkiem dobrze.

Mój lekarz przestrzegał mnie przed tego typu poradnikami. Powiedział, że ich wadą jest indywidualny punkt widzenia autora, który sprawdza się tylko w jego sytuacji. Ja natomiast dodałam, że przede wszystkim takie książki zmuszają do przemyśleń, a to nie dobre w przypadku osoby, której psychika siadła i potrzebuje wyciszenia, a nie natrętnych myśli niepozwalających...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zdecydowanie warto. Książka nie jest tendencyjna, dużo ćwiczeń.

Zdecydowanie warto. Książka nie jest tendencyjna, dużo ćwiczeń.

Pokaż mimo to