Bardzo ciężko jest napisać recenzję czyjejś książki. Szczególnie wtedy, kiedy książka ta jest bardzo obszerna i zawiera wiele wątków składających się na jej całokształt (co znaczy, że autor, bądź jak w tym przypadku, autorzy włożyli w nią dużo pracy, czasu i wysiłku). Dodatkowo porusza dość istotne sprawy dotyczące historii kraju, w którym się żyje (poglądy w niej przedstawione nie wszystkim mogą przypaść do gustu i mimo rzetelności w oddaniu faktów, to i tak dzieło przez niektórych może zostać uznane za tendencyjne). No i na końcu, choć nie najmniej ważne, robi ogromne wrażenie na czytającym. Wtedy trudno się ustrzec braku obiektywizmu, który recenzent powinien zachować. A przynajmniej tak mi się wydaje. A ta książka właśnie taka jest i spełnia wszystkie wymienione cechy.

Po całą recenzję zapraszam na mój blog. Rick's Cafe!
http://playitoncemoresam.blogspot.com/2013/08/16-krag-turowicza-tygodnik-czsy-ludzie.html

Bardzo ciężko jest napisać recenzję czyjejś książki. Szczególnie wtedy, kiedy książka ta jest bardzo obszerna i zawiera wiele wątków składających się na jej całokształt (co znaczy, że autor, bądź jak w tym przypadku, autorzy włożyli w nią dużo pracy, czasu i wysiłku). Dodatkowo porusza dość istotne sprawy dotyczące historii kraju, w którym się żyje (poglądy w niej...

Już we wstępie powiem, że jest to książka wyjątkowa. Jestem pod wrażeniem pracy autorów. Napisanie tej monografii było zadaniem arcytrudnym. Stanowi ona przekrój powojennej historii naszego kraju, sięgającej aż do roku 1999. Mało tego, poza wydarzeniami historycznymi bardzo ważni (jeśli nie najważniejsi) są tutaj ludzie.

Nie są to zwykli obywatele. Są to wybitne jednostki, które próbowały zmieniać (może to słowo na wyrost, gdyż w okresie PRL-u było to w zasadzie niemożliwe, ale pomimo licznych trudności nie poddawali się i stanowczo, konsekwentnie działali) ówczesną rzeczywistość oraz mentalność społeczeństwa. Narzędziem ich walki o prawdę oraz szeroko pojętą wolność był Tygodnik Powszechny.

Rola, jaką odgrywało to katolickie pismo, była wprost niewyobrażalna. Środowisko, skupione wokół redakcji Tygodnika, przez te wszystkie lata zmierzało swym jasno wytyczonym torem, w stronę prawdy oraz wolnej, demokratycznej Polski. Osoby, powiązane z tym pismem, zostały uznane za wrogów systemu. Skutkiem tego poddani zostali inwigilacji; nieustannie byli „na celowniku” funkcjonariuszy służb bezpieczeństwa.

Nie zmieniło to jednak ich samych oraz głównego nurtu pisma. W dalszym ciągu pisali o sprawach najistotniejszych. Najczęściej jednak ich artykuły w całości były skreślane przez cenzorów. Ale i na to redaktorzy znad Wiślnej 12 mieli sposoby. Wiele informacji przekazywano wiernym czytelnikom w sposób zawoalowany, zmuszono w ten sposób odbiorców do czytania między wierszami – nie było jednak innego wyjścia.

Aby przetrwać te trudne, jak również groteskowe czasy potrzebna była spora doza poczucia humoru oraz dystansu do otaczającej nas - często absurdalnej rzeczywistości. Pisząc o codzienności - ludzie Tygodnika - nie stronili więc od humorystycznych tekstów. W tej dziedzinie mistrzem karykatury są dla mnie Antoni Słonimski oraz Stefan Kisielewski.

Więcej na moim blogu:
http://wkreguksiazek.blogspot.com/2013/07/krag-turowicza-tygodnik-czasy-ludzie.html

Już we wstępie powiem, że jest to książka wyjątkowa. Jestem pod wrażeniem pracy autorów. Napisanie tej monografii było zadaniem arcytrudnym. Stanowi ona przekrój powojennej historii naszego kraju, sięgającej aż do roku 1999. Mało tego, poza wydarzeniami historycznymi bardzo ważni (jeśli nie najważniejsi) są tutaj ludzie.

Nie są to zwykli obywatele. Są to wybitne jednostki,...

Bezcenne źródło wiedzy dla wszystkich miłośników "Tygodnika Powszechnego" oraz dla każdego zainteresowanego najnowszą historią Polski. Można nie doceniać politycznej linii pisma po 1989 roku, trudno jednak nie odmówić swego rodzaju wielkości ludziom takim jak Jerzy Turowicz, Hanna Malewska, Antoni Gołubiew, ks. Andrzej Bardecki, Jacek Woźniakowski, Stanisław Lem i wielu, wielu innym w mniejszym lub większym stopniu współtworzącym środowisko Tygodnika. Sporo uwagi poświęca się relacjom Karola Wojtyły (Jana Pawła II) z redakcją pisma oraz rzekomej agenturalności Mieczysława Pszona (na ten temat powstała zresztą książka niegdysiejszego redaktora GW i TP, Romana Graczyka). Znakomite są fragmenty poświęcone Stefanowi Kisielewskiemu i ks. Józefowi Tischnerowi. Z jednej strony Gołubiew z jego epickim dziełem o pierwszym królu Polski, z drugiej zaś Tyrmand i jego "Zły". Nie sposób też nie wspomnieć Pawła Jasienicy (z tematem jego agenturalności autorzy rozprawili się równie bezpardonowo, jak z tematem wspomnianej już agenturalności Pszona),Leszka Kołakowskiego, abp Józefa Życińskiego, ks. prof. Michała Hellera. Tych ludzi było zbyt wielu, by ich tu wymieniać. Najpiękniejsze jest to, że będąc tak różnymi potrafili zarazem należeć do jednego środowiska. Dzisiejsze podziały zabrnęły zbyt daleko, by można było choćby tylko marzyć o odtworzeniu atmosfery tamtej jedności. Ludzie o różnych poglądach chcieli i potrafili ze sobą współpracować. Szkoda, że dzisiejszy TP nie jest już pismem takiego formatu intelektualnego, choć i tak zdecydowanie przewyższa wiele innych tytułów. Szkoda też, że bezkrytycznie aprobuje się na tych łamach manipulatorów w rodzaju Jana Tomasza Grossa (rzeczywistych intencji tego autora mogę się domyślać, jednak jego warsztat historyczny jest zdecydowanie niewystarczający do formułowania tak ciężkich oskarżeń) i że przy okazji ważnych katolickich świąt niemal w ogóle się o nich nie wspomina (tak było w tym roku),co w przypadku pisma określającego się mianem "katolickiego" budzić musi zrozumiały chyba sprzeciw.

Bezcenne źródło wiedzy dla wszystkich miłośników "Tygodnika Powszechnego" oraz dla każdego zainteresowanego najnowszą historią Polski. Można nie doceniać politycznej linii pisma po 1989 roku, trudno jednak nie odmówić swego rodzaju wielkości ludziom takim jak Jerzy Turowicz, Hanna Malewska, Antoni Gołubiew, ks. Andrzej Bardecki, Jacek Woźniakowski, Stanisław Lem i wielu,...