Moim zdaniem to fenomenalna relacja. Zbyt autentyczna i osobista, aby nie poruszyć. W swojej prostocie ukrywa siłę niezwykłego oddziaływania na psychikę. Autor nie skupia się tylko na sytuacji Żydów w ciągu wojny, ale także przed nią, co czyni ją jeszcze bardziej niezwykłą. Po prostu pisane krwią i łzami...Polecam jako lekturę o Zagładzie, ale także jako opowieść o Polsce dwudziestolecia, które nie było takim cudownym i wspaniałym okresem, jak często się je ostatnio przedstawia.

Moim zdaniem to fenomenalna relacja. Zbyt autentyczna i osobista, aby nie poruszyć. W swojej prostocie ukrywa siłę niezwykłego oddziaływania na psychikę. Autor nie skupia się tylko na sytuacji Żydów w ciągu wojny, ale także przed nią, co czyni ją jeszcze bardziej niezwykłą. Po prostu pisane krwią i łzami...Polecam jako lekturę o Zagładzie, ale także jako opowieść o Polsce...

Nie mam odwagi oceniac tej książki tak jak pierwszej z brzegu beletrystyki.

Ile gwiazdek można przyznać za brutalne opisy wojennej rzeczywistości widziane oczyma ukrywającego się na strychu żydowskiego lekarza, który stracił już wszytsko - żonę, syna, rodziców, dom, nawet swoją lekarską torbę?
Siedzi zaszczuty na strychu dobrych ludzi i pisze.
Baruch Milch opisuje wszytsko z fotograficzną prezycją, również ofiary wojny, ciała zabitych, okrucieństwa egzekucji i hitlerowskich "zabaw".
Chce przekazać całą grozę tych dni nam, zebyśmy nie zapomnieli.
Oskarża, wskazuje palcem winnych, nie ma w nim ani grama relatywizmu, prób usprawiedliwienia zbrodniarzy, poprawności politycznej.
Wyraz lektury wzmacnia dodana do książki płyta zawierającej kopie rękopisu Milcha.
Wydarzenia ze wspomnień Milcha mam przed oczami, tym bardziej , że kilka miesięcy temu odwiedziłam wszysttkie miejscowości, które są sceną opisanych wydarzeń - Podhajce, Tłuste, Zaleszczyki - i wszędzie tam widziałam walące się synagogi, zapuszczone żydowskie cmentarze, ludzi , którzy nie pamiętają i nie chcą pamiętać.
Potrzebna książka.

Nie mam odwagi oceniac tej książki tak jak pierwszej z brzegu beletrystyki.

Ile gwiazdek można przyznać za brutalne opisy wojennej rzeczywistości widziane oczyma ukrywającego się na strychu żydowskiego lekarza, który stracił już wszytsko - żonę, syna, rodziców, dom, nawet swoją lekarską torbę?
Siedzi zaszczuty na strychu dobrych ludzi i pisze.
Baruch Milch opisuje...

Opowieść Milcha jest wstrząsająca, bardzo osobista.Autor stara się przekazać wszystko, co przeżywał, ale też to, co działo się z innymi ludźmi wokół niego.Czytając te książkę ciągle myślałam- jak bardzo chciało im się żyć! Ale dlaczego? Ja nie wytrzymałabym nawet kilku tych strasznych zdarzeń, które były jego udziałem. Uważam, ze powinni to czytać obowiązkowo w szkole np. w liceum, może wtedy byłoby mniej antysemitów,a więcej osób, które rozumiałyby tragedię tego narodu. Milch pisze tez o Polakach, Ukraińcach i oczywiście Niemcach , o całym tyglu kresowym, gdzie niełatwo było żyć. Mamy szczęście, że żyjemy teraz!

Opowieść Milcha jest wstrząsająca, bardzo osobista.Autor stara się przekazać wszystko, co przeżywał, ale też to, co działo się z innymi ludźmi wokół niego.Czytając te książkę ciągle myślałam- jak bardzo chciało im się żyć! Ale dlaczego? Ja nie wytrzymałabym nawet kilku tych strasznych zdarzeń, które były jego udziałem. Uważam, ze powinni to czytać obowiązkowo w szkole np. w...