Nie mogę wyjść spod wrażenia tej niepozornej książeczki...

Początkowo kreślonej pod czytankę radiową.

Opowiada o doli i niedoli czasów wojennych w sposób płynny i niezwykle barwny. Jest świadectwem kunsztu narracyjnego, któremu uległem. Gdybym miał zestawić tę krótką powieść z współczesną literaturą polską, młoda rodzima proza nie wyszłaby najpewniej z szuflady i nie trafiła do druku. Wybrakowana, kaleka i pokonana.

Zostawiam taką uwagę w spokoju, rychło porzucam, bo to bardzo śmiała i subiektywna ocena. Nie porzucajmy jednak starego, co samo po lekturze Chłopca z Salskich Stepów ciśnie się na usta...

Nie mogę wyjść spod wrażenia tej niepozornej książeczki...

Początkowo kreślonej pod czytankę radiową.

Opowiada o doli i niedoli czasów wojennych w sposób płynny i niezwykle barwny. Jest świadectwem kunsztu narracyjnego, któremu uległem. Gdybym miał zestawić tę krótką powieść z współczesną literaturą polską, młoda rodzima proza nie wyszłaby najpewniej z szuflady i nie...

Czytane lata temu...

Czytane lata temu...

Po wspaniałym "Wzgórzu błękitnego snu" i ta pozycja podtrzymała mój zachwyt nad pisarstwem Igora Newerlego. Jest ono zupełnie nietypowe - zarówno jak na czasy PRL-u jak i obecnie - utrzymane w sienkiewiczowskim stylu . Prawdziwa ,często dramatyczna historia ukazana jest poprzez fascynujących bohaterów i pełną przygód fabułę.I tak jak u Sienkiewicza nie chodzi tu o dokładność historyczną , ale emocje i wydźwięk . Pomimo wyraźnie humanistycznej wymowy, podtrzymującej wiarę w człowieka i głębokie wartości Newerly nie ociera się o moralizatorstwo a jego postaci są żywe , barwne i wyraziste.

Po wspaniałym "Wzgórzu błękitnego snu" i ta pozycja podtrzymała mój zachwyt nad pisarstwem Igora Newerlego. Jest ono zupełnie nietypowe - zarówno jak na czasy PRL-u jak i obecnie - utrzymane w sienkiewiczowskim stylu . Prawdziwa ,często dramatyczna historia ukazana jest poprzez fascynujących bohaterów i pełną przygód fabułę.I tak jak u Sienkiewicza nie chodzi tu o...

"Chłopiec z Salskich Stepów" był książkowym debiutem Igora Newerlego. Książka ukazała się w 1948 r. - życzyłabym sobie, aby wszyscy literaci debiutowali w takim stylu. To opowieść o przyjaźni nawiązanej w nieoczekiwanym miejscu, a zaczyna się tak: "Są ludzie na których od dawna czekamy. Są przyjaźnie nagłe, niespodziewane, o których nigdy nie zapominamy". Resztę należy doczytać samemu.

"Chłopiec z Salskich Stepów" był książkowym debiutem Igora Newerlego. Książka ukazała się w 1948 r. - życzyłabym sobie, aby wszyscy literaci debiutowali w takim stylu. To opowieść o przyjaźni nawiązanej w nieoczekiwanym miejscu, a zaczyna się tak: "Są ludzie na których od dawna czekamy. Są przyjaźnie nagłe, niespodziewane, o których nigdy nie zapominamy". Resztę należy...

Na dzikim stepie został rozbity namiot cyrkowy. Tylko szaleniec mógł wpaść na taki pomysł, bo przecież nikt przy zdrowych zmysłach nie zechce uwierzyć w takie przedsięwzięcie, a co dopiero wziąć w nim udział. Okazało się, że przedstawienie ogłupiło masy i rozprzestrzeniało się, niczym … dżuma. Mimo niepochlebnych opinii, odgrywano je, ba … modyfikowano i odtwarzano na kolejnych „stepach” przez kolejne dekady. Do napisania scenariusza „spektaklu” miały nakłonić w XIX wieku kopalnie diamentów w Afryce Południowej pewnego astmatycznego Brytyjczyka [C. Rhodes], tajemnicy „sukcesu” niezmiennie strzegły zasieki z drutu kolczastego. Siłą sprawczą miały być nieustannie pracujące śmie(r)ciarki, czego efektem były wiecznie produkujące kominy, bezwzględnie towarzyszące cyrkom śmierci …
Konferansjer rozdający program przedstawienia na Majdanku to kuternoga z torbą kradzionych leków, który zarazem zaprojektował zarówno zaproszenie, jak też afisz cyrkowy, ale po kolei … .
Na plakacie w centralnym miejscu stoi umięśniony siłacz w żółtych getrach żonglujący beczkami [będzie o nim jeszcze w informatorze]. W tle tego jegomościa, po lewej stronie [może celowo] wnętrze placówki opiekuńczej dla sierot, pokłosia poprzedniej wojny, spoglądających w stronę portretów przywódcy, trochę jak w „Europa, Europa” [A. Holland], by napotkawszy kamienne spojrzenie [wodza] natychmiast odwracać w przestrachu wzrok. Po prawej wrak „tygrysa” i chatka na kurzej łapce, ni to szpital, ni umieralnia …
W samym prospekcie przegląd osobliwości i repertuaru: kobieta która zmienia narodowość; inżynier, co za figę otworzy każdy zamek; czarny jamnik szczekający po niemiecku; dalej wymieniony gwóźdź programu, prostoduszny białowieski atleta pogromca rysi w towarzystwie dobrego ducha Kurpiów – wspomnianego konferansjera o nieznanej przyszłości. W zależności od nastrojów widowni przewidziane są scenki – zdrada motocyklisty, konna szarża z szablami na czołgi – dramatyczny wyczyn hippiczny pewnego esueła, a także „skecz” z mapnikiem, czyli intryga szpiegowsko – rowerowa w okolicach Łomży. Drobnym druczkiem na dole informacja, że za rozbicie psychiczne oraz fizyczne załogi odpowiada trupioblady psycholog z hakenkreuzem, a za stolarkę obozową, niczym pogrzebany w Morii inżynier krasnolud „o brodzie jak szpadel”– „diadia Froł,” który nigdy nie sfuszerował [zrekrutowany jak reszta obsady – przymusowo]. W menu przekąsek zamiast popcornu – kluski kartoflane, obozowy stek, albo kiełbasa, czasem konina, ewentualnie skradzione prosię …
Każdorazowo przygważdża mnie pogoda ducha bohaterów literackich związanych z tematyką obozową, którzy mimo kataklizmowi nieszczęść starają się sprostać zastanej rzeczywistości. Każdorazowo nie wywołuje to w mnie innego uczucia, niż przygnębienie.
Nie byłem „przymuszany” w podstawówce do czytanie Newerlego, dlatego partyzanckie poczynania jego bohaterów, ociosane przez komunistyczną cenzurę, odebrałem jak smutną wersję przygód Franka Dolasa.
Na koniec spostrzeżenie – nie mogłem przez całą książkę pozbyć się przyrównania zachowań, do obserwacji Szczypiorskiego z „Początku”, co do natury oponentów, na pierwszy rzut oka: niemiecka i radziecka kumuluje się w jedną hitlerowską, ale gdy rozbije się to na atomy … wychodzi podobnie … „ Gdy na Zachodzie działa grzmiały, Transporty ludzi szły na Wschód (…) A tam transporty żywych ludzi , a tam obozy długiej śmierci”, bo … „tylko ofiary się nie mylą (…)” [ J. Kaczmarski, Jałta] …

Na dzikim stepie został rozbity namiot cyrkowy. Tylko szaleniec mógł wpaść na taki pomysł, bo przecież nikt przy zdrowych zmysłach nie zechce uwierzyć w takie przedsięwzięcie, a co dopiero wziąć w nim udział. Okazało się, że przedstawienie ogłupiło masy i rozprzestrzeniało się, niczym … dżuma. Mimo niepochlebnych opinii, odgrywano je, ba … modyfikowano i odtwarzano na...

Jak zawsze Newerly nie zawiódł moich oczekiwań. Bardzo ciekawe losy głównego bohatera w realiach wojennych. Świetnie się czyta. Polecam.

Jak zawsze Newerly nie zawiódł moich oczekiwań. Bardzo ciekawe losy głównego bohatera w realiach wojennych. Świetnie się czyta. Polecam.

191208 papier G3.
Niestety nie porwała mnie ta pozycja. Nie mogłem "w nią wjeść". Tylko kilka fragmentów mnie zaciekawiło - na chwilę. Jak dla mnie mało spójne. Język niezbyt obrazowy, suchy.

191208 papier G3.
Niestety nie porwała mnie ta pozycja. Nie mogłem "w nią wjeść". Tylko kilka fragmentów mnie zaciekawiło - na chwilę. Jak dla mnie mało spójne. Język niezbyt obrazowy, suchy.

Opowieść wspomnieniowa dla młodzieży bohaterm jest włodzimierz Łukicz tytułowwy chłopiec ze stepów ,który został lekam w obozie na Majdanku.

Opowieść wspomnieniowa dla młodzieży bohaterm jest włodzimierz Łukicz tytułowwy chłopiec ze stepów ,który został lekam w obozie na Majdanku.

Powieść raczej dla młodzieży, awanturnicza, przygody w stylu westernu lub płaszcza i szpady. Troszkę tendencyjnie socrealistyczna (wzorowe wychowanie bezprizornych w Rosji, zły kułak w polskiej wsi, szpiedzy i zdrajcy wrodzy klasowo itp). Fragmentami zabawny język ezopowy, bo przecież cenzura nie puściłaby wzmianki o wojnie z Sowietami, inwazji po 17 września albo że Wowka poszedł do łagrów po powrocie z niewoli.
Mimo tych uwag fajnie się to czyta, detale obyczajowe życia wsi kozackiej i obozu koncentracyjnego dowodzą znajomości rzeczy.

Powieść raczej dla młodzieży, awanturnicza, przygody w stylu westernu lub płaszcza i szpady. Troszkę tendencyjnie socrealistyczna (wzorowe wychowanie bezprizornych w Rosji, zły kułak w polskiej wsi, szpiedzy i zdrajcy wrodzy klasowo itp). Fragmentami zabawny język ezopowy, bo przecież cenzura nie puściłaby wzmianki o wojnie z Sowietami, inwazji po 17 września albo że Wowka...

Igor Newerly w książce „Chłopiec z Salskich Stepów” opisał losy przyjaciela „Ruskiego Doktora”, z którym przebywał w 1943 r. na Majdanku, aż do rozstania z nim w 1944 r. w Oświęcimiu. Kiedyś ta książka była lekturą szkolną wysławiającą Rosjan i ich bohaterstwo.
Nie ma w tej książce drastycznych opisów scen z życia obozowego. Jest za to pokazany los jednego z Rosjan, przyjaźń zrodzona w ciężkich obozowych warunkach i człowieczeństwo więźniów z którymi tak okrutnie postępowało kapo.

„Ruski Doktor” był człowiekiem małomównym, lecz bojąc się, że uwolnienia z obozu nie doczeka, opowiedział Igorowi Newerly o swoim dotychczasowym życiu. Pisarz po wyzwoleniu postanowił o tej przyjaźni napisać książkę.

Nie był pewien czy „Ruski Doktor” przeżył obóz, ponieważ rozdzielono ich w 1944 r.
Jak można przeczytać w posłowiu książki wydanej w 1973 r., „Ruski Doktor” przeżył obóz i po ukazaniu się książki, w roku 1957 doszło do spotkania obu przyjaciół. Włodzimierz Iljicz Diegtiariew, bo tak brzmiało nazwisko Doktora, był prześladowany przez Stalina za pobyt w niemieckich obozach i ta książka pomogła mu, choć częściowo oczyścić się z zarzutów.
Dodam, że w ZRSS każdy kto przeżył obóz niemiecki w czasie wojny był podejrzany, ponieważ Stalin uważał, że przeżyć mogli tylko szubrawcy, kapo, ci co zdradzili Rosję.

Pozostałe opisane osoby jak, Kiczkajło, Grzelakowa, faktycznie przewijały się w życiu przyjaciół. Były to jednak osoby o zupełnie innych nazwiskach, a akcja toczyła się w innym miejscu.

Mimo pojawiających się sugestii niezgodnych z historią, wielu przemilczeń, nie ma co o to winić autora. Książka ukazała się w czasach, gdzie cenzura decydowała o wydaniu książki, nakazywała wymazywanie fragmentów które były niezgodne z ideologią socjalistycznej władzy.
Autorowi chodziło przede wszystkim o opisanie przyjaźni jaka połączyła jego i dobrego, prawego człowieka, „Ruskiego Doktora”, w tak nieludzkich obozowych warunkach.
Chciał, aby tę obozową przyjaźń poznało szersze grono czytelników.

Igor Newerly w książce „Chłopiec z Salskich Stepów” opisał losy przyjaciela „Ruskiego Doktora”, z którym przebywał w 1943 r. na Majdanku, aż do rozstania z nim w 1944 r. w Oświęcimiu. Kiedyś ta książka była lekturą szkolną wysławiającą Rosjan i ich bohaterstwo.
Nie ma w tej książce drastycznych opisów scen z życia obozowego. Jest za to pokazany los jednego z Rosjan,...