Zgodzę się tu z Henrykiem Hausnerem bohaterem powieści "Kult", że najgorsza rzecz do wybaczenia to zdrada brata. To właśnie z bratem przeżywa się najważniejsze chwile w dzieciństwie.
Starszy brat jest dla mnie wzorem do naśladowania, zawsze obronił przed starszymi chłopakami w szkole czy też pomógł w nauce. Z bratem zawsze mogłem o wszystkim porozmawiać. Znał moje słabości, lęki ale także marzenia i sekrety. Zawsze wspierał gdy zabrakło ojca. Wychowywałem się z nim przez około 20 lat. Dlatego bardzo trudne było mi wybaczyć gdyby brat się wypiął na mnie, opowiadał na mój temat kłamstwa, donosił na mnie policji czy zdradzał mnie z bliską mi osobą. Są to rzeczy trudne do wybaczenia obcym osobom, a niemożliwe do wybaczenia rodzonemu bratu.
To właśnie zdrada rodziny wyrządza nam najgorszą krzywdę. Rana z czasem zagoi się, lecz blizna pozostanie z nami do śmierci. Zawsze będziemy o niej pamiętać, ponieważ ten co nas zdradził zawsze będzie blisko nas.

Zgodzę się tu z Henrykiem Hausnerem bohaterem powieści "Kult", że najgorsza rzecz do wybaczenia to zdrada brata. To właśnie z bratem przeżywa się najważniejsze chwile w dzieciństwie.
Starszy brat jest dla mnie wzorem do naśladowania, zawsze obronił przed starszymi chłopakami w szkole czy też pomógł w nauce. Z bratem zawsze mogłem o wszystkim porozmawiać. Znał moje...

Kobiety są tak socjalizowane, że dla olbrzymiej większości "MIŁOŚĆ" to najwyższa wartość. Fakt, że w mojej hierarchii wartości miłość jest niżej niż poczucie własnej wartości zakoczył mocno mego byłego partnera. Otwarcie rozmawialiśmy o tym, czego oczekujemy i czego żadne z nas nie zniesie, więc skąd to zdziwienie, kiedy faktycznie postąpiłam tak, jak uprzedzałam? Sprawa niby drobna: jestem bałaganiarą, on był porządnicki. Powiedziałam z góry, że nie sprzątam (do pewnego momentu). Jak jemu przeszkadza wcześniej - on ogarnia. Proste? No niby proste. I tu nagle przy jednej drugie imprezie, trzecim czwartym wyjściu ze znajomymi i piątej czy dziesiątej kolacji - mała szpileczka. Że wszystko super, ale porządki to tylko na jego głowie, a bez niego bym brudem zarosła. Przeprowadziłam rozmów mnóstwo, ale jakoś nie na długo pomagało tłumaczenie, że ja kpin z kolorem ułożonych skarpetek nie robię, i tego samego chcę dla siebie. Że dla mnie to sprawa prywatna, a ciągłe powracanie publiczne do tematu, o którym "wiedziały gały co brały" było irytujące... Trochę przerwy, a potem – znowu. Wszystko niby żarcikiem, a jakoś nieśmiesznie. W końcu się rozstaliśmy. Brzmi prawie komicznie, że o porządki - ale tak naprawdę nie o porządki, tylko o to, że każde z nas inaczej rozumiało jak okazywać drugiemu szacunek. I szczerze mówiąc wszystkim życzę, żeby ich miłość naruszeń pewnych elementarnych zasad nie wybaczała. Na początku boli, ale potem jest jakoś... zdrowiej,

Kobiety są tak socjalizowane, że dla olbrzymiej większości "MIŁOŚĆ" to najwyższa wartość. Fakt, że w mojej hierarchii wartości miłość jest niżej niż poczucie własnej wartości zakoczył mocno mego byłego partnera. Otwarcie rozmawialiśmy o tym, czego oczekujemy i czego żadne z nas nie zniesie, więc skąd to zdziwienie, kiedy faktycznie postąpiłam tak, jak uprzedzałam? Sprawa...

Myślę, że byłabym w stanie wybaczyć wszystko. To w sumie pomaga głównie osobie, która ofiaruje przebaczenie - czyli mnie. Pozwala mi to zamknąć sprawy, pogodzić się z losem wydarzeń i daje mi spokój ducha.
To, że staram się przebaczyć wszystkie krzywdy i zdrady nie oznacza, że zapominam! O nie! To dla mnie lekcja na przyszłość. Czasami dzięki niej uda mi się patrzeć na sprawy bardziej obiektywnie, czasem uratuję przez to sytuacje, a czasami dzięki temu nie jestem osobą, która musi o przebaczenie prosić. Staram się pracować nad sobą. Trzymam się zasady mówiącej - chcesz zmienić świat - najpierw zmień siebie. Ucząc się wybaczać wiele zyskuje. Gdybym popełniła błąd, skrzywdziła kogoś - chciałabym uzyskać przebaczenie - więc je daje. Czasem natomiast ktoś rani nas specjalnie - wtedy przebaczam, by nie truć się jadem (i trochę na złość tej osobie :) ).
Jeśli nie przebaczysz - nosisz w sobie nienawiść, a ona zawsze odwraca się przeciwko tobie.
KOCHAM INNYCH - więc mogę kochać siebie.
PRZEBACZAM INNYM - więc mogę wybaczyć sobie!

Myślę, że byłabym w stanie wybaczyć wszystko. To w sumie pomaga głównie osobie, która ofiaruje przebaczenie - czyli mnie. Pozwala mi to zamknąć sprawy, pogodzić się z losem wydarzeń i daje mi spokój ducha.
To, że staram się przebaczyć wszystkie krzywdy i zdrady nie oznacza, że zapominam! O nie! To dla mnie lekcja na przyszłość. Czasami dzięki niej uda mi się patrzeć na...

Nie wybaczyłabym pozostawienia mnie w samotności, przez bliską i zaufaną mi osobę. Czy to z rodziny, czy to najlepszą przyjaciółkę/przyjaciela. Nie potrafiłabym znieść myśli o tym, że zostawiłaby mnie i sama zadecydowała o odejściu nagle, bez słowa, bez wyjaśnienia. Mam na myśli jakieś "skrajne" odejście.

Nie wybaczyłabym pozostawienia mnie w samotności, przez bliską i zaufaną mi osobę. Czy to z rodziny, czy to najlepszą przyjaciółkę/przyjaciela. Nie potrafiłabym znieść myśli o tym, że zostawiłaby mnie i sama zadecydowała o odejściu nagle, bez słowa, bez wyjaśnienia. Mam na myśli jakieś "skrajne" odejście.

Nie byłabym w stanie wybaczyć osobie, która zrobiłabym krzywdę mojemu dziecku. Nie i koniec. Niewinne istoty powinny być zawsze otoczone szczególną troską. Serce się kroi, gdy w mediach pojawiają się informacje o tym jak niania znęca się nad maluchami, którymi miała się opiekować. Jak słyszę, że panie w żłobku biją dzieci czuje jak wewnątrz mnie coś się gotuje i wiem, że gdyby dotknęło to mojej latorośli wypełniłaby mnie nienawiść do nich. Jestem w stanie wybaczyć, gdy ktoś mnie skrzywdzi, zdradzi, obgada, ale jak lwica będę za wszelką cenę bronić swojego potomstwa.

Nie byłabym w stanie wybaczyć osobie, która zrobiłabym krzywdę mojemu dziecku. Nie i koniec. Niewinne istoty powinny być zawsze otoczone szczególną troską. Serce się kroi, gdy w mediach pojawiają się informacje o tym jak niania znęca się nad maluchami, którymi miała się opiekować. Jak słyszę, że panie w żłobku biją dzieci czuje jak wewnątrz mnie coś się gotuje i wiem, że...

Oszustwo , chciwość , zawiść , zdrada lecz nie fizyczna a ta mentalna . Niewypowiedziana ależ wykonana z premedytacją . Komu można przebaczyć a komu nie ? Kierownikowi w pracy , sąsiadowi a może przyjaciółce ? Mój osąd jest jednoznaczny wszystkim można przebaczyć lub być obojętny na grzechy popełnione w naszym kierunku . I jest jeszcze Rodzina ... tutaj jest trudniej lub jest to niewykonalne . Dlaczego ? Ponieważ , reszta ludzi w naszym otoczeniu jest na chwilę lub dłuższą chwilę ale mają tylko kawałek miejsca w naszym świecie ale Rodzina ma być na Zawsze czy to z Mężem , Mamą czy Bratem chcemy być Wieczni .
Tylko Najbliższa Kochająca się Rodzina może wyrządzić sobie największą krzywdę której później nie zapomnimy a co ważniejsze nie będziemy w stanie jej wybaczyć .
Czego nie mógłbym wybaczyć ? Bólu który zadały Ukochane mi osoby .

Oszustwo , chciwość , zawiść , zdrada lecz nie fizyczna a ta mentalna . Niewypowiedziana ależ wykonana z premedytacją . Komu można przebaczyć a komu nie ? Kierownikowi w pracy , sąsiadowi a może przyjaciółce ? Mój osąd jest jednoznaczny wszystkim można przebaczyć lub być obojętny na grzechy popełnione w naszym kierunku . I jest jeszcze Rodzina ... tutaj jest trudniej lub...

Jest coś, czego nie mogę wybaczyć. Coś czego nie mogę zmienić, ani naprawić. Coś, co dla mnie jest wciąż sączącą się raną, która odnawia się przy każdej zmianie opatrunku.

Najtrudniej jest wybaczyć samej sobie.

Najtrudniej jest kiedy niewybaczalne pozostaje niewybaczone bo kogoś już nie ma...

Zostałam ja i niewybaczone.

Jest coś, czego nie mogę wybaczyć. Coś czego nie mogę zmienić, ani naprawić. Coś, co dla mnie jest wciąż sączącą się raną, która odnawia się przy każdej zmianie opatrunku.

Najtrudniej jest wybaczyć samej sobie.

Najtrudniej jest kiedy niewybaczalne pozostaje niewybaczone bo kogoś już nie ma...

Zostałam ja i niewybaczone.

Kobiety wybaczają, bo to przecież delikatne istoty o złotym sercu. Zdrada, kłamstwo, oszustwo – nie ma problemu, ja kobieta wybaczę wszystko. Z uśmiechem, błyskiem w oku, jeszcze na odchodne dobrym słowem obdaruję. Jestem przecież niewiastą, niewinną, czułą i dobrą i nie wypada mi ze złością obnosić się długo. Jestem jak delikatny kwiat i każdy facet, co mi serce skradł, zasługuje na me wybaczenie, współczucie i utulenie.
Jednak nadejdzie taki dzień, gdy zemsty przyjdzie czas. Ja wybaczyłam, lecz nie zapomniałam, co mi zrobił ten cały męski świat. Po kolei, po cichutku, będę likwidować złe wspomnienia, które w serce uwierają i o sobie zapominać nie dają.
Nie bójcie się moi drodzy, zabijać nie będę. Ci, co zasłużyli na wybaczenie, muszą dostać zasłużoną mękę. Powoli, tak by cierpieli, z zaskoczenia, by się zdziwili. Po latach dam o sobie znać, by zrujnować im cały świat. Niech poczują moją troskę i życzliwość, bo będę wolno ranić ich. Jak pająk jad swój wpuszczę i owinę wokół palca, jak boa zgniotę każdego padalca. Pamiętajcie moi drodzy, kobieta wybacza, bo jest zakochana. Miłość jednak mija, a wtedy kobieta jest jak żmija. Oglądaj się więc co dzień za siebie, bo nigdy nie wiesz, kiedy słodka zemsta przyjdzie po ciebie.

Kobiety wybaczają, bo to przecież delikatne istoty o złotym sercu. Zdrada, kłamstwo, oszustwo – nie ma problemu, ja kobieta wybaczę wszystko. Z uśmiechem, błyskiem w oku, jeszcze na odchodne dobrym słowem obdaruję. Jestem przecież niewiastą, niewinną, czułą i dobrą i nie wypada mi ze złością obnosić się długo. Jestem jak delikatny kwiat i każdy facet, co mi serce skradł,...

NIGDY WAM NIE WYBACZĘ, JEŚLI NIE WYGRAM TEGO KONKURSU.

NIGDY WAM NIE WYBACZĘ, JEŚLI NIE WYGRAM TEGO KONKURSU.