Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem opętany przez wiecznie nienasycone demony dotyku.

Kohoutek poznał kobiety, które szły z nim, ponieważ były od lat nieszczęśliwie zakochane, w związku z czym od lat chodziły z każdym.

Leczę się, kochany Kohoutku, gorzałką i aspiryną, przy czym nie będę przed tobą ukrywał: aspiryny zapominam niekiedy zażyć.

W restauracji zawsze bardziej mnie interesowała kelnerka, niż danie, które przynosiła. Nie na szklankę piwa wstępowałem do baru, ale by na barmankę pogapić się przez kwadrans.

Zapach jabłek miał w sobie intensywność jesiennego gromu.

Weterynarz-astronom krowiej dupy.

Moja aktualna kobieta (…) twierdzi, że wszystkie kobiety, z którymi byłem, zastępowały mi moje nienapisane powieści. Ale to brednia (…). Mnie nawet czytanie książek nudzi, nie mówiąc o pisaniu.

Wiosna na Śląsku Cieszyńskim ma w sobie raptowność reformacji.

...dotykał jej i działo się z nim to, co działo się z nim zawsze, gdy jej dotykał. Kohoutek redukował się wtedy do własnych dłoni...

Zapach jabłek miał w sobie intensywność jesiennego gromu.

Cmentarz jest dobrym i spokojnym miejscem, a miłość i śmierć blisko siebie stoją.

Szli środkiem listopadowej nocy. Szli szerokim traktem wiodącym przez środek ziemi cieszyńskiej. Szli środkiem świata.

(…)kto tonie w kieliszku, dla tego czas przestaje istnieć.

Bo trzeba nam wiedzieć, że czapka czekisty okrywa zarówno zalety, jak i przywary naszego dzielnego narodu. I gdy za niecałe 40 lat czapka czekisty zostanie z nas zdjęta, (…) nie tylko nasze wielkie zalety, ale i nasze kolosalne przywary ujrzą światło dzienne.

Nie ma co ukrywać, niełatwe czasy nas czekają, niełatwe ale obaj dobrze wiemy, że łatwych czasów nie ma w ogóle. Bywają co najwyższej miłe chwile, jak ta szara godzina, oby trwała wiecznie.

Godzę się na trywialną opinię (…): jestem zwykłym rozpustnikiem, najzwyklejszym w świecie cudzołożnikiem, Casanovą spod ciemnej gwiazdy, donżuanem od siedmiu boleści.

Być może wszystko wynika z faktu, że nie jeżdżę samochodem, nie prowadzę motorówki, nie używam komputera i jedynym bardziej skomplikowanym urządzeniem, na którym się znam, jest kobieta.

Dlaczego, choć wiem, że kłamię, wyobrażam sobie, że mówię prawdę, i tę rzekomą prawdę wyobrażam sobie tak intensywnie, że w końcu myślę, że to naprawdę prawda?

Ja jestem powodem wszystkich twoich nieszczęść, a ty jesteś pierwszą przyczyną wszystkich moich nieszczęść – powiedziała do Kohoutka jego przystojna żona.

Widzicie go! Pijaka upadłego! Podnosi kieliszek! Czy on o czas pyta? Dzień minął - jemu się wydaje, że minęła sekunda. Miesiąc minął - jemu się wydaje, że minęła minuta. Rok minął - on sądzi, że przeszła godzina. Czas się go nie ima. Nie, czas go druzgocze! Wszakże minęło, jego zdaniem, parę godzin zaledwie, a przecież to połowa jego życia przeszła.