Życie nie oferowało niczego więcej poza czekaniem na bezwzględnie zbliżającą się przyszłość.

Strach miał swój smak, zapach, a nawet kolor. (...) Strach miał również swój dotyk.

Nie da się zagłuszyć własnych myśli,co najwyżej można je upić.Poplątane nie są już tak grożne.

Co musi strzelić do łba zgrabnej, pociągającej dziewczynie, żeby odciąć się od uciech życia? To nie mogła być kwestia wyboru. W zdecydowanej większości winne musiało być wychowanie i umyślne,psychologiczne dewocenie od chwili urodzenia. Religijny gwałt regularnie dokonywany na kształtującym się umyśle.

Zycie nie ma perspektyw. Perspektywą życia jest śmierć.

Wewnętrzne dialogi nigdy nie prowadzą do niczego konstruktywnego.

Każdego można skrzywdzić. I każdy może skrzywdzić nas. Wystarczy się przywiązać, zaprzyjaźnić lub nie daj Boże zakochać, a potem niech los zrobi swoje.