Jesteśmy społecznością, która kocha książki

My, kobiety, uchodzimy z życiem z katastrof uczuciowych i idziemy dalej, jakoś sobie radzimy. Jedynie bohaterki filmowe do końca życia pozostają zafiksowane na jedną miłość. W prawdziwym życiu albo przezwyciężasz takie nieodwzajemnione uczucie, albo w najgorszym razie odsuwasz je na bok i żyjesz własnym życiem.

Nigdy nie byłam w stanie zrozumieć ludzi, którzy twierdzą, że istnieje jedynie obecna chwila i że należy się nią cieszyć, nie myśląc o dniu wczorajszym ani o jutrze. Jak gdyby przeszłość i przyszłość nie determinowały teraźniejszości.

Jeśli ludzie potrafią zmienić swoje życie w wieku sześćdziesięciu czy siedemdziesięciu lat, czyżbyś ty nie mogła tego zrobić w wieku lat trzydziestu? Oczywiście, że możesz. I koniec, i bomba, kto się poddał, ten trąba, a ty alleluja i do przodu!

Bo to właśnie jest miłość, czyż nie? Być gotowym wszystko zostawić - nawet gdyby rozsądek i logika podpowiadały, że to niedobry pomysł - i iść za ukochanym, bo wszystko jest lepsze, niż choćby przypuszczenie, że można by go utracić.