Antoni Mierzejewski

Jest to typowa praca historyczna starej daty, jak to na własny użytek określam. To znaczy, że nie można jej zarzucić braku profesjonalizmu, że jest w niej dużo informacji, ale brakuje troski o czytelnika – amatora. Tekst co prawda nie jest napisany jakimś wybitnie naukowym językiem, jest dość łatwo przyswajalny, ale mnogość pojawiających się nazw władców, ludów i krain geograficznych (nie występujących już na współczesnych mapach),wprowadza niezły mętlik w trakcie lektury. I w finale wiele fragmentów tekstu czyta się bez większej refleksji, łykając informacje o kolejnych władcach i ich dokonaniach, ale bez skupienia ani możliwości poukładania sobie tej wiedzy w głowie. Z drugiej strony jest to opracowanie bardzo przydatne dla kogoś, kto szuka punktu wyjścia w zagadnieniach dotyczących piśmiennictwa rejonu Międzyrzecza. Autor dzieli bowiem swoją pracę na trzy części, kolejno omawiając w nich zagadnienia związane z odkryciami archeologicznymi, dziejami cywilizacji mezopotamskiej (ogólnie mówiąc) oraz dzieje piśmiennictwa – z jego ewolucją oraz wieloma przykładami przetłumaczonych tekstów. Ale wszystko to opisane jest w dość ogólnikowy sposób, jakby starał się on zawrzeć maksimum wiedzy na ograniczonej przestrzeni książki. Mocno odczuwa się brak przypisów, ułatwiających się poruszanie w tym gąszczu nazewnictwa. Dlatego cała praca może służyć zaledwie jako pewien wstęp do dalszego badania tematu, do poszerzania podstawowej i ogólnej wiedzy, którą zaprezentował tu autor.