cytaty z książek autora "Maciej Biskup OP"
Światło Taboru to zapowiedź eschatologicznego odpoczynku szabatu, który zaczął się wraz ze zmartwychwstaniem. Tak, w świetle oblicza Chrystusa można odpocząć od pokus, a zwłaszcza od tej najbardziej diabelskiej i przerażającej, a ukrytej w rozpaczy, że Bóg może zostawić człowieka.
Rozmawianie jest dużo trudniejszą formą komunikacji niż przemawianie.
(Cytat za: wywiad KAI z bp. Adrianem Galbasem SAC).
Aby człowiek mógł się rozwijać, potrzebuje sytuacji kryzysowych.
Pustynia rozumiana jako czas pokusy i próby jest integralnym elementem życia duchowego.
Chrześcijanin wie, dokąd zmierza, i to ukierunkowanie jest jego światłem. Nie wie jednak, jak wypadnie mu iść. I to jest jego doświadczenie ciemności.
W religii, aby być posłusznym, wpierw trzeba stać się człowiekiem wolnym o wyraźnej świadomości sumienia, by opierając się na nim, kierować swoim rozwojem.
W niewoli człowiek się nie rozwija, bo do prawidłowego rozwoju potrzebna jest świadomość bycia przyjętym i kochanym, ale nie w sposób zawłaszczający czy infantylizujący, lecz z poszanowaniem wolności i przestrzeni dla własnego wyboru.
Można zatem powiedzieć, że nawrócić musi się nie tylko osoba, która skrzywdziła, ale również ta, która została skrzywdzona. Musi ona nawrócić się ze swojego żalu. Żal może być pewnego rodzaju "miejscem zamieszkania", którego nie chce się opuścić. (...) Żal, nie jako uczucie, ale jako wybór, może stać się wygodnym sposobem funkcjonowania w życiu, prowadzącym do nieustannego usprawiedliwiania siebie kosztem innych.
Prawda o "zstąpieniu do piekieł", którą wyznajemy w Credo, odsłania się wraz z samym faktem wcielenia. Jezus schodzi do otchłani ludzkiego grzechu, co szczególnie wybrzmiewa w solidarnym geście zejścia do wód Jordanu, obmywających grzeszników.
Tylko wówczas, gdy odważymy się usłyszeć, zobaczyć i mówić o tym, co dramatyczne w Kościele, będziemy w stanie także usłyszeć wyzwalające słowo o niepowtarzalnym ukochaniu przez Boga.
Ukrzyżowany [Jezus] jest najczystszym objawieniem Prawdy, która nie zamierza nikogo zawłaszczyć.
[Jezus] Swoim uczniom nigdy nie nakaże iść jakąkolwiek drogą, której sam by nie przeszedł.
Arcybiskup Grzegorz Ryś w homiliach bardzo często podkreśla, że to Słowo Boże czyta nas.
Nie potrafię zawołać "Pan mój i Bóg mój", dopóki nie ujrzę rany zadanej sercu. Jeśli słowo "credere" (wierzyć) wywodzi się od "cor dare" (dać serce), to muszę wyznać, że moje serce i moja wiara należą wyłącznie do Boga, który może ukazać swoje rany.
(cytat za: Tomáš Halík, Dotknij ran. Duchowość nieobojętności.).
Prawda wypowiedziana o sobie jest zawsze czymś wielkim, niezależnie od tego, czy jest to prawda o ludzkiej cnocie czy winie. Kto się przyznaje, ten wchodzi pod opiekę prawdy. Prawda chroni lepiej od wszelkiej kryjówki.
(cytat za: ks. Tischner "Ludzie z kryjówek").
Piękno trynitarne jest otwartym polem do poznania. Jest ono, jak same osoby, pięknem relacji. Jest to synteza jedności i różnorodności. W muzycznej harmonii piękno każdej nuty wypływa z relacji, jakie tworzy z innymi.
(cytat za: Raniero Cantalamessa "Kontemplując Trójcę").
Można sobie "skroić" pustynię i ascezę na swoją miarę, ale najtrudniejszą pustynią jest tą, która przychodzi niewyreżyserowana, nieprzewidziana.
Kana to szkoła słuchania Słowa. Ma ono trzy cechy. Pierwsza z nich to kontemplacja, czyli "słyszę". Druga to współczucie, czyli "widzę". Trzecia zaś to miłosierdzie, czyli "mówię". Maryja potrafi połączyć weselną zabawę z wewnętrzną uważnością na Słowo.
Człowiek zbyt silny nie może otworzyć się na miłość, zamyka się w swojej sile jak w twierdzy. Nie potrafi się poddać." - pisała w swym pamiętniku Anna Kamieńska, poetka i świecka dominikanka.
...miejscem teologicznym Bożej czułości są nasze rany.
(Cytat za: papież Franciszek, homilia w Domu św. Marty), 14.XII.2017.).
Ten Duch jest Duchem Miłości, więc na trzykrotne "poznanie" własnego grzechu przez Piotra, w którym zaparł się Chrystusa, ma On dla niego w zanadrzu ("miłość cierpliwa jest") trzykrotne wyznanie miłości. Lekarstwem na grzech jest pytanie o miłość.