Na motywach baśni autorstwa Charles’a Perraulta, który opublikował ją w zbiorze "Bajki Babci Gąski" w 1697 roku oraz "Baśń o śpiącej królewnie" autorstwa braci Grimm, którzy spisali przekazywaną ustnie wersję opowieści literackiej pierwotnie opublikowanej przez Perraulta. Opublikowali ją w swoim zbiorze Baśni w 1812 roku.
W pewnym królestwie urodziła się długo wyczekiwana córka. Chrzciny były uroczyste. Król zaprosił, jako matki chrzestne wróżeki, które obdarowały królewnę licznymi darami, takimi jak uroda, mądrość, poczucie humoru. W trakcie przyjęcia nieoczekiwanie zjawiła się ostatnia wróżka, która przez zapomnienie nie została zaproszona i była bardzo zła z tego powodu. Kiedy przyszła jej kolej na wręczanie darów – oświadczyła, że dary innych wróżek będą królewnie służyć tylko szesnaście lat, gdyż w dniu szesnastych urodzin królewna ukłuje się wrzecionem i umrze. Jedna z pozostałych wróżek, oświadczyła królowi, że choć nie może cofnąć klątwy swojej siostry, może ją nieco złagodzić.
Królewna nie umrze, ale zaśnie na sto lat. Po tym okresie obudzi ją ze snu piękny książę. Wkrótce potem wróżki odeszły.