Antonio był mocno zdziwiony, kiedy z uśmiechem otworzyłem mu drzwi mieszkania i zaprosiłem do go środka. Chwilę później na jego twarzy zagościł wyraz szoku, gdy łamaną angielszczyzną zaproponowałem mu sprzedaż stołu. Oczy Hiszpana zabłysły, a w jego dłoni natychmiast pojawił się plik banknotów. Przeliczył żądane przeze mnie dziesięć tysięcy złotych na euro, a wręczając mi ów kwotę powiedział coś co musiało znaczyć po polsku:
„Dziękuje, reszty nie trzeba”
Szczęśliwy Antonio wraz ze stołem opuścił moje mieszkanie, jak i moje życie raz na zawsze. Usiadłem na kanapie i przeliczyłem forsę.
„Dziwny jest ten świat, oj dziwny...” – powiedziałem na głos.
Jeszcze wczoraj byłem gotów wybić temu Banderasowi te jego krzywe zęby, urwać wąsy, lub nawet... W obronie tego stołu mogłem zabić każdego, kto próbowałby mi go odebrać.
Przeżyłem dwa szalone tygodnie, próbując rozszyfrować tajemnice wypisane na tym stoliku. Czas podzielony na siedzenie w Internecie i bieganie po bibliotekach, a wszystko przeplatane natrętnymi wizytami tego Hiszpana.
Mebel wręcz emanował magią.
Odpowiedź na największe zagadki Świata, była tuż tuż. Brakowało mi jedynie klucza, który wszystko rozszyfruje.
To stało się, gdy jadłem śniadanie. Upuściłem kromkę chleba pod stolik, a ta nie spadła masłem na dół! Cud! Chwilę później znalazłem się na czworakach i spojrzałem do góry... a on tam był! Znak, którego szukałem! Mocno zatarty, ale pod takim kątem widoczny...
Wszystkie tajemnice prysły, łącznie z tą dlaczego ten stolik tak pasował do mojego mieszkania...
W pozycji czworonoga wpatrywałem się w napis „IKEA”.

Antonio był mocno zdziwiony, kiedy z uśmiechem otworzyłem mu drzwi mieszkania i zaprosiłem do go środka. Chwilę później na jego twarzy zagościł wyraz szoku, gdy łamaną angielszczyzną zaproponowałem mu sprzedaż stołu. Oczy Hiszpana zabłysły, a w jego dłoni natychmiast pojawił się plik banknotów. Przeliczył żądane przeze mnie dziesięć tysięcy złotych na euro, a wręczając mi...

Jako miłośniczka przygód i tajemnic zaproponowałabym mu spółkę.Razem szukalibyśmy skarbów i wartościowych staroci.

Jako miłośniczka przygód i tajemnic zaproponowałabym mu spółkę.Razem szukalibyśmy skarbów i wartościowych staroci.

Wcale nie starałabym się go przechytrzyć. Wystarczyłoby nająć dwóch napakowanych, łysych Sebków żeby go odwiedzili i trochę nastraszyli. Jestem pewna, że by mnie już nie niepokoił ;D

Wcale nie starałabym się go przechytrzyć. Wystarczyłoby nająć dwóch napakowanych, łysych Sebków żeby go odwiedzili i trochę nastraszyli. Jestem pewna, że by mnie już nie niepokoił ;D

Idę do najlepszego stolarza by zrobił duplikat stołu,oczywiście jakąś pulę mu odpalam i mam kłopot z głowy,Hiszpan może sobie kraść :-)

Idę do najlepszego stolarza by zrobił duplikat stołu,oczywiście jakąś pulę mu odpalam i mam kłopot z głowy,Hiszpan może sobie kraść :-)

W półmroku podeszła do okna z filiżanką kawy w dłoni. Zobaczyła męszczyznę stojącego po drugiej stronie ulicy. Było ciemno ale w blasku latarni poznała go. Widywała go często na ulicy, czasem chodził jakby czegoś szukał. Uśmiechnęła się, nazywała go w duchu Hiszpanem, wysoki, szczupły, opalony z czarna czupryną. Było już późno, dopiła resztę kawy a przechodząc ręką musnęła swój nowy nabytek i powiedziała - piękny jesteś. Jej mieszkanie przypominało sklep ze starociami. Lubiła stare meble, które miały to coś w sobie, dusze. Nad każdym zakupem długo się zastanawiała ale ostatnim razem było inaczej. Poszła wprost do tego stołu jak zahipnotyzowana. Dla właściciela nie miał on żadnej wartości, chciał się go pozbyć bo jak sam mówił wiąże się z nim jakaś klątwa. Tak rzeczywiście już w mieszkaniu okazało się, że nawet nie ma go gdzie postawić, musiała trochę przemeblować. I zaczęły się, głuche telefony nawet w nocy, udaremnione włamanie.Ale to przecież nie klątwa. Zbieg okoliczności. Lipcowa noc była bardzo gorąca. Lekki wiatr poruszał firanką. Usłyszała głośny łomot w salonie. Zapala światło. Na podłodze leży ciało mężczyzny. Poznaje, to on Hiszpan. Wszedł przez otwarte okno i przeciskając się przez mieszkanie spadł mu na głowę alabastrowy aniołek. Żył ale kilka lat spędzi za kratkami. To była klątwa ale spadła na niego, no może aniołek, który stał na właściwym miejscu.

W półmroku podeszła do okna z filiżanką kawy w dłoni. Zobaczyła męszczyznę stojącego po drugiej stronie ulicy. Było ciemno ale w blasku latarni poznała go. Widywała go często na ulicy, czasem chodził jakby czegoś szukał. Uśmiechnęła się, nazywała go w duchu Hiszpanem, wysoki, szczupły, opalony z czarna czupryną. Było już późno, dopiła resztę kawy a przechodząc ręką musnęła...

Poszedłbym do lasu,pozbierałbym leżące drzewo,albo kupiłbym legalnie drewno.Potem wyrzeźbiłbym identyczny stół.Oczywiście ozdobiłbym go tak samo,jak prawdziwy.I podmieniłbym oba stoliki.Dla lepszego efektu,gdy cwany Hiszpan ukradłby stół,krzyczałbym złodziej,łapać złodzieja...

Poszedłbym do lasu,pozbierałbym leżące drzewo,albo kupiłbym legalnie drewno.Potem wyrzeźbiłbym identyczny stół.Oczywiście ozdobiłbym go tak samo,jak prawdziwy.I podmieniłbym oba stoliki.Dla lepszego efektu,gdy cwany Hiszpan ukradłby stół,krzyczałbym złodziej,łapać złodzieja...

Zapytałabym Hiszpana dlaczego,tak się interesuje tym stołem.Jeżeli odpowiedź byłaby ciekawa(np:stół okazałby się zabytkiem,wartym fortunę),a Hiszpan młody i przystojny zaproponowałabym mu małżeństwo.Wtedy razem pomyślelibyśmy co dalej robić ze stołem.

Zapytałabym Hiszpana dlaczego,tak się interesuje tym stołem.Jeżeli odpowiedź byłaby ciekawa(np:stół okazałby się zabytkiem,wartym fortunę),a Hiszpan młody i przystojny zaproponowałabym mu małżeństwo.Wtedy razem pomyślelibyśmy co dalej robić ze stołem.

Sprzedawca nawet nie wiedział jak wartościowy miał mebel. Ja jednak na tym tylko skorzystałam. Martwi mnie tylko fakt, że ten Hiszpan cały czas się wokół kręci. Najlepiej byłoby dać mu taką nauczkę, żeby już więcej nie odważył się nawet spojrzeć na okolicę mojego osiedla. Kiedy tylko chciałby wejść na moją posesję, mój pies od razu odpowiednio by go potraktował. Gdyby jakimś cudem jednak złodziej zostawiłby go za sobą i zamierzał wejść do środka, przykleiłby się do wycieraczki przymocowanej do ganku. Wtedy zdjąłby buty i otworzył drzwi uruchamiając alarm,który jest tak podłączony,że zamykają się automatycznie wszelki drzwi i uruchamiana jest syrena. Obcokrajowiec zapewne jeszcze by się nie poddał. Wszedłby na górę,gdzie znajduje się stół, lecz tam poslizgnąłby się i spadł. Pewnie dałby za wygraną i wrócił do domu,aby wymyślić inny plan. Chwyciłby za klamkę,a tam czekałaby na niego policja,którą zawiadomiliby sąsiedzi po usłyszanych głosach w moim domu.

Sprzedawca nawet nie wiedział jak wartościowy miał mebel. Ja jednak na tym tylko skorzystałam. Martwi mnie tylko fakt, że ten Hiszpan cały czas się wokół kręci. Najlepiej byłoby dać mu taką nauczkę, żeby już więcej nie odważył się nawet spojrzeć na okolicę mojego osiedla. Kiedy tylko chciałby wejść na moją posesję, mój pies od razu odpowiednio by go potraktował. Gdyby...

No tak stół jak stół, co prawda trochę stary, trochę inny, ale nadal stół. Dla mnie idealny, doskonale współgra ze starymi belkami poddasza w moim mieszkaniu. Gdyby nie ten Hiszpan, który za wszelką cenę chce go zdobyć, nawet bym nie podejrzewała, że wraz z tym stołem kryje się jakaś tajemnica. Niestety jeszcze nie wiem jaka, ale zanim odkryję tę zagadkę muszę się jakoś pozbyć tego natręta. A gdyby tak zaaranżować jego zniszczenie? Może jakiś pożar? Hmmm... plan jest taki: U zaprzyjaźnionego stolarza stworzę replikę stołu, nie musi być to wierna kopia, bo przecież i tak spłonie, Blat trzeba by nasączyć jakąś łatwopalną nie wyczuwalną substancją. Wydam małą kolację ze świecami dla znajomych, oczywiście dla takich, którzy zawsze mają coś do opowiedzenia na mieście. Podczas kolacji wystarczy nie chcący przewrócić świece, najlepiej w takim momencie kiedy wszyscy będą zajęci czymś innym. Zanim ktoś zareaguje wszystko powinno pięknie płonąć. Oczywiście ktoś ze znajomych pewnie zadzwoni po straż, więc zaraz cała okolica będzie wiedziała, że coś się dzieje. Ja w tym czasie w odpowiednim momencie odnajduję gaśnicę i ugaszam pożar, zanim przeniesie się na resztę domu. Zgliszcza stołu lądują na pobliskim śmietniku, cała okolica huczy od plotek o spalonym stole i sprawa załatwiona. Wystarczy wysprzątać i wywietrzyć mieszkanie i można wyciągnąć skrzętnie ukryty oryginał, zagłębiając się w jego tajemnice.

No tak stół jak stół, co prawda trochę stary, trochę inny, ale nadal stół. Dla mnie idealny, doskonale współgra ze starymi belkami poddasza w moim mieszkaniu. Gdyby nie ten Hiszpan, który za wszelką cenę chce go zdobyć, nawet bym nie podejrzewała, że wraz z tym stołem kryje się jakaś tajemnica. Niestety jeszcze nie wiem jaka, ale zanim odkryję tę zagadkę muszę się jakoś...