Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Jak prowadzić dom, kiedy toniesz” jest bardzo krótkim poradnikiem o tym, jak radzić sobie z zadaniami domowymi w sytuacji, w której jesteśmy przytłoczeni innymi obowiązkami, opieką nad rodziną, pracą czy różnymi problemami. Pisząc o krótkim poradniku nie mam jednak na myśli samej długości książki, ale przede wszystkim mało pożytecznej treści, jaką autorka przekazuje. Ilość przydatnych rad dotyczących sprzątania, organizacji czasu, planowania jest niewielka, co więcej – te same rady można znaleźć w pierwszym lepszym materiale na YouTube czy Instagramie dot. organizacji czasu i przestrzeni domowej.
Książka podejmuje jeszcze jeden ważny temat, jakim jest radzenie sobie z codziennymi obowiązkami w obliczu depresji. Również w tym przypadku mam pewne zastrzeżenia, gdyż sposób, w jaki KC Davis przedstawia depresję jest moim zdaniem zanadto uproszczony i zaryzykuję stwierdzeniem, że ta książka może bardziej zaszkodzić niż pomóc osobom z depresją.
Nie jest to ani dobry poradnik o sprzątaniu, ani tym bardziej odpowiednia książka nt. radzenia sobie z depresją. Na plus oceniam te kilka porad, które dla osób faktycznie niemających pojęcia „jak ogarnąć swój dom i życie” może nieco na początek pomóc w opanowaniu chaosu. Prosty język książki może być też dla wielu osób atutem, choć – i tu jednak znowu trochę się przyczepię – nieustannie powtarzane sformułowanie „moralny neutralnie” (tł. Kamila Slawinisky) jako wyjaśnienie chyba na wszystko bardzo irytuje.

„Jak prowadzić dom, kiedy toniesz” jest bardzo krótkim poradnikiem o tym, jak radzić sobie z zadaniami domowymi w sytuacji, w której jesteśmy przytłoczeni innymi obowiązkami, opieką nad rodziną, pracą czy różnymi problemami. Pisząc o krótkim poradniku nie mam jednak na myśli samej długości książki, ale przede wszystkim mało pożytecznej treści, jaką autorka przekazuje. Ilość...

Jedna ze słabszych - o ile nie najsłabsza - część. Bardzo dużo rozpoczętych wątków, z czego autorka skupia więcej uwagi na te, które niekoniecznie są związane z głównym tematem morderstwa, ani nie wnoszą nic nowego, ciekawego do powieści. Intryga początkowo dobrze poprowadzona, jednak zakończenie okazuje się mało satysfakcjonujące. Na plus oceniam wątek z tajemnicą Wyspy Duchów.

Jedna ze słabszych - o ile nie najsłabsza - część. Bardzo dużo rozpoczętych wątków, z czego autorka skupia więcej uwagi na te, które niekoniecznie są związane z głównym tematem morderstwa, ani nie wnoszą nic nowego, ciekawego do powieści. Intryga początkowo dobrze poprowadzona, jednak zakończenie okazuje się mało satysfakcjonujące. Na plus oceniam wątek z tajemnicą Wyspy...