Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oliwia, młoda panienka z tzw. dobrego domu, pewnego dnia śpiesząc się na spotkanie z chłopakiem i przyjaciółką, wjeżdża na pasy na czerwonym świetle, powracając nieznajomego. Czując się winna oferuje mu podwiezienie do szpitala - i tak właśnie zaczyna się znajomość dwojga młodych ludzi, którzy bądźmy szczerzy w innych okolicznościach nie spotkaliby się.
To się proszę Państwa nazywa PRZEZNACZENIE.
Początkowo to wyrzuty sumienia kierują Oliwią, gdy ta oferuje na czas rekonwalescencji Dominika swoją pomoc w opiece nad jego rodzeństwem. Szybko jednak okazuje się, że młodzi stają się sobie coraz bliżsi...i każde z nich zaczyna się otwierać na świat i na powoli rodzącą się miłość.
Wiek, kiedy byłam w wieku o ładnej nazwie New Adult już dawno za mną - co pewnie niektórzy mi zarzucą. Miałam ostatnio przyjemność przeczytać kolejną po "Kiedy na mnie patrzysz" powieść Agaty Czykierdy Grabowskiej "Jak powietrze"

Cóż mogę rzec? Cudze chwalicie, swego nie znacie" NO NARESZCIE!!! Akcja toczy się w Naszej Warszawie, a nie w Nju Jorku, Missisipi czy Oregonie. Bohaterowie to nie Jessica, Jordan, Luke czy Calum. Od jakiegoś czasu gatunek New Adult zagościł na dobre na półkach w księgarni, jednak polskich powieści ze świecą tam szukać. Osadzenie powieści w polskich realiach i bliżsi czytelnikowi bohaterowie, to jest wielki atut powieść moim zdaniem.
Zawsze powtarzałam, że jestem zwolenniczką polskiej literatury, tym bardziej mnie cieszy, że polski gatunek NA zaczyna być bardziej widoczny.
Najbardziej ujęła mnie postać Dominika, który pomimo wszystkich trudności losu, miał jasno określone priorytety i dążył do obranego celu. Przywiązanie i uczucie jakim darzył swoje młodsze rodzeństwo jest pełna podziwu. Oliwia, wiadomo, na początku jawiła mi się trochę jak taka młode, rozkapryszone dziewczę, które myśli przede wszystkim o sobie. Po chwili jednak, zmieniłam o niej zdanie.Książkę czyta się naprawdę szybko i jest na tyle wciągająca, że z każdą kartką chce się więcej. To powieść z gatunku tych, gdzie w trakcie czytania mówiłam do siebie. "O, żesz już tak późno??, rano do pracy trzeba wstawać. Dobra, jeszcze tylko ta jedna strona....dobra jeszcze ta jedna strona" - i czytałam dalej.
Postacie są ludźmi z krwi i kości, co da się odczuć. Mają zarówno swoje wady i zalety, co stanowi o tym, że nie są szablonowi.
Jasne, że gdyby chcieć rozłożyć całość na części pierwsze, to można by się czepiać szczegółów (Agata crotch :P) Te detale jednak nie odbierają przyjemności lektury w zupełności.
Czytałam również wcześniejszą książkę Autorki i jedno co muszę stwierdzić, to że Agata się rozwija. Widać, że pracuje nad warsztatem i nad tym w jaki sposób chce opowiedzieć czytelnikowi co jej w duszy gra.
Myślę, ba jestem pewna, że powieść przypadnie do gustu wszystkim miłośnikom gatunku.
Ja w każdym razie będę czekać na kolejną powieść Autorki by się przekonać jaka historią mnie zaczaruje.
http://www.szyszunie.pl/2016/07/17/jak-powietrze/

Oliwia, młoda panienka z tzw. dobrego domu, pewnego dnia śpiesząc się na spotkanie z chłopakiem i przyjaciółką, wjeżdża na pasy na czerwonym świetle, powracając nieznajomego. Czując się winna oferuje mu podwiezienie do szpitala - i tak właśnie zaczyna się znajomość dwojga młodych ludzi, którzy bądźmy szczerzy w innych okolicznościach nie spotkaliby się.
To się proszę...

Dawno już nie czytałam nic autorstwa Amandy Quick - więc pomyślałam,że miło będzie wrócić. Pamiętam, że swego czasu bardzo lubiłam serię o Tobiasie i Lavinni oraz całą serię o ludziach ze zdolnościami paranormalnymi.
Tym razem jednak, przyznaję nie było ani achów ani ochów - nie czytałam jednym ciągiem. Hmmm...nie to że książka nie podobała mi się. ...czuję jednak niedosyt. Prosta - może zbyt prosta - intryga - trochę romansu i trochę kryminału. Ot i cała powieść

Dawno już nie czytałam nic autorstwa Amandy Quick - więc pomyślałam,że miło będzie wrócić. Pamiętam, że swego czasu bardzo lubiłam serię o Tobiasie i Lavinni oraz całą serię o ludziach ze zdolnościami paranormalnymi.
Tym razem jednak, przyznaję nie było ani achów ani ochów - nie czytałam jednym ciągiem. Hmmm...nie to że książka nie podobała mi się. ...czuję jednak niedosyt....

Skusiłam się na książkę z dwóch powodów. Po pierwsze - i pewnie nie byłam w tym osamotniona - byłam ciekawa jaka jest książka napisana przez scenarzystę, który pracował z Agnieszką Holland. Po drugie, nie ukrywam że lubię polskich pisarzy i polską literaturę.

Ewa,malarka, po śmierci męża samotnie wychowuje dorastającą córkę i mieszka razem z bratem, trochę nieopierzonym dziennikarzem. Nie wiedzieć czemu jej najlepszymi przyjaciółkami są żony liczących się w polskim światku biznesowym bogaczy. Pewnego razu, kobieta mimowolnie staje się świadkiem morderstwa. W czasie panicznej ucieczki, Ewa powoduje wypadek i traci pamięć . Jednak dziwne zbiegi okoliczności, sploty zdarzeń i dziejące się wokół Ewy rzeczy, pozwalają przypuszczać, że wszystko się ze sobą łączy i gdy w grę wchodzą wielkie pieniądze i wielkie wpływy, tak naprawdę nic nie dzieje się przypadkiem. Przyjaciółki Ewy, kobiety których życie wypełnione jest kawkami, rautami i tak naprawdę nijak ma się do rzeczywistości nas Szaraczków -uważają, że klucz do rozwiązania znajduje się w głowie Ewy - postanawiają pomóc odzyskać Ewie pamięć.

Początek książki był obiecujący,wątek kryminalny osadzony w realiach dobrze nam znanego "polskiego piekiełka", gdzie chciwość próbuje wygrać z moralnością i uczciwością. Zagłębiając się coraz bardziej w lekturę, odczuwałam jednak lekką frustrację.Denerwowały mnie bohaterki, które nie robią całymi dniami nic oprócz zakupów, spotkań przy winku i spotykają się co pięć minut " w sprawie nie cierpiącej" zwłoki. Zupełnie jakby żyły w "Nibylandii" i proza życia w ogóle ich nie dotyczyła. Mimo to, książkę czytałam dalej. Sobotnie popołudnie spędziłam więc z Ewą i jej przyjaciółkami w Konstancinie, ale gdy skończyłam czytać, bez cienia żalu odłożyłam ją na półkę. Przyznaję, że spodziewałam się większych emocji i wrażeń.

Skusiłam się na książkę z dwóch powodów. Po pierwsze - i pewnie nie byłam w tym osamotniona - byłam ciekawa jaka jest książka napisana przez scenarzystę, który pracował z Agnieszką Holland. Po drugie, nie ukrywam że lubię polskich pisarzy i polską literaturę.

Ewa,malarka, po śmierci męża samotnie wychowuje dorastającą córkę i mieszka razem z bratem, trochę nieopierzonym...