Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Klimat utrzymany jak w części pierwszej- główni bohaterowie znów się nienawidzą, znów skaczą sobie do gardeł, by ostatecznie... zakochać się na zabój. Książka jest bardziej dojrzalsza, losy bohaterów- trochę mocniej skomplikowane. Wciąż słodko, wciąż baśniowo. Nie wybijająca się opowiastka w sam raz na długą podróż samochodem, kiedy okoliczności nie pozwalają na mega skupienie.

Klimat utrzymany jak w części pierwszej- główni bohaterowie znów się nienawidzą, znów skaczą sobie do gardeł, by ostatecznie... zakochać się na zabój. Książka jest bardziej dojrzalsza, losy bohaterów- trochę mocniej skomplikowane. Wciąż słodko, wciąż baśniowo. Nie wybijająca się opowiastk...

Rozwiń Zwiń

Powieść w formie dramatu.

Gdyby była możliwość po 15 latach zacząć związek od początku, Gdyby obudzić się z czystą kartą... Ile rzeczy tak naprawdę potoczyło by się inaczej? Kiedy tylko wmawiamy sobie, że chcemy zmiany? A kiedy tak naprawdę podoba nam się tak jak jest?

Miłość to skomplikowane uczucie. Skomplikowane jak wywody naszych bohaterów, jak ich pokręcone życie. Każdy z nas kocha na swój sposób, każdy pewne sytuacje interpretuje inaczej- książka przypomina jak ważny jest w życiu dialog! Bo można patrzeć, ale tak naprawdę nie widzieć drugiej osoby.

E.E. Schmitt jak zawsze- dostarcza dobrych wrażeń, przemyśleń do rozważań. Dlaczego więc taka "słaba " ocena? Bo pomimo, że książka ma niecałe sto stron... można się czasem potracić co i jak. I choć zapewne to zabieg celowy- ma być jak w życiu.... ja jednak w książkach lubię harmonię 😀

Powieść w formie dramatu.

Gdyby była możliwość po 15 latach zacząć związek od początku, Gdyby obudzić się z czystą kartą... Ile rzeczy tak naprawdę potoczyło by się inaczej? Kiedy tylko wmawiamy sobie, że chcemy zmiany? A kiedy tak naprawdę podoba nam się tak jak jest?

Miłość to skompli...

Rozwiń Zwiń

To nie są książki do których będzie się wracać pamięcią. Lekkie, przesłodzone. Ale ten tom był chyba najbardziej wciągający, losy bohaterów chyba najbardziej się skomplikowały. Bardzo otwarty koniec. Jak się okazało po sprawdzeniu saga jest kontynuowana, jednak ja już podziękuję. Tu skończę.

To nie są książki do których będzie się wracać pamięcią. Lekkie, przesłodzone. Ale ten tom był chyba najbardziej wciągający, losy bohaterów chyba najbardziej się skomplikowały. Bardzo otwarty koniec. Jak się okazało po sprawdzeniu saga jest kontynuowana, jednak ja już podziękuję. Tu skońc...

Rozwiń Zwiń

To najsłabsza książka jaką w tym roku przeczytałam. Nudna jak flaki z olejem. Uwielbiam horoskopy, ciasteczka z wróżbą, zdawanie się na los- to, że książka o tarocie wpadła mi w ręce uważałam za znak. Jednak w tej książce nic się nie dzieje. Nie jest opasła, a męczyłam ją ponad tydzień. Główna fabuła jest przewidywalna. W ostatnim rozdziale pojawiają się smaczki, jednak po ponad 370 stronach... kilkoma zdaniami nie da się zatrzeć złego wrażenia.

To najsłabsza książka jaką w tym roku przeczytałam. Nudna jak flaki z olejem. Uwielbiam horoskopy, ciasteczka z wróżbą, zdawanie się na los- to, że książka o tarocie wpadła mi w ręce uważałam za znak. Jednak w tej książce nic się nie dzieje. Nie jest opasła, a męczyłam ją ponad tydzień. Gł...

Rozwiń Zwiń

Jako młodej mamie bardzo spodobało mi się to, że główna bohaterka opisuje swoje emocje, zmagania z depresją poporodową. To bardzo poważny problem, kiedy można mieć wrażenie, że poskradało się zmysły. A wielu uważa, że macierzyństwo to wspaniały czas i należy się nim cieszyć . Rzadko zdajemy sobie sprawę, że dziecko wywraca życie rodziców do góry nogami i trzeba się z tym oswoić.

Książkę dobrze się czytało. Wątek kryminalny pięknie składa się w całość, wraz z odzyskiwaniem przez bohaterkę pamięci po wypadku.

Pomimo happy endu nie wszystko jest jednak kolorowe, bohaterka przeżywa pewne straty.

Jako młodej mamie bardzo spodobało mi się to, że główna bohaterka opisuje swoje emocje, zmagania z depresją poporodową. To bardzo poważny problem, kiedy można mieć wrażenie, że poskradało się zmysły. A wielu uważa, że macierzyństwo to wspaniały czas i należy się nim cieszyć . Rzadko zdajem...

Rozwiń Zwiń

Każdy z nas pragnie, by po paśmie nieszczęść, los się do niego uśmiechnął. Gdy tak się staje- wydaje nam się, że nasza karta już nigdy się nie odwróci. Czy tak jest zawsze? Czy nie stajemy się bardziej ślepi na niebezpieczeństwa, które czychają na nas z boku? Amelie staje przed trudnym wyborem- pozornie czysta "umowa biznesowa" ma jej w krótkim czasie przynieść znaczny zastrzyk gotówki. Czy to na pewno dar od losu? Czy może początek pasma nieszczęść?

Wspaniała opowieść o tym jak los bywa przewrotny i okrutny. Coś co może wydawać się planem doskonałym i niekrzywdzącym nikogo- może komuś zrujnować życie. Trudy życia po porwaniu i próby powrotu do normalności, syndrom stockholmski, ale także chęć zrozumienia tego co się wydarzyło- to coś z czym musi borykać się nasza bohaterka. Intryga, która została uknuta zmieni ją na zawsze...

Każdy z nas pragnie, by po paśmie nieszczęść, los się do niego uśmiechnął. Gdy tak się staje- wydaje nam się, że nasza karta już nigdy się nie odwróci. Czy tak jest zawsze? Czy nie stajemy się bardziej ślepi na niebezpieczeństwa, które czychają na nas z boku? Amelie staje przed trudnym wy...

Rozwiń Zwiń

Mam mieszane uczucia. W porównaniu do tomu I- akcja rozkręciła się dość mocno. Ale... pani Mirek nie jest konsekwentna w prowadzeniu swoich postaci. Od pierdółek- W tomie I Helena jest na emeryturze po pracy w biurze, w tomie II opowiada o swojej pracy jako pielęgniarka (chociaż pielęgniarka była jej córka- Gabriela). Ponadto drastyczna zmiana Anielki nie podeszła mi totalnie. I ten mit "prawdziwej, jedynej miłości, która zawsze czeka"- to jest naprawdę mdłe. Jedyne co mi się podoba, wciąż, niezmiennie- to wątek księgarni i jej problemów ( w końcu jestem molem książkowym). Nie wiem czy sięgać po tom III

Mam mieszane uczucia. W porównaniu do tomu I- akcja rozkręciła się dość mocno. Ale... pani Mirek nie jest konsekwentna w prowadzeniu swoich postaci. Od pierdółek- W tomie I Helena jest na emeryturze po pracy w biurze, w tomie II opowiada o swojej pracy jako pielęgniarka (chociaż pielęgniar...

Rozwiń Zwiń