Dla Bazyla spacer przez las z torebką krówek prowadzi do spotkania z rusałkami na skraju depresji. Walczy on młodą kapustą z wodzącymi na manowce błędnicami, szuka też sposobu na katar i na nudę. Licho uczy jaroszka (takiego od bagien, nie od małych warzyw), jak świętować wiosnę, a chowańcowi cierpliwie tłumaczy, że od przybytku można dostać kataru. Wspólnie pokazują nam, jak cieszyć się każdą porą roku, każdym spotkaniem i każdą przygodą, najlepiej przy kubku gorącego kakałka.

Każde opowiadanie zapoznaje czytelników z inną postacią z baśni, legend i słowiańskich wierzeń. Jest tu domowik i chowaniec, rusałki, dziw i ankluz, jaroszek, są i błędne ogniki. Niektóre pewnie będą nam znane, a z innymi możemy się zapoznać dzięki pełnym uroku ilustracjom i opisom w przewodniku na końcu książki. Połączenie elementów mitologii Słowian z takimi zagadnieniami, jak ekologia, bezsenność, porządki czy przetwory, daje zaskakujący, pełen humoru efekt. I choć humor wysuwa się tu na pierwszy plan, to opowiadania Marty Kisiel zachęcają też do refleksji nad pięknem świata, urokiem codzienności i wartościami płynącymi z pomagania innym. Duże litery i piękne ilustracje Marcina Minora dodatkowo uprzyjemniają lekturę, zwłaszcza młodszym odbiorcom. W tym miejscu mam małą uwagę: chociaż doceniam humorystyczną wartość wady wymowy Bazyla, to obawiam się, że dla młodszych czytelników może ona być trudna w odbiorze w przypadku samodzielnej lektury. Mimo wszystko warto potrudzić się nad rozszyfrowaniem wypowiedzi małego diabełka, bo zapewniają one dużo doskonałej zabawy.

Żałuję, że Bazyl i Licho nie mieli okazji spotkać się w tej książce (każdemu z nich zostały poświęcone osobne opowiadania), ale za to poznali wielu nowych nadprzyrodzonych przyjaciół i pozwolili nam doskonale spędzić czas przy lekturze ich przygód.

Agnieszka Kruk