Druga część historii o Sage i Luce zaczyna się, kiedy główna bohaterka po odejściu od ukochanego nie ma się gdzie podziać, więc wynajmuje pokój w obskurnym motelu. Próbuje znaleźć sobie mieszkanie, jednak z jej lękami i ograniczonymi funduszami nie jest to łatwe zadanie. W końcu pojawia się u niej Luca i proponuje, by wróciła do jego mieszkania. Dziewczyna się zgadza, ale przebywanie pod jednym dachem z byłym chłopakiem, do którego wciąż coś czuje, wcale nie ułatwia jej życia.

Chociaż główną bohaterką nadal jest Sage, a głównym wątkiem jej problem z ojczymem, odbijający się na całym jej życiu, w drugiej części trochę bliżej możemy się też przyjrzeć problemom innych bohaterów. Rozwinięty jest motyw konfliktu Luki z matką, o którym w pierwszej części tylko się wspomina. Wśród drugoplanowych postaci wysuwa się choćby wątek Connora z kompleksami spowodowanymi zaburzeniami pisania. Do każdego ze swoich bohaterów autorka podchodzi z empatią i zrozumieniem, przedstawiając problemy, te mniejsze i te większe, jako godne uwagi i istotne. Mimo poruszania trudnych tematów powieść ma optymistyczny wydźwięk. To przede wszystkim historia o tym, że każdy problem da się pokonać, mając wokół siebie ludzi, dla których jest się ważnym.

Powieść może szczególnie trafić do współczesnej młodzieży nie tylko ze względu na poruszanie ważnych dla niej problemów. W powieści przewija się sporo nawiązań do współczesnej kultury, jak chociażby strona Etsy, na której Sage sprzedaje biżuterię, czy namiętnie oglądane przez bohaterów najpopularniejsze pozycje serialowe Netflixa i HBO, np. „Stranger things” albo „Gra o tron”. Dzięki temu historia to nie tylko poważne problemy i miłosne uniesienia, ale też zwykłe codzienne życie młodych ludzi.

Niestety, niektóre wątki zostały potraktowane po łebkach. W kilku przypadkach autorka tylko powierzchownie dotyka tematu i nie rozwija go, zostawiając czytelnika bez odpowiedzi. Tak jest, chociażby w przypadku relacji Arona i Connora. Historia Sage i Luki została raczej tą powieścią definitywnie zamknięta, więc chyba nie ma co liczyć na kontynuację. To, co jest niedopowiedziane, prawdopodobnie niedopowiedziane pozostanie.

Szkoda, bo akurat w powieściach tego typu, czyli obyczajówkach dla młodzieży, w których w jakiś sposób zżywasz się z bohaterami, nie chcesz zostać z pytaniami bez odpowiedzi.
Tak czy owak, w swojej kategorii „Tylko bądź przy mnie” to naprawdę dobra powieść.

Warto poruszać w literaturze młodzieżowej trudne tematy. Takie książki jak ta, wyczulają na potrzeby innych i pomagają zrozumieć to, co wydaje się czasem niezrozumiałe.

Agnieszka Budna