„Kosmicznym karawanem na ratunek wszechświata!” - to hasło z tylnej okładki zupełne mnie zmyliło. Spodziewałam się pełnej gagów historii grabarza, który rusza w podróż, aby uratować galaktykę przed jakimiś kosmicznym zbirami. Ku mojej radości „Podróż Turila" okazała się opowieścią o ratowaniu przede wszystkim swojej wolności i prawa do samostanowienia.

Akcja powieści dzieje się w Łysym Worze, części wszechświata podobnej do odseparowanego od reszty kosmosu balona, która mieści w sobie kilkadziesiąt tysięcy światów, zasiedlonych przez niemal tyle samo narodów o różnorodnych kształtach, formach komunikacji, kulturze a nawet poziomie rozwoju. Bogactwo istot wynika tak z zaawansowania technicznego, jak i jest skutkiem stosowania inżynierii genetycznej oraz zachodzenia zwykłej ewolucji. To niezwykle urozmaicone tło opowiadanej historii autor świetnie zobrazował ukazując je czytelnikowi tak z perspektywy Turila, jak i epizodycznych bohaterów, będących przedstawicielami poszczególnych narodów.

Tytułowy Turil należy do kosmicznych grabarzy, zwanych także tanatologami, którzy przemierzają Łysy Wór na obdarzonych świadomością statkach-sferach, świadcząc usługi polegające głównie na ceremonialnym uśmiercaniu możnych za odpowiednią zapłatą. Wykonywanie przez Turila zlecenia na Domiendramie przerywa atak Kitarów - istot, o których niewiele wiadomo, a które od pewnego czasu prowadzą tajemnicze poszukiwania, doszczętnie niszcząc na swojej drodze kolejne światy. Korzystając z zyskanego czasu Turil postanawia rozgryźć ich tajemnicę, przypominając sobie usłyszaną poprzedniego dnia od starej SI przepowiednię, że będzie zmuszony do podejmowania decyzji, które mogą unicestwić całe narody. Problem Kitarów stara się rozwiązać także Kix Karambui, savio-robot będący sekretarzem ARMIDORNU (organizacji skupiającej ludy Łysego Woru), wykorzystujący rosnące zagrożenie dla wzmocnienia własnej pozycji.

Podobała mi się kreacja bohaterów w tej powieści - zostali wyraźnie zarysowani, a ich prawdziwe motywacje nierzadko długo były ukryte, trzymając mnie w napięciu co do kolejnych ich posunięć. Sam Turil jest bohaterem wielopłaszczyznowym, o wielu sekretach, odkrywanych przez czytelnika w zasadzie niemal do końca książki. Jest on inny od reszty tanatologów - chce więcej czuć, rozumieć i decydować. Coraz bardziej skonfliktowany z GELFAREM - swoim statkiem kosmicznym, który poprzez skomplikowany system powiązań próbuje przejąć nad nim kontrolę, Turil zmaga się ze swoją przeszłością (bardzo dobrze przedstawiona trudna relacja z ojcem) i walczy o zależną od siebie przyszłość. Wątek walki głównego bohatera o samostanowienie i niezależność od systemu narzuconego przez tanatologów oraz od ograniczeń nałożonych przez jego samoświadomy statek kosmiczny uważam zresztą za najciekawszy w całej historii.

Było to moje pierwsze spotkanie z literaturą science-fiction i początkowo nieco mnie przytłaczała ta różnorodność form życia oraz stopień zaawansowania techniki. Całe szczęście Thurner pisze obrazowo, a przybliżając czytelnikowi poszczególne światy, gatunki i zdobycze technologii stosuje niewiele naukowej terminologii. Spotkałam się z opiniami, że pierwsza część książki jest nudna – ja na tempo akcji nie narzekałam, ale mogło to być wynikiem skupienia się na poznawaniu obcych mi koncepcji stworzonego przez autora uniwersum. Spójna fabuła, liczne zwroty akcji, niezwykle ciekawe i zróżnicowane światy, dynamiczny główny bohater oraz zaskakujące zakończenie sprawiły, że „Podróż Turila” zapewniła mi nie tylko kilkanaście godzin naprawdę wciągającej lektury, ale i otworzyła przede mną nieznany mi wcześniej świat literatury s-fi, wzbudzając ochotę na więcej.

„Kosmicznym karawanem na ratunek wszechświata!” - to hasło z tylnej okładki zupełne mnie zmyliło. Spodziewałam się pełnej gagów historii grabarza, który rusza w podróż, aby uratować galaktykę przed jakimiś kosmicznym zbirami. Ku mojej radości „Podróż Turila" okazała się opowieścią o ratowaniu przede wszystkim swojej wolności i prawa do samostanowienia.

Akcja powieści...